การดับเพลิงทางอากาศ

การดับเพลิงทางอากาศ (อังกฤษ: aerial firefighting) การดับเพลิงทางอากาศเป็นการใช้อากาศยานและทรัพยากรทางอากาศอื่น ๆ เพื่อต่อสู้กับไฟป่า ประเภทของอากาศยานที่ใช้ ได้แก่ อากาศยานปีกคงที่และเฮลิคอปเตอร์ ส่วนสโมกจัมเปอร์และนักโรยตัวก็ได้รับการจัดเป็นนักดับเพลิงทางอากาศ โดยส่งไปยังกองไฟด้วยร่มชูชีพจากอากาศยานปีกคงที่หลายแบบ หรือโรยตัวจากเฮลิคอปเตอร์ สารเคมีที่ใช้ในการดับเพลิงอาจรวมถึงน้ำ, สารเพิ่มคุณภาพน้ำ เช่น โฟมและเจล ตลอดจนสารหน่วงไฟสูตรพิเศษ เช่น ฟอส-เช็ก

ดีซี-10 แทงเกอร์ ปฏิบัติการโดยผู้รับเหมาเอกชนสำหรับกรมป่าไม้แห่งสหรัฐ แสดงให้เห็นถึงการทิ้งน้ำในช่วง "ธันเดอร์โอเวอร์ดิเอมไพร์แอร์เฟสต์" ที่ฐานทัพอากาศมาร์ช รัฐแคลิฟอร์เนีย (ค.ศ. 2012)

ล็อกฮีด พี2วี ของสำนักงานบริหารจัดการที่ดินทิ้งสารหน่วงไฟที่ภูเขาไพน์ รัฐออริกอน (ค.ศ. 2014)

คำศัพท์

ความคิดในการต่อสู้ไฟป่าจากอากาศย้อนกลับไปอย่างน้อยถึงการสังเกตของฟรีดริช คาร์ล ฟ็อน เคอนิก-วาร์เทาเซิน เมื่อเห็นเปลวไฟขณะบินข้ามเทือกเขาซานตาลูเซีย ที่รัฐแคลิฟอร์เนีย ใน ค.ศ. 1929^:142

มีการใช้คำศัพท์ที่หลากหลายในสื่อยอดนิยมสำหรับอากาศยาน (และวิธีการ) ที่ใช้ในการดับเพลิงทางอากาศ ซึ่งคำว่า แอร์แทงเกอร์ หรือ แอร์ แทงเกอร์ โดยทั่วไปหมายถึงอากาศยานที่มีปีกยึดติดกับลำตัวซึ่งตั้งฐานอยู่ในสหรัฐ โดย "แอร์แทงเกอร์" ได้ใช้ในเอกสารทางการ ส่วนคำว่า "วอเตอร์บอมเบอร์" ใช้ในเอกสารของรัฐบาลแคนาดาสำหรับยานพาหนะประเภทเดียวกัน แม้ว่าบางครั้งจะมีความหมายแฝงของสะเทินน้ำสะเทินบกก็ตาม

ส่วน แอร์แอตแทก เป็นคำศัพท์ทางอุตสาหกรรมที่ใช้สำหรับการใช้วิธีการทางอากาศ ทั้งอากาศยานประเภทปีกตรึงและอากาศยานปีกหมุนในเหตุไฟไหม้ อย่างไรก็ตาม ภายในอุตสาหกรรม "แอร์แอตแทก" อาจหมายถึงผู้ควบคุมในอากาศ (โดยปกติจะอยู่ในอากาศยานปีกตรึง) ผู้ดูแลกระบวนการต่อสู้ไฟป่าจากทางอากาศ รวมถึงแอร์แทงเกอร์ปีกตรึง, เฮลิคอปเตอร์ และวิธีการทางอากาศอื่น ๆ ที่ได้รับมอบหมายให้ไปดับเพลิง ส่วนแอร์แทกติคอลกรุปซูเปอร์ไวเซอร์ (ATGS) ซึ่งมักเรียกว่า "แอร์แอตแทก" มักจะบินอยู่ในระดับความสูงเหนือวิธีการอื่น ๆ ที่ได้รับมอบหมายต่อเหตุไฟไหม้ดังกล่าว บ่อยครั้งในเครื่องบินปีกตรึง แต่ในบางครั้ง (ขึ้นอยู่กับวิธีการที่ได้รับมอบหมาย หรือความพร้อมของกำลังพลที่มีคุณสมบัติเหมาะสม) ในเฮลิคอปเตอร์

ขึ้นอยู่กับขนาด, สถานที่ และศักยภาพของไฟป่าที่ประเมินไว้ "แอร์แอตแทก" หรือกำลังพลแอร์แทกติคอลกรุปซูเปอร์ไวเซอร์อาตทำหน้าที่ผจญขั้นแรก (การตอบสนองครั้งแรกของทรัพยากรดับเพลิงในการระงับอัคคีภัย) หรือด้วยการผจญระยะยาว, การตอบสนองและการจัดการไฟป่าครั้งใหญ่อย่างต่อเนื่องซึ่งต้องใช้ทรัพยากรเพิ่มเติมรวมทั้งเครื่องยนต์, ทีมงานภาคพื้นดิน ตลอดจนกำลังพลด้านการบินรวมถึงอากาศยานอื่น ๆ ที่จำเป็นในการควบคุมไฟและสร้างแนวควบคุม หรือแนวกันไฟก่อนเกิดไฟป่า

อุปกรณ์

เฮลิคอปเตอร์และอากาศยานปีกคงที่ที่หลากหลายใช้สำหรับการดับเพลิงทางอากาศ ใน ค.ศ. 2003 มีรายงานว่า "กรมป่าไม้แห่งสหรัฐและสำนักงานบริหารจัดการที่ดินเป็นเจ้าของ, เช่า หรือทำสัญญาสำหรับอากาศยานเกือบ 1,000 ลำในแต่ละฤดูที่เกิดเพลิงไหม้ โดยมีค่าใช้จ่ายต่อปีเกินกว่า 250 ล้านดอลลาร์สหรัฐในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา"

หมายเหตุ

1. "USDA Forest Service Wildland Fire Chemicals". สืบค้นเมื่อ 2008-11-13.
2. von Koenig-Warthausen, Baron F K (1930). Wings Around the World.
3. "FindLaw's United States Ninth Circuit case and opinions". สืบค้นเมื่อ 19 November 2016.
4. Aviation Services - Aviation, Forest Fire and Emergency Services, Ontario Ministry of Natural Resources
5. (PDF). National Interagency Fire Center. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2007-09-28. สืบค้นเมื่อ 2007-08-31. The popular media also frequently use the terms water bomber, fire bomber or borate bomber. Helicopters often are used to drop retardant or water on a wildfire, whether they're functioning as helitankers (a heavy helicopter outfitted with a belly tank for dropping water or retardant on a fire), or medium- or light-weight helicopters equipped with buckets for smaller drops on fires). Some helicopters are used on fires for cargo (helitack) delivering supplies to firefighters, usually with netted cargo slung under a helicopter, and other helicopters are certified for and used for personnel transport -- ferrying wildland firefighters to remote locations where ground transport is either difficult or impossible.
6. . Canadian American Strategic Review. May 2016. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2016-06-11.
7. "Statement of Larry Hamilton National Director, Office of Fire and Aviation, Department of the Interior, Bureau of Land Management, National Interagency Fire Center Oversight Hearing". Blue Ribbon Panel Report and Aerial Firefighting Safety Senate Energy and Natural Resources Committee Subcommittee on Public Lands and Forests. March 26, 2003. สืบค้นเมื่อ 2007-09-27.

อ้างอิง

• Keijsper, Gerard. "Water-Bombers Required!" Air Forces Monthly, London: Key Publishing, July 2008 Issue.
• Marsaly, Frédéric and Prétat, Samuel. "Bombardiers d'eau Canadair Scoopers" Editions Minimonde76, May 2012, ISBN 9-782954-181806.
• Pickler, Ron and Larry Milberry. Canadair: The First 50 Years. Toronto: CANAV Books, 1995. ISBN 0-921022-07-7.

แหล่งข้อมูลอื่น

• The Effectiveness and Efficiency of Aerial Firefighting in Australia
• wildfirenews.com
• Meet the legendary Bambi Bucket® — 30 years of firefighting history
• Associated Aerial Firefighters website. Retrieved 2010-03-12
• Drop Testing Airtankers: A Discussion of the Cup-and-Grid Method
• How to Conduct Static Tests of Aerial Retardant Delivery Systems
• Fire Aviation in Victoria Australia
• CL-215 and CL-415 in action