หมู่เกาะบังกาเบอลีตุง

หมู่เกาะบังกาเบอลีตุง, เกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง (อินโดนีเซีย: Kepulauan Bangka Belitung) หรือ บังกาเบอลีตุง เป็นจังหวัดหนึ่งในประเทศอินโดนีเซีย และเคยเป็นส่วนหนึ่งของจังหวัดสุมาตราใต้ ตั้งอยู่บริเวณชายฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะสุมาตรา ประกอบด้วยเกาะหลักสองแห่ง ได้แก่ เกาะบังกาและเกาะเบอลีตุง ซึ่งคั่นด้วยช่องแคบกัสปาร์ จังหวัดนี้ถูกแยกจากเกาะสุมาตราโดยช่องแคบบังกา จังหวัดนี้ติดกับทะเลนาตูนาทางทิศเหนือ ติดกับทะเลชวาทางทิศใต้ ติดกับช่องแคบการีมาตาทางทิศตะวันออก และติดกับจังหวัดสุมาตราใต้ทางทิศตะวันตก เมืองหลักคือปังกัลปีนัง ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจและการปกครอง เมืองอื่น ๆ ที่สำคัญ ได้แก่ ซูไงลียัต ตันจงปันดัน และมังการ์ สำหรับในปี ค.ศ. 2015 มีประชากร 1,372,813 คน ตัวจังหวัดตั้งอยู่บริเวณเส้นศูนย์สูตร จึงมีสภาพภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น จุดที่สูงที่สุดคือภูเขามารัซ สูง 699 เมตร แม่น้ำสายสำคัญได้แก่ แม่น้ำเซอบูกู แม่น้ำบาตูรูซา และแม่น้ำเมนโด

จังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุง Provinsi Kepulauan Bangka Belitung (อินโดนีเซีย)
จังหวัด
เรียงตามเข็มนาฬิกา จากบนซ้าย: หาดปาไร, วัด Fuk Tet Che, เกาะเลิงกวส, หาดมาตรัส, หาดปาเซอร์ปาดี, หาดตันจงติงกี, หาดตันจงเปอโซนา
ธง ตรา
คำขวัญ:  Bumi Serumpun Sebalai (มลายู) (ความหมาย: "The same root, the same place")
ที่ตั้งจังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุงในประเทศอินโดนีเซีย
ประเทศ	อินโดนีเซีย
เมืองหลัก	ปังกัลปีนัง
ก่อตั้ง	21 พฤศจิกายน ค.ศ. 2000
การปกครอง
• หน่วยงาน	รัฐบาลประจำภูมิภาค
• ผู้ว่าการ	เออร์ซัลดี รซมัน โจฮัน (PDI-P)
• รองผู้ว่าการ	อับดุล ฟาตะฮ์
พื้นที่
• ทั้งหมด	16,424.14 ตร.กม. (6,341.40 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	อันดับที่ 27
ความสูงจุดสูงสุด	669 เมตร (2,195 ฟุต)
ประชากร  (ค.ศ. 2015)
• ทั้งหมด	1,372,813 คน
• อันดับ	อันดับที่ 29
• ความหนาแน่น	84 คน/ตร.กม. (220 คน/ตร.ไมล์)
เดมะนิม	Bangka-Belitungese Warga Bangka-Belitung (ภาษาอินโดนีเซีย)
ประชากรศาสตร์
• กลุ่มชาติพันธุ์	มลายู (52.5%), จีน (29.1%), บูกีส(0.3%) , อื่น ๆ
• ศาสนา	อิสลาม (60%), พุทธ (22.2%), ขงจื๊อ (8.3%), โปรเตสแตนต์ (4.8%), คาทอลิก (1.2%), ฮินดู (0.1%)
• ภาษา	อินโดนีเซีย, ภาษามลายูบังกา, Hakka, bugis
เขตเวลา	UTC+7 (Indonesia Western Time)
รหัสไปรษณีย์	30xxx, 31xxx, 32xxx
รหัสพื้นที่	(62)7xx
ทะเบียนรถ	BN
เอชดีไอ	0.682 (ปานกลาง)
อันดับ	อันดับที่ 15 (2014)
เมืองที่ใหญ่ที่สุด (พื้นที่)	ปังกัลปีนัง - 118.80 ตารางกิโลเมตร (45.87 ตารางไมล์)
เมืองที่ใหญ่ที่สุด (ประชากร)	ปังกัลปีนัง - (174,838 คน - ค.ศ. 2010)
อำเภอที่ใหญ่ที่สุด (พื้นที่)	อำเภอบังกาใต้ - 3,607.08 ตารางกิโลเมตร (1,392.70 ตารางไมล์)
อำเภอที่ใหญ่ที่สุด (ประชากร)	อำเภอบังกา - (2,029,308 คน - ค.ศ. 2010)
เว็บไซต์	babelprov.go.id

หมู่เกาะบังกาเบอลีตุง
ภาษาจีน	邦加-勿里洞
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Bāng jiā-wù lǐ dòng ภาษาแคะ อักษรโรมัน Pâng kâ -Vút lî thung ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Bòng gàa-Màht léih dùhng ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยจีภาษาฮกเกี้ยน Pang ka-Bu̍t lí tōng

หน่วยการบริหาร

พื้นที่จังหวัดเกอปูเลาวันบังกาเบอลีตุงแบ่งออกเป็น 6 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 1 นครหรือโกตา และ 47 ตำบลหรือเกอจามาตัน

อำเภอ

• อำเภอบังกา (Kabupaten Bangka)
• อำเภอบังกากลาง (Kabupaten Bangka Tengah)
• อำเภอบังกาตะวันตก (Kabupaten Bangka Barat)
• อำเภอบังกาใต้ (Kabupaten Bangka Selatan)
• อำเภอเบอลีตุง (Kabupaten Belitung)
• อำเภอเบอลีตุงตะวันออก (Kabupaten Belitung Timur)

นคร

• ปังกัลปีนัง (Pangkal Pinang; เมืองหลัก)

อ้างอิง

1. Central Bureau of Statistics: Census 2010 2017-11-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, retrieved 17 January 2011 (อินโดนีเซีย)
2. "Hasil Sensus Penduduk 2010".
3. "ประกาศสำนักงานราชบัณฑิตยสภา เรื่อง กำหนดชื่อประเทศ ดินแดน เขตการปกครอง และเมืองหลวง" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 139 (พิเศษ 205 ง). 1 กันยายน 2565.
4. Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
5. "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.

หนังสืออ่านเพิ่มเติม

• Somers Heidhues, Mary F.(1992)Bangka tin and Mentok pepper : Chinese settlement on an Indonesian island Singapore : Social Isuues in Southeast Asia, Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 981-3035-99-4