น้ำเหลวนอกโลก

น้ำเหลวนอกโลก (อังกฤษ: Extraterrestrial liquid water) คือน้ำในสภาพของเหลวที่เกิดขึ้นตามธรรมชาตินอกโลก เป็นที่น่าสนใจอย่างมาก เพราะเป็นที่ยอมรับว่าเป็นหนึ่งในสิ่งที่จำเป็นสำหรับชีวิตตามที่เรารู้จักและเป็นที่คาดเดาอย่างสำคัญสำหรับสิ่งมีชีวิตนอกโลก

กระแสน้ำพุร้อนใน Palikir Crater (ภายใน Newton crater) ของดาวอังคาร ในขณะที่มีหลักฐานที่สนใจ แต่ไม่สามารถสรุปได้ว่าเป็นข้อมูลของน้ำจากดาวข้างนอก,จนถึงขณะนี้ได้มีการยืนยันโดยตรง

ด้วยน้ำในมหาสมุทรที่ปกคลุม 71% ของพื้นผิว, โลกยังเป็นดาวเคราะห์ดวงเดียวที่รู้จักกันดีว่ามีแหล่งน้ำที่เป็นของเหลวบนพื้นผิวของมัน และน้ำที่เป็นของเหลวเป็นสิ่งจำเป็นต่อสิ่งมีชีวิตทุกเผ่าพันธุ์บนโลก การปรากฏตัวของน้ำบนผิวโลกเป็นผลมาจากความดันบรรยากาศ และวงโคจรที่เสถียรในเขตอาศัยได้ของดวงอาทิตย์ แม้ว่าต้นกำเนิดของน้ำบนโลกยังไม่ทราบแน่ชัด

วิธีการหลักที่ใช้ในการยืนยัน คือ การดูดซึมของสเปกโทรโฟโตเมตรี (Absorption spectroscopy) และทางธรณีเคมี (Geochemistry) เทคนิคเหล่านี้ได้รับการพิสูจน์ว่ามีประสิทธิภาพสำหรับบรรยากาศไอน้ำ และน้ำแข็ง อย่างไรก็ตามการใช้วิธีการปัจจุบันของ สเปกโทรสโกปีทางดาราศาสตร์ (Astronomical spectroscopy) ซึ่งเป็นเรื่องยากมากที่จะตรวจจับน้ำเหลวบนดาวเคราะห์, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของน้ำใต้ดิน เนื่องจากนี้นักดาราศาสตร์ชีววิทยา และนักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ ได้ใช้ทฤษฎีเขตอาศัยได้, ทฤษฎีแรงโน้มถ่วง และทฤษฎีน้ำขึ้นน้ำลง, รูปแบบของความแตกต่างของดาวเคราะห์ และเรดิโอมิตรี (Radiometry) เพื่อตรวจสอบศักยภาพของน้ำเหลว น้ำที่สังเกตได้จากภูเขาไฟสามารถให้หลักฐานทางอ้อมที่น่าสนใจมากขึ้น, เป็นคุณสมบัติของแม่น้ำและการปรากฏตัวของสารป้องกันการแข็งตัว เช่น เกลือหรือแอมโมเนีย

การใช้วิธีการดังกล่าวนักวิทยาศาสตร์หลายคนอนุมานว่าน้ำของเหลวเคยปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ไว้ของ ดาวอังคาร และดาวศุกร์ ที่คิดว่าน้ำเป็นของเหลวใต้พื้นผิวของดาวเคราะห์บางดวง, คล้ายกับน้ำบาดาลของโลก ,ไอน้ำถือเป็นหลักฐานที่แน่ชัดว่ามีของเหลวอยู่ในน้ำ แม้ว่าไอน้ำในชั้นบรรยากาศอาจพบได้ในหลายแห่งที่น้ำของเหลวไม่ได้

น้ำเหลวในระบบสุริยะ

ดาวอังคาร

ยูโรปา

เอนเซลาดัส

แกนีมีด

ซีรีส

น้ำโบราณบนดาวศุกร์

ตัวชี้วัด, วิธีการตรวจจับ และการยืนยัน

เป็นที่รู้จักมากที่สุดในการปรากฏตัวของ ดาวเคราะห์นอกระบบ มีองค์ประกอบที่แตกต่างกันไปมากจากระบบสุริยะ แม้ว่าอาจมีความลำเอียงตัวอย่างที่เกิดขึ้นจากวิธีการตรวจสอบ

สเปกโทรโฟโตเมตรี

 

สเปกตรัมการดูดซึมของน้ำ

 

น้ำยังไม่ได้รับการตรวจพบในการวิเคราะห์สเปกตรัมของกระแสดาวอังคารที่สงสัยว่าเป็นฤดูกาล

วิธีที่แน่ชัดที่สุด ในการตรวจสอบ และยืนยันน้ำเหลวนอกโลกที่มีอยู่ในขณะนี้ คือ การดูดซึมของสเปกโทรโฟโตเมตรี (Absorption spectroscopy) น้ำเหลวมีลายสเปกตรัมที่แตกต่างกัน ไปยังสถานะอื่นของน้ำเนื่องจากสถานะของพันธะไฮโดรเจนของมัน แม้จะได้รับการยืนยันจากไอน้ำและน้ำแข็งนอกโลก ,ลายสเปกตรัมของน้ำยังไม่ได้รับการยืนยัน

การไหลตามฤดูกาลของน้ำบนดาวอังคาร แม้ว่าจะมีการแนะนำอย่างชัดเจนของน้ำเหลวเหลว แต่ยังไม่ได้บ่งบอกถึงการวิเคราะห์ทางสเปกโตรสโกปีนี้

ไอน้ำได้รับการยืนยันในวัตถุหลาย ทางสเปกโทรโฟโตเมตรี แม้ว่าจะไม่ได้ยืนยันของน้ำที่เป็นของเหลว อย่างไรก็ตามเมื่อรวมกับข้อสังเกตอื่น ๆ ความเป็นไปได้อาจถูกอนุมานได้ ตัวอย่างเช่น ความหนาแน่นของ Gliese 1214 b ซึ่งชี้ให้เห็นว่าส่วนใหญ่ของมวลของมัน คือ น้ำและการตรวจสอบโดยกล้องโทรทรรศน์ฮับเบิลของการปรากฏตัวหากไอน้ำแสดงให้เห็นว่าวัสดุแปลกใหม่ เช่น น้ำแข็งร้อน 'หรือ' น้ำซุปเปอร์ฟลูอิด 'ที่อาจมีอยู่

ตัวชี้วัดทางธรณีวิทยา

ข้อมูลเพิ่มเติม: น้ำบาดาลบนดาวอังคาร

Thomas Gold ได้กล่าวว่าโครงสร้างของระบบสุริยะหลายดวงอาจทำให้พื้นน้ำใต้ดินอยู่ใต้พื้นผิวได้

ในความคิดว่าน้ำที่เป็นของเหลวอาจมีอยู่ในพื้นผิวดาวอังคารนั้น, การวิจัยชี้ให้เห็นว่าในอดีตเคยมีน้ำที่ไหลอยู่บนผิว, การสร้างพื้นที่ขนาดใหญ่คล้ายกับมหาสมุทรของโลก อย่างไรก็ตาม ยังคงตั้งคำถามว่าน้ำได้หายไปไหน ซึ่งมีหลักฐานทั้งทางตรงและทางอ้อมในการปรากฏตัวของน้ำทั้งบนหรือใต้พื้นผิว

ในบทความใน Journal of Geophysical Research นักวิทยาศาสตร์ที่ศึกษาทะเลสาบวอสต็อก ในทวีปแอนตาร์กติกา และพบว่าอาจมีผลต่อน้ำของเหลวที่ยังคงอยู่บนดาวอังคาร

การสังเกตของภูเขาไฟ

 

กลไกที่เป็นไปได้สำหรับไครโอวอคานิซึ่มบนส่วนคล้ายเอนเซลาดัส

ไกเซอร์ ถูกค้นพบในเอนเซลาดัส ดาวบริวารของดาวเสาร์ และยูโรปา ดาวบริวารของดาวพฤหัส ซึ่งมีไอน้ำ และอาจเป็นตัวชี้วัดของน้ำที่อยู่ลึกลงไป ,อาจเป็นแค่น้ำแข็ง ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2009 ได้มีหลักฐานเกี่ยวกับมหาสมุทรใต้ทะเลเค็มใน เอนเซลาดัส ในวันที่ 3 เมษายน ค.ศ. 2014 NASA รายงานว่าหลักฐานมหาสมุทรใต้ดินขนาดใหญ่ของน้ำในเอนเซลาดัส ดาวบริวารของดาวเสาร์ ถูกค้นพบโดย กัสซีนี–เฮยเคินส์ โดยนักวิทยาศาสตร์กล่าวว่า เอนเซลาดัส เป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีแนวโน้มมากที่สุดในระบบสุริยะ

หลักฐานแรงโน้มถ่วง

นักวิทยาศาสตร์ ได้วินิจฉัยว่าชั้นของน้ำที่เป็นของเหลวอยู่ใต้พื้นผิวของยูโรปา และพลังงานความร้อนจากการดัดงอคลื่นช่วยให้มหาสมุทรใต้ผิวดินยังคงเป็นของเหลว

นักวิทยาศาสตร์ ยังใช้การวัดความโน้มถ่วงจาก กัสซีนี–เฮยเคินส์ เพื่อยืนยันมหาสมุทรใต้ผิวเปลือกของเอนเซลาดัส ในแบบจำลองทางธรณีวิทยาดังกล่าวได้ถูกใช้เป็นทฤษฎีเกี่ยวกับชั้นของน้ำในดาวบริวารของระบบสุริยะอื่น ๆ

การคำนวณความหนาแน่น

 

ภาพจิตนาการของพื้นผิวน้ำมหาสมุทร ที่ยืนยันในเอนเซลาดัสในปี ค.ศ. 2014 ที่คำนวณโดยใช้การวัดความโน้มถ่วงและการประมาณความหนาแน่น

นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ สามารถใช้การคำนวณความหนาแน่นเพื่อหาองค์ประกอบของดาวเคราะห์และศักยภาพในการครอบครองน้ำได้ แม้ว่าวิธีนี้จะไม่ถูกต้องมากเนื่องจากการผสม ระหว่างสารประกอบ และสถานะต่างๆ สามารถสร้างความหนาแน่นได้เหมือนกัน

นักวิทยาศาสตร์ดาวเคราะห์ ยังใช้สัญญาณวิทยุความถี่ต่ำจากกัสซีนี–เฮยเคินส์ เพื่อตรวจสอบการดำรงอยู่ของชั้นของน้ำเหลว และแอมโมเนีย ในใต้พื้นผิวดาวบริวารของดาวเสาร์ คือ ไททัน ที่สอดคล้องกับการคำนวณความหนาแน่นของดาวบริวาร

รูปแบบของการสลายกัมมันตภาพรังสี

ความแตกต่างภายในรูปแบบ

เขตอาศัยได้

ดูบทความหลักที่: เขตอาศัยได้

สำหรับบทความหลักในหมวดหมู่นี้ ดูที่ หมวดหมู่:ดาวเคราะห์นอกระบบในเขตอาศัยได้

การอุดมไปด้วยน้ำในแผ่นจานดาวฤกษ์

สำหรับบทความหลักในหมวดหมู่นี้ ดูที่ แผ่นจานดาวฤกษ์

ดูเพิ่ม

• Earth analog
• มหาสมุทรนอกโลก
• Water vapor § Extraterrestrial
• รายชื่อดาวเคราะห์นอกระบบบนพื้นดินที่ใกล้ที่สุด
• รายชื่อทะเลสาบและทะเลที่ใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะ
• ดาวเคราะห์ที่อยู่อาศัยได้ (planetary habitability)
• ซูเปอร์เอิร์ธ
• ดาวเคราะห์คล้ายโลก
• น้ำบนดาวเคราะห์บนพื้นดินของระบบสุริยะ

อ้างอิง

1. Dyches, Preston; Chou, Felcia (7 April 2015). "The Solar System and Beyond is Awash in Water". NASA. สืบค้นเมื่อ 8 April 2015.
2. "Earth". Nineplanets.org.
3. "Mars Probably Once Had A Huge Ocean". Sciencedaily.com. 2007-06-13. สืบค้นเมื่อ 2012-01-22.
4. Owen, James (November 28, 2007). "Venus Craft Reveals Lightning, Supports Watery Past". National Geographic News. สืบค้นเมื่อ 2016-09-07.
5. "Distant 'water-world' confirmed". BBC News. สืบค้นเมื่อ 3 October 2015.
6. "Hubble Reveals a New Class of Extrasolar Planet". สืบค้นเมื่อ 3 October 2015.
7. [1]
8. . geology.asu.edu. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2006-03-29. Unknown parameter |deadurl= ignored (help)
9. Greenberg, Richard (2005) Europa: The Ocean Moon: Search for an Alien Biosphere, Springer + Praxis Books, ISBN 978-3-540-27053-9.
10. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ NASA-20140403
11. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ SCI-20140404

แหล่งข้อมูลอื่น

• The Extrasolar Planets Encyclopaedia
• Gliese 581: Extrasolar Planet Might Indeed Be Habitable
• Jupiter's Moon Europa: What Could Be Under The Ice?
• To Curious Aliens, Earth Would Stand Out As Living Planet
• Ocean-bearing Planets: Looking For Extraterrestrial Life In All The Right Places