ภาษาอัมโมไนต์

ภาษาอัมโมไนต์ เป็นภาษากลุ่มคานาอันไนต์ ของชาวอัมโมไนต์ที่กล่าวถึงในคัมภีร์ไบเบิล ซึ่งเคยอาศัยอยู่ในดินแดนที่เป็นประเทศจอร์แดนในปัจจุบันและเป็นที่มาของชื่อ “อัมมัน” เมืองหลวงของจอร์แดน หลักฐานเกี่ยวกับภาษานี้เหลืออยู่น้อย เช่น จารึกที่มั่นสุดท้ายของชาวอัมมัน อายุ 357 ปีก่อนพุทธศักราช ขวดทองแดงอายุราว 157 – 57 ปีก่อนพุทธศักราช หลักฐานเท่าที่พบแสดงว่าภาษานี้ใกล้เคียงกับภาษาฮีบรูในคัมภีร์ไบเบิล โดยได้รับอิทธิพลจากภาษาอราเมอิก เช่น การใช้ ‘bd แทน ‘śh ในภาษาฮีบรูไบเบิลสำหรับคำว่า “ทำงาน” สิ่งที่ต่างไปอีกอย่างหนึ่งคือ การใช้รูปสตรีลึงค์ เอกพจน์ -t (เช่น ’šħt "cistern")

ภาษาอัมโมไนต์
ภูมิภาค	เคยใช้พูดทางตะวันตกเฉียงเหนือของจอร์แดน
สูญหาย	พุทธศตวรรษที่ 10
ตระกูลภาษา	แอโฟรเอชีแอติก ภาษากลุ่มเซมิติก ภาษากลุ่มเซมิติกตะวันตก ภาษากลุ่มเซมิติกกลาง ภาษากลุ่มเซมิติกตะวันตกเฉียงเหนือ ภาษากลุ่มคานาอันไนต์ ภาษาอัมโมไนต์
รหัสภาษา
ISO 639-2	sem
ISO 639-3	aoq

อ้างอิง

• F. Israel in D. Cohen (ed.), Les Langues Chamito-semitiques, Paris: CNRS, 1988.
• F. Aufrecht: A Corpus of Ammonite Inscriptions. Lewiston: Mellen Press, 1989.