สปุตนิก 2

สปุตนิก 2 (เสียงอ่านภาษารัสเซีย: [ˈsputʲnʲɪk], รัสเซีย: Спутник-2 , ดาวเทียม 2) หรือ Prosteyshiy Sputnik 2 (PS-2, รัสเซีย: Простейший Спутник 2 , ดาวเทียมที่เรียบง่ายที่สุด 2) เป็นยานอวกาศลำที่สองที่ปล่อยสู่วงโคจรโลกเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2500 และลำแรกที่บรรทุกสัตว์ที่มีชีวิตคือสุนัขอวกาศโซเวียตชื่อไลกา ไลกาเสียชีวิตในการวนรอบวงโคจรที่สี่เนื่องจากความร้อนสูงเกินไปที่เกิดจากความผิดปกติของเครื่องปรับอากาศ

สปุตนิก 2 ปล่อยตัวโดยสหภาพโซเวียต เป็นแคปซูลรูปกรวยสูงความสูง 4 เมตร (13 ฟุต) และฐานเส้นผ่านศูนย์กลางฐาน 2 เมตร (6.6 ฟุต) ที่หนักประมาณ 500 กก. แต่ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อแยกออกจากแกนจรวดที่นำมันขึ้นสู่วงโคจรทำให้มวลรวมในวงโคจรอยู่ที่ 7.79 ตัน ประกอบไปด้วยเครื่องส่งสัญญาณวิทยุหลายช่อง ระบบโทรมาตร หน่วยโปรแกรม ระบบสร้างใหม่และควบคุมอุณหภูมิสำหรับห้องโดยสาร และเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ ห้องโดยสารที่ปิดสนิทแยกต่างหากมีสุนัขไลกา

ข้อมูลทางวิศวกรรมและชีวภาพจะถูกส่งโดยใช้ระบบโทรมาตร Tral D ซึ่งส่งข้อมูลมายังโลกเป็นเวลา 15 นาทีในแต่ละการหมุน ในยานมีโฟโตมิเตอร์สองเครื่องสำหรับวัดรังสีดวงอาทิตย์ (การปล่อยรังสีอัลตราไวโอเลตและรังสีเอกซ์) และรังสีคอสมิก กล้องโทรทัศน์ 100 เส้นให้ภาพของไลกา สปุตนิก 2 เปิดตัวสู่อวกาศเพียง 32 วันหลังจากรุ่นก่อนอย่างสปุตนิก 1 เนื่องจากความสำเร็จอย่างมากของสปุตนิก 1 นีกีตา ครุชชอฟจึงสั่งให้เซียร์เกย์ โคโรเลฟกลับมาทำงานเพื่อสร้างสปุตนิก 2 ซึ่งจำเป็นต้องเตรียมพร้อมสำหรับพื้นที่ครบรอบ 40 ปีของการปฏิวัติบอลเชวิค

แผนสำหรับสปุตนิก 1 และสปุตนิก 2 ริเริ่มและนำเสนอโดยโคโรเลฟ และได้รับการอนุมัติในเดือนมกราคม 2500 ในเวลานั้นยังไม่ชัดเจนว่าแผนดาวเทียมหลักของโซเวียต (ซึ่งจะกลายเป็น Sputnik 3 ในที่สุด) จะสามารถขึ้นสู่อวกาศได้เนื่องจากปัญหาต่อเนื่องกับ R-7 ICBM ซึ่งจำเป็นในการส่งดาวเทียม ขนาดนั้น. "โคโรเลฟเสนอให้แทนที่ 'ดาวเทียมธรรมดา' สองดวงด้วยดาวเทียม IGY "ทางเลือกในการเปิดตัวทั้งสองดาวเทียมนี้แทนที่จะรอให้ Sputnik 3 ที่ขั้นสูงกว่าเสร็จสิ้นนั้นมีแรงบันดาลใจจากความต้องการที่จะส่งดาวเทียมขึ้นสู่วงโคจรก่อนสหรัฐฯ

เชิงอรรถ

1. Berger, Eric (3 November 2017). . Ars Technica. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 1 December 2017. สืบค้นเมื่อ 3 November 2017.
2. "Russian Space Web".
3. "Archived copy". สืบค้นเมื่อ 2017-10-04.
4. Logsdon, Launius (2000). Reconsidering Sputnik: Forty years since the Soviet satellite. Australia: Hardwood Academic. pp. 86, 101. ISBN 90-5702-623-6.

อ้างอิง

• Bilstein, Roger E., ก้าวสู่ดาวเสาร์ประวัติศาสตร์เทคโนโลยีของยานปล่อยอพอลโล / ดาวเสาร์ วอชิงตันดีซีองค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ NASA SP 4206
• Cox, Donald & Stoiko, Michael, Spacepower มีความหมายกับคุณ อย่างไรฟิลาเดลเฟียเพนซิลเวเนีย บริษัท จอห์นซีวินสตัน
• Harford, James., Korolev, นิวยอร์ก จอห์นไวลีย์แอนด์ซันส์อิงค์ISBN 0-471-14853-9 .
• Siddiqi, Asif A., Sputnik และ Soviet Space Challenge, Gainesville, FL สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฟลอริดาISBN 0-8130-2627-X .
• Swenson, L, Jr, Grimwood, JM Alexander, CC, มหาสมุทรใหม่นี้, ประวัติความเป็นมาของโครงการ Mercury, Washington, DC, National Aeronautics and Space Administration, Library of Congress Card No. 66-62424
• Zaloga, Stephen J., ดาบนิวเคลียร์ของเครมลิน, วอชิงตัน สำนักพิมพ์สถาบันสมิ ธ โซเนียนISBN 1-58834-007-4 .
• Cox, DW (2505). การแข่งขันในอวกาศ; จาก Sputnik ถึง Apollo และอื่น ๆ ฟิลาเดลเฟีย: Chilton Books หน้า 26, 32, 47, 118
• King-Hele, D., & Walker, D. (1958). นาทีสุดท้ายของดาวเทียม1957β (Sputnik 2) ธรรมชาติ, 182 (4633), 426–427
• Logsdon, JM, Launius, RD, & Smith, RW (2000) พิจารณา Sputnik ใหม่: สี่สิบปีนับตั้งแต่ดาวเทียมโซเวียต ออสเตรเลีย: Harwood Academic. หน้า - 86, 101
• Roberts, W. (nd ). คำยั่วยุ # 36: สายพานรังสีแวนอัลเลนเกือบจะหมดแล้ว | ที่เก็บ OpenSky สืบค้น 10 เมษายน 2559 จาก https://opensky.ucar.edu/islandora/object/archives:1538 12 มกราคม 2528
• Zak, A. (9 เมษายน 2559). Sputnik สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2559 จาก http://www.russianspaceweb.com/sputnik2.html