พระเจ้าอโศกมหาราช
จักรพรรดิอโศก (/əˈʃoʊkə/; พราหมี: 𑀅𑀲𑁄𑀓, Asoka, IAST: Aśoka) หรือ อโศกมหาราช เป็นจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิเมารยะ ผู้ปกครองส่วนใหญ่ของอนุทวีปอินเดีย ตั้งแต่ ป. 268 ถึง 232 ปีก่อน ค.ศ. ท่านเป็นหลานของจันทรคุปต์ เมารยะ ปฐมจักรพรรดิของราชวงศ์ และเป็นผู้มีบทบาทมากต่อการเผยแผ่ศาสนาพุทธไปทั่วเอเชียโบราณ และได้รับการยกย่องโดยทั่วไปว่าเป็นหนึ่งในจักรพรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดพระงอค์หนึ่งของประวัติศาสตร์อินเดีย จักรพรรดิอโศกขยายดินแดนของจักรวรรดิจากสมัยของจักรพรรดิจันทรคุปต์ไปถึงพื้นที่ที่ปัจจุบันคืออัฟกานิสถานจนถึงบังกลาเทศ เกือบทั่วทั้งอนุทวีปอินเดีย ยกเว้นเพียงบางส่วนของที่ซึ่งปัจจุบันคือรัฐทมิฬนาฑู, กรณาฏกะ และเกรละ ราชธานีในรัชสมัยคือปาฏลีบุตร (ใน มคธ, ปัจจุบันคือปัฏนา) และราชธานีชนบทที่ตักศิลา และ อุชไชนะ
| พระเจ้าอโศกมหาราช | |
|---|---|
| จักรพรรดิ | |
| จักรพรรดิแห่งโมริยะ องค์ที่ 3 | |
| ครองราชย์ | พ.ศ. 270–311 |
| ราชาภิเษก | พ.ศ. 275 |
| ก่อนหน้า | พระเจ้าพินทุสาร |
| ถัดไป | พระเจ้าทศรถ |
| อัครมเหสี | พระนางอสันธิมิตรา |
| พระสนม | 4 นาง |
| พระราชบุตร | 11 พระองค์ |
| ราชวงศ์ | โมริยะ |
| พระราชบิดา | พระเจ้าพินทุสาร |
| พระราชมารดา | พระนางสุภัทรางคี |
| ประสูติ | พ.ศ. 239 ณ ปัฏนา |
| สวรรคต | พ.ศ. 311 (ชันษา 72) ณ ปัฏนา |
ศึกครั้งสำคัญของจักรพรรดิอโศกคือศึกต่อรัฐกลิงคะ (ปัจจุบันอยู่ในรัฐโอริสา) ซึ่งท้ายที่สุดทรงยึดครองได้เมื่อ 260 ปี ก่อน ค.ศ. ข้อมูลจากการตีความจารึกพระเจ้าอโศก ระบุว่าพระองค์เปลี่ยนศาสนาเป็นศาสนาพุทธ หลังต้องเผชิญกับการล้มตายครั้งใหญ่ในสงครามกลิงคะ ซึ่งมีรายงานเสียชีวิตอยู่ที่ราว 100,000 รายเป็นอย่างต้ำ จักรพรรดิอโศกเป็นที่จดจำในฐานผู้ตั้งอโศกสตมภ์ และเผยแผ่จารึกของพระองค์ และจากการส่งพระสงฆ์ไปยังศรีลังกาและเอเชียกลาง รวมถึงการสร้างวิหารชึ้นเพื่อบูชาและเป็นอนุสรณ์ต่อช่วงชีวิตสำคัญของพระโคตมพุทธเจ้า
อ้างอิง
- Lars Fogelin (1 April 2015). An Archaeological History of Indian Buddhism. Oxford University Press. pp. 81–. ISBN 978-0-19-994823-9.
- Fred Kleiner (1 January 2015). Gardner’s Art through the Ages: A Global History. Cengage Learning. pp. 474–. ISBN 978-1-305-54484-0.
- ↑ Upinder Singh 2008, p. 331.
- In his contemporary Maski Minor Rock Edict his name is written in the Brahmi script as Devanampriya Asoka. Inscriptions of Asoka. New Edition by E. Hultzsch (ภาษาสันสกฤต). 1925. pp. 174–175.
- Chandra, Amulya (14 May 2015). "Ashoka | biography – emperor of India". Britannica.com. จากแหล่งเดิมเมื่อ 21 August 2015. สืบค้นเมื่อ 9 August 2015.
- Thapar 1980, p. 51.
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อStrong 2003 - ↑ Bentley 1993, p. 44.
- Kalinga had been conquered by the preceding Nanda Dynasty but subsequently broke free until it was reconquered by Ashoka c. 260 BCE. (Raychaudhuri, H. C.; Mukherjee, B. N. 1996. Political History of Ancient India: From the Accession of Parikshit to the Extinction of the Gupta Dynasty. Oxford University Press, pp. 204–9, pp. 270–71)
- Bentley 1993, p. 45.
- Bisschop, Peter C.; Cecil, Elizabeth A. (May 2019). Copp, Paul; Wedemeyer, Christian K. (บ.ก.). "Columns in Context: Venerable Monuments and Landscapes of Memory in Early India". History of Religions. University of Chicago Press for the University of Chicago Divinity School. 58 (4): 355–403. doi:10.1086/702256. ISSN 0018-2710. JSTOR 00182710. LCCN 64001081. OCLC 299661763.
- Bentley 1993, p. 46.
แหล่งข้อมูลอื่น
- สุรพศ ทวีศักดิ์. (2560). ความคิดทางการเมืองของพุทธศาสนายุคต้น: กำเนิดและพัฒนาการรัฐพุทธศาสนายุคอโศกและยุคกลาง. ใน ความ(ไม่)เป็นสมัยใหม่: ความเปลี่ยนแปลงและย้อนแย้งของไทย. บรรณาธิการโดย ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. น. 115-39. กรุงเทพฯ: สยามปริทัศน์, 2560.
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: พระเจ้าอโศกมหาราช |
| ก่อนหน้า | พระเจ้าอโศกมหาราช | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| พระเจ้าพินทุสาร | กษัตริย์แห่งราชวงศ์โมริยะ (พ.ศ. 185 - พ.ศ. 322) | พระเจ้าทศรถ เมารยะ |