แวเธ่อร์ระทม

แวเธ่อร์ระทม (อังกฤษ: The Sorrows of Young Werther; เยอรมัน: Die Leiden des jungen Werthers) เป็นนวนิยายจดหมายและอาจถือได้ว่าเป็นนวนิยายอัตชีวประวัติของโยฮันน์ วอล์ฟกัง ฟอน เกอเทอ ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1774 ฉบับแก้ไขปรับปรุงของนวนิยายถูกตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1787 แวร์เธ่อร์เป็นนวนิยายชิ้นสำคัญในช่วง "พายุและแรงอารมณ์" (Sturm und Drang) ในวรรณกรรมเยอรมัน และมีอิทธิพลต่อการเคลื่อนไหววรรณกรรมโรแมนติกในสมัยหลังเป็นอย่างมาก

แวเธ่อร์ระทม
ผู้ประพันธ์	โยฮัน ว็อล์ฟกัง ฟ็อน เกอเทอ
ชื่อเรื่องต้นฉบับ	Die Leiden des jungen Werthers
ประเทศ	เยอรมัน
ภาษา	เยอรมัน
ประเภท	Epistolary novel
สำนักพิมพ์	Weygand'sche Buchhandlung, Leipzig
วันที่พิมพ์	29 กันยายน ค.ศ.1774, แก้ไขในปีค.ศ.1787
พิมพ์ในภาษาอังกฤษ	1779

หนังสือดังกล่าวได้ทำให้เกอเทอเป็นหนึ่งในผู้มีชื่อเสียงด้านวรรณกรรมระหว่างประเทศคนแรก ๆ ของโลก และได้ทำให้การเดินทางเยือนไวมาร์ของชายหนุ่มที่มายังยุโรปเพียงลำพังนั้นเป็นสิ่งที่ยึดถือกันมาก

โครงเรื่อง

เนื้อหาส่วนใหญ่ของแวเธ่อร์ระทมนั้นเป็นรูปแบบของการรวบรวมจดหมายที่เขียนขึ้นโดยแวเธ่อร์ ศิลปินหนุ่มผู้อ่อนไหวสูงและอารมณ์ใคร่รุนแรง โดยส่งถึงเพื่อนของเขา วิลเฮล์ม

ในจดหมายเหล่านี้ แวเธ่อร์ได้เล่าเรื่องราวอย่างละเอียดถึงการอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ไม่มีอยู่จริง ชื่อ วาฮ์ลไฮม์ (ซึ่งมีพื้นฐานมาจากเมืองการ์เบนไฮม์ ใกล้กับเว็ทซลาร์) เขารู้สึกหลงใหลกับวิถีชีวิตอันเรียบง่ายของชาวนาในหมู่บ้านแห่งนั้น และยังพบกับลอทเตอ หญิงสาวงดงามผู้ต้องเลี้ยงดูบรรดาพี่น้องหลังจากแม่ของเธอเสียชีวิต ถึงแม้ว่าจะรู้ก่อนหน้าแล้วว่าชาร์ลอตเตอจะหมั้นหมายกับชายนามอัลเบิร์ตเรียบร้อยแล้ว ซึ่งมีอายุมากกว่าเธอถึง 11 ปี แต่แวเธ่อร์ก็ยังตกหลุมรักเธอ

ถึงแม้ว่าจะรู้สึกเจ็บปวดที่เกิดแก่แวเธ่อร์ เขาได้ใช้ชีวิตอีกหลายเดือนต่อมาพัฒนาความสัมพันธ์อันใกล้ชิดระหว่างทั้งสอง ความเจ็บปวดของเขารุนแรงขึ้นจนกระทั่งเขาถูกบีบให้ออกจากหมู่บ้านและเดินทางไปยังไวมาร์ และขณะที่เขาไม่อยู่นั้น เขาได้ทำความรู้จักกับฟรอยไลน์ ฟอน เบ เขารู้สึกอับอายอย่างมากเมื่อเขาไม่สนใจไปเยี่ยมเพื่อนในวันที่บรรดาชนชั้นสูงทั้งหมดมักจะจัดการชุมนุมขึ้นที่นั้น เขาเดินทางกลับมายังวาฮ์ลไฮม์หลังจากนั้น ที่ซึ่งเขารู้สึกทุกข์ทรมานยิ่งกว่าที่เคยเป็นมาก่อน ซึ่งบางส่วนเป็นเพราะลอทเทอและอัลเบิร์ตสมรสกันแล้ว ทุกวันเป็นเครื่องเตือนใจอันทุกข์ระทมว่าลอทเทอจะไม่ตอบรับรักของเขาได้อีก เนื่องจากสงสารเพื่อนของเธอและเคารพในตัวสามี ลอทเทอจึงตัดสินใจว่าแวเธ่อร์จะต้องไม่มาเยี่ยมเธอบ่อยครั้งอีกต่อไป เขาได้มาเยี่ยมเธอเป็นครั้งสุดท้าย และทั้งสองนั้นถูกเอาชนะโดยอารมณ์หลังจากแวเธ่อร์ท่องจำบางส่วนของ "ออสเซียน"

แวเธ่อร์ได้รับรู้แล้วก่อนหน้านี้ว่าหนึ่งในสามคน ลอทเทอ อัลเบิร์ตหรือแวเธ่อร์เอง จะต้องตาย เนื่องจากไม่อาจทำร้ายผู้อื่นหรือคิดฆาตกรรมอย่างจริงจัง แวเธ่อร์จึงมองไม่เห็นทางอื่นนอกจากฆ่าตัวตาย หลังจากเขียนจดหมายลาตาย (ซึ่งถูกพบในภายหลังที่เขาฆ่าตัวตายแล้ว) เขาเขียนถึงอัลเบิร์ตโดยร้องขอปืนพกสองกระบอก โดยเสแสร้งว่าเขากำลังออกเดินทางผจญภัย ลอทเทอตอบรับคำร้องขอและส่งปืนพกมาสองกระบอก จากนั้นแวเธ่อร์จึงได้ยิงตัวตายที่หัว แต่ยังไม่ตายจนกระทั่งอีก 12 ชั่วโมงต่อมา ร่างของเขาถูกฝังอยู่ใต้ต้นลินเดน อันเป็นต้นไม้ที่เขามักจะกล่าวถึงบ่อย ๆ ในจดหมาย และงานศพไม่มีพระ อัลเบิร์ต หรือลอทเทอที่เขารักเข้าร่วมเลย

อ้างอิง

1. Wellbery, David E; Ryan, Judith; Gumbrecht, Hans Ulrich (2004), A New History of German Literature, pp. 386–387, ISBN 978-0674015036
2. Appelbaum, Stanley (2004-06-04), Introduction to The Sorrows of Young Werther, pp. vii–viii, ISBN 978-0486433639
3. Robertson, J. G. A History of German Literature. William Blackwoord & Sons Ltd. p. 268.