ไทยสยาม

บทความนี้เกี่ยวกับชาติพันธุ์ สำหรับบุคคลสัญชาติไทย ดูที่ ชาวไทย

ชาวสยาม (อังกฤษ: Siamese) หรือ ชาวไทยภาคกลาง โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ไทที่อาศัยอยู่ภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รองลงมาคือศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์

ชาวไทยสยาม

คนไทยในพิธีพระราชทานเพลิงศพที่วัดเจดีย์หลวงวรวิหาร จังหวัดเชียงใหม่
ประชากรทั้งหมด
ป. 52–59 ล้านคน
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
ไทย ป. 51–57.8 ล้านคน
ชาวไทยพลัดถิ่น	ป. 1.1 ล้านคน
สหรัฐ	319,794 (2017)
เกาหลีใต้	185,389 (2018)
เยอรมนี	115,000 (2020)
ออสเตรเลีย	81,850 (2019)
ไต้หวัน	64,922 (2018)
มาเลเซีย	51,000–70,000 (2012)
ญี่ปุ่น	50,179 (2017)
สิงคโปร์	47,700 (2012)
สหราชอาณาจักร	45,000 (2018)
สวีเดน	44,339 (2019)
ฝรั่งเศส	30,000 (2019)
อิสราเอล	28,000 (2011)
ลิเบีย	24,600 (2011)
นอร์เวย์	22,194 (2020)
เนเธอร์แลนด์	20,106 (2017)
แคนาดา	19,010 (2016)
ลาว	15,497 (2015)
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์	14,232 (2012)
รัสเซีย	14,087 (2015)
ฟินแลนด์	13,687 (2019)
เดนมาร์ก	12,947 (2020)
ฮ่องกง	11,493 (2016)
ซาอุดีอาระเบีย	11,240 (2012)
นิวซีแลนด์	10,251 (เกิด), ประมาณ 50,000 (บรรพบุรุษ) (2018)
สวิตเซอร์แลนด์	9,058 (2015)
จีน	8,618 (2012)
อิตาลี	5,766 (2016)
บรูไน	5,466 (2012)
เบลเยียม	3,811 (2012)
ออสเตรีย	3,773 (2012)
อินเดีย	3,715 (2012)
แอฟริกาใต้	3,500 (2012)
กาตาร์	2,500 (2012)
บาห์เรน	2,424 (2012)
คูเวต	2,378 (2012)
อียิปต์	2,331 (2012)
ส่วนอื่นของโลก	ป. 47,000
ภาษา
ไทย
ศาสนา
ส่วนใหญ่ : พุทธเถรวาทและศาสนาผี 97.6% ส่วนน้อย: อิสลามนิกายซุนนี 1.6% คริสต์ (คาทอลิกและโปรเตสแตนต์) 0.8%
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวไทกลุ่มอื่น (ชาวลาว, ไทใหญ่, ชาวไต, ชาวอาหม) ไทยเชื้อสายจีน, มาเลเซียเชื้อสายไทย

ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึงชาวไทภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย หรือกลุ่มชาติพันธุ์ไทนอกบริเวณดังกล่าวที่มีความเกี่ยวดองทางวัฒนธรรมโดยตรงเช่น ไทโคราช, ชาวโยดะยา, ไทยเขตตะนาวศรี, ไทยเกาะกง แต่ในความหมายทางรัฐชาตินิยมรวมถึงชาติพันธุ์ไทอื่นทั้งในและนอกอาณาจักรด้วยเช่น ไทยอีสาน, ชาวไทยวน, ไทยเชื้อสายจีน, ไทยเชื้อสายเปอร์เซีย, ไทยเชื้อสายเขมร, ไทยเชื้อสายมลายู, ไทยเชื้อสายมอญ เป็นต้น

ประวัติ

ดูบทความหลักที่: ชาวไท

ประชากรที่อาศัยในภาคกลางของประเทศไทยปัจจุบันมาจากการผสมผสานระหว่างชาวไทกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ทั้งที่เป็นชนพื้นเมืองเดิมในภูมิภาคนี้และชนที่เคลื่อนย้ายเข้ามาใหม่ จดหมายเหตุลาลูแบร์ระบุว่าชาวต่างชาติเรียกชนกลุ่มนี้ว่าชาวสยาม แต่ชาวสยามเรียกตนเองว่าไทน้อย ต่อมาจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ได้ออก ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ให้เรียกประชาชนว่าไทย ต่อมาวันที่ 2 สิงหาคม ได้ออกประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย ให้เลิกการเรียกแบ่งแยกคนไทยออกเป็นหลายพวกหลายเหล่า เช่น ไทยเหนือ ไทยอีสาน ไทยใต้ ไทยอิสลาม แต่ใช้คำว่าไทยแก่ชาวไทยโดยทั้งหมดทั้งมวลโดยไม่แบ่งแยก

คนเชื้อชาติ-สัญชาติไทยในต่างแดน

 

ประชากรชาวไทยสยามในต่างแดนทั่วโลก

ชาวไทยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศไทยแม้ว่าชาวไทยบางส่วนสามารถพบได้ในส่วนอื่นๆของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 51–57 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยเท่านั้น ในขณะที่ชุมชนขนาดใหญ่ของชาวไทยสามารถพบได้ใน สหรัฐ, จีน, ลาว, ไต้หวัน, มาเลเซีย, สิงคโปร์, กัมพูชา, พม่า, เกาหลีใต้, เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, แคนาดา, ออสเตรเลีย, สวีเดน, สวีเดน, ลิเบีย และ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

สังคมและวัฒนธรรม

 

ชาวไทยในวันสงกรานต์

 

นักเรียนชาวไทยแสดงความกตัญญูโดยการโอบกอดผู้ปกครอง

ภาษา

ชาวไทยสามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มต่างๆ ในภูมิภาคด้วยความหลากหลายของภาษาไทย กลุ่มเหล่านี้รวมถึง ภาษาไทยกลาง (รวมถึงความหลากหลายของมาตรฐานภาษาและวัฒนธรรม), ภาษาไทยถิ่นใต้, ภาษาอีสาน (ซึ่งมีเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาลาวมาตรฐานของลาวมากกว่าภาษาไทยมาตรฐาน), คำเมือง (ภาษาไทยภาคเหนือ) และภาษายาวีซึ่งเป็นภาษาไทยแบบมาเลย์มีที่ใช้ในกลันตัน-ปัตตานี

ภาษาไทยกลางยุคใหม่มีความโดดเด่นมากขึ้นเนื่องจากนโยบายของรัฐบาลซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อดูดซับและรวมความแตกต่างของคนไทยแม้จะมีความสัมพันธ์ทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมระหว่างคนที่ไม่ได้พูดภาษาไทยกับชุมชน

การแต่งกาย

ชาวไทยนิยมใส่ชุดไทยซึ่งสามารถสวมใส่โดยผู้ชายผู้หญิงและเด็ก ชุดไทยสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไปประกอบด้วย ผ้านุ่ง หรือ โจงกระเบน, เสื้อและสไบ ผู้หญิงในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนืออาจสวมซิ่นแทนผ้านุ่งและโจงกระเบน และสวมชุดด้วยเสื้อหรือ เสื้อปัด ส่วนชุดไทยสำหรับผู้ชายรวมถึง โจงกระเบน หรือกางเกง, เสื้อราชปะเตน พร้อมถุงเท้ายาวเข่าสีขาวเสริม ชุดไทยสำหรับผู้ชายชาวไทยภาคเหนือประกอบด้วย กางเกงชาวเล แจ็คเก็ตสไตล์แบบจีนสีขาวและบางครั้ง มักจะมีผ้าโพกหัว ส่วนในโอกาสทางการผู้คนอาจเลือกสวมใส่ชุดประจำชาติไทยหรือชุดไทยพระราชนิยม

ศาสนา

 

คณะสามเณรกำลังเดินบิณฑบาตในตอนเช้า

ชาวไทยยุคใหม่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทและระบุอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ของพวกเขาอย่างยิ่งด้วยการปฏิบัติทางศาสนาของพวกเขาซึ่งรวมถึงแง่มุมของการบูชาบรรพบุรุษในหมู่ความเชื่ออื่นๆของคติความเชื่อของไทย ซึ่งชาวไทยส่วนใหญ่ (มากกว่า 90%) เป็นที่ยอมรับว่าตนเองเป็นชาวพุทธ ตั้งแต่การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงของอาณาจักรสุโขทัยและอีกครั้งตั้งแต่ "การปฏิรูปศาสนา" ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในศตวรรษที่ 19 การปฏิรูปยึดแบบศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกาแบบดั้งเดิมเป็นแม่แบบ อย่างไรก็ตามความเชื่อพื้นบ้านของคนไทยคือ การผสานความเชื่อของชาวพุทธอย่างเป็นทางการเข้ากับศาสนาผีและศาสนาฮินดู ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจากอินเดียส่วนหนึ่งและอีกส่วนได้รับมรดกมาจากจักรวรรดิเขมรแห่งอังกอร์

ดูเพิ่ม

• ลักษณะประชากรไทย

หมายเหตุ

1. ตัวเลขทั้งหมดเป็นเพียงการประมาณการ; จำนวนประชากรที่อ้างอิงทั้งหมดด้านล่าง
2. มักใช้เรียกแยกออกไปจากคนไทยเชื้อสายจีน^{[ต้องการอ้างอิง]}

1. คนไทยมีประชากรประมาณ 75-85% ของประเทศ (58 ล้านคน) ถ้ารวมชาวไทยภาคใต้และ (ที่มีข้อโต้แย้ง) ชาวไทยภาคเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ

อ้างอิง

เชิงอรรถ

1. McCargo, D.; Hongladarom, K. (2004). (PDF). Asian Ethnicity. 5 (2): 219. doi:10.1080/1463136042000221898. S2CID 30108605. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2017-08-09. สืบค้นเมื่อ 2016-09-03.
2. David Levinson (1998), Ethnic Groups Worldwide: A Ready Reference Handbook, Oryx Pres, p. 287, ISBN 978-1-57356-019-1
3. Paul, Lewis M.; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D. (2013), Ethnologue: Languages of the World, SIL International, ISBN 978-1-55671-216-6
4. "ASIAN ALONE OR IN ANY COMBINATION BY SELECTED GROUPS". factfinder.census.gov. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 14 February 2020. สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
5. "출입국·외국인정책 내부용 통계월보 (2018년 7월호)" (PDF). gov.kr (ภาษาเกาหลี). สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
6. https://www.destatis.de/DE/Themen/Gesellschaft-Umwelt/Bevoelkerung/Migration-Integration/Tabellen/migrationshintergrund-staatsangehoerigkeit-staatengruppen.html
7. "Estimated resident population, Country of birth - as at 30 June, 1996 to 201". Australian Bureau of Statistics. Australian Bureau of Statistics. สืบค้นเมื่อ 15 May 2020.
8. "108.02Foreign Residents by Nationality (03/25/2019)". immigration.gov.tw (ภาษาจีน). สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
9. "รายงานจำนวนประมาณการคนไทยในต่างประเทศ 2012" (PDF). consular.go.th. March 5, 2012.
10. Nop Nai Samrong (8 January 2014). . New Straits Times. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 8 January 2014. สืบค้นเมื่อ 10 January 2014.
11. "平成２９年末現在における在留外国人数について（確定値）" (PDF). Ministry of Justice (Japan) (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
12. "Population of the United Kingdom by Country of Birth and Nationality (July 2017 to June 2018)". ons.gov.uk. 29 November 2018. สืบค้นเมื่อ 2 May 2019.
13. "Foreign-born persons – Population by country of birth, age and sex. Year 2000 - 2018". Statistics Sweden. 2019-02-21. สืบค้นเมื่อ 25 February 2020.
14. https://www.diplomatie.gouv.fr/fr/dossiers-pays/thailande/presentation-de-la-thailande/
15. https://www.ssb.no/en/statbank/table/05183/
16. "Bevolking; generatie, geslacht, leeftijd en herkomstgroepering". statline.cbs.nl (ภาษาดัตช์). July 18, 2017.
17. "Data tables, 2016 Census". Statistics Canada. 16 January 2018. สืบค้นเมื่อ 5 July 2018.
18. "Table P4.8 Overseas Migrant Population 10 Years Old and Over by Country of Origin and Province of Current Residence" (PDF). lsb.gov.la. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
19. . www.fms.gov.ru. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 16 March 2015. สืบค้นเมื่อ 12 January 2022.CS1 maint: archived copy as title (link)
20. "United Nations Population Division | Department of Economic and Social Affairs". www.un.org.
21. "POPULATION AT THE FIRST DAY OF THE QUARTER BY REGION, SEX, AGE (5 YEARS AGE GROUPS), ANCESTRY AND COUNTRY OF ORIGIN". Statistics Denmark.
22. "2016 Population By-census: Summary Results 2016年中期人口統計：簡要報告 (by nationality)" (PDF). bycensus2016.gov.hk. สืบค้นเมื่อ 26 December 2017.
23. . www.stats.govt.nz. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 23 September 2019. สืบค้นเมื่อ 2019-09-24.
24. "Ständige ausländische Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeit". bfs.admin.ch (ภาษาเยอรมัน). August 26, 2016.
25. "Cittadini Stranieri. Popolazione residente per sesso e cittadinanza al 31 dicembre 2016". Istat (ภาษาอิตาลี). สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
26. "Trends in International Migrant Stock: Migrants by Destination and Origin" (XLSX). United Nations. 1 December 2015. สืบค้นเมื่อ 14 July 2016.
27. Cheesman, P. (1988). Lao textiles: ancient symbols-living art. Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.
28. Fox, M. (1997). A history of Laos. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.
29. Fox, M. (2008). Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). Lanham: Scarecrow Press.
30. Goodden, C. (1999). Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan. Halesworth, Suffolk: Jungle Books.
31. Wijeyewardene, G. (1990). Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
32. ประวัติศาสตร์ชาติไทย, หน้า 36-37
33. จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม, หน้า 38
34. "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 810. 24 มิถุนายน 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562. Check date values in: |accessdate=, |date= (help)
35. "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 1281. 7 สิงหาคม 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562. Check date values in: |accessdate=, |date= (help)
36. "CIA – The World Factbook". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 2012-08-29. 95.9% of 67,497,151 (July 2013 est.)
37. Patit Paban Mishra (2010), The History of Thailand, Greenwood, p. 11
38. S.N. Desai (1980), Hinduism in Thai Life, Bombay: Popular Prakashan Private

บรรณานกรม

• กรมศิลปากร. ประวัติศาสตร์ชาติไทย. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2558. ISBN 978-616-283-225-3
• ซีมง เดอ ลา ลูแบร์. จดหมายเหตุ ลาลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2552. 688 หน้า. ISBN 974-93533-2-3
• ยรรยง จิระนคร (เจีย แยนจอง). คนไทไม่ใช่คนไทย แต่เป็นเครือญาติชาติภาษา. กรุงเทพฯ : มติชน, 2548. ISBN 974-323-484-5
• Girsling, John L.S., Thailand: Society and Politics (Cornell University Press, 1981).
• Terwiel, B.J., A History of Modern Thailand (Univ. of Queensland Press, 1984).
• Wyatt, D.K., Thailand: A Short History (Yale University Press, 1986).

แหล่งข้อมูลอื่น

• US Library of Congress Country Studies, Thailand, The Thai and Other Tai-Speaking Peoples