ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ

ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ (อังกฤษ: historical linguistics หรือ diachronic linguistics) เป็นการศึกษาการเปลี่ยนแปลงของภาษา โดยมี 4 ประเด็นหลักด้วยกัน ดังนี้

• พรรณนาและศึกษาการเปลี่ยนแปลงที่สังเกตได้ในภาษานั้นๆ
• พรรณนาถึงประวัติของชุมชนที่พูดภาษานั้นๆ
• สืบสร้างภาษาก่อนประวัติศาสตร์ของภาษา และพิจารณาถึงความสัมพันธ์ การจัดกลุ่มเข้าตระกูลภาษา (ภาษาศาสตร์เชิงเปรียบเทียบ)
• พัฒนาทฤษฎีทั่วไปเกี่ยวการเปลี่ยนแปลงของภาษาว่าเกิดขึ้นอย่างไร เพราะเหตุใด ภาษาศาสตร์เชิงประวัติสมัยใหม่เริ่มต้นในปลายศตวรรษที่ 18 และเติบโตจากหลักนิรุกติศาสตร์ที่มีมาแต่ก่อน อันเป็นการศึกษาเอกสารโบราณ ซึ่งสืบย้อนไปถึงยุคโบราณ

บรรณานุกรม

• Zuckermann, Ghil'ad (กิลอัด สุขเคอร์แมน), 2008. Language Contact and Lexical Enrichment in Israeli Hebrew. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1403917232.