ประเทศตรินิแดดและโตเบโก

ตรินิแดดและโตเบโก (อังกฤษ: Trinidad and Tobago, /ˈtrɪnɪdæd ... toʊbˈeɪɡoʊ/ ( ฟังเสียง)) หรือชื่อทางการคือ สาธารณรัฐตรินิแดดและโตเบโก (Republic of Trinidad and Tobago) เป็นชาติที่ตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียน ตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งเวเนซุเอลา 11 กิโลเมตร เป็นรัฐที่เป็นหมู่เกาะ ประกอบด้วยเกาะหลัก 2 เกาะคือ เกาะตรินิแดด เกาะโตเบโก และเกาะเล็กอื่น ๆ อีก 21 เกาะ โดยตรินิแดดเป็นเกาะที่ใหญ่กว่าและมีประชากรมากกว่า ในขณะที่โตเบโกมีขนาดเล็กกว่า (303 ตารางกิโลเมตร ประมาณร้อยละ 6 ของพื้นที่ประเทศทั้งหมด) และมีประชากรน้อยกว่า (50,000 คน ร้อยละ 4 ของจำนวนประชากรทั้งหมด) ในภาษาอังกฤษ พลเมืองมีชื่อเรียกเป็นทางการว่า Trinidadians (ชาวตรินิแดด) หรือ Tobagonians (ชาวโตเบโก) หรือ Citizens of Trinidad and Tobago (ชาวตรินิแดดและโตเบโก) แต่ก็มีชื่อเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า Trinis หรือ Trinbagonians

สาธารณรัฐตรินิแดดและโตเบโก Republic of Trinidad and Tobago (อังกฤษ)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: "ร่วมกันเราปรารถนา ร่วมกันเราบรรลุผล" (อังกฤษ: Together We Aspire, Together We Achieve)
เพลงชาติ: "ฟอจด์ฟรอมเดอะเลิฟออฟลิเบอร์ที"
ที่ตั้งของ ประเทศตรินิแดดและโตเบโก  (เขียว) ในทวีปอเมริกาใต้  (เทา)
เมืองหลวง	พอร์ตออฟสเปน 10°40′0″N 61°30′27″W / 10.66667°N 61.50750°W / 10.66667; -61.50750
เมืองใหญ่สุด	ซานเฟอร์นันโด 10°17′N 61°28′W / 10.283°N 61.467°W / 10.283; -61.467
ภาษาราชการ	อังกฤษ
ภาษาอื่น ๆ	^ดูภาษาในตรินิแดดและโตเบโก
กลุ่มชาติพันธุ์ (ค.ศ. 2011)	37.6% อินเดีย 36.3% แอฟริกา 24.4% ผสม    — 7.66% Dougla 0.65% ยุโรป    — 0.06% โปรตุเกส 0.30% จีน 0.11% อเมรินเดียนพื้นเมือง (รวม Santa Rosa First Peoples Community) 0.08% อาหรับ 0.17% อื่น ๆ 6.22% ไม่ระบุ
ศาสนา (ค.ศ. 2011)	63.2% คริสต์ 20.4% ฮินดู 5.6% อิสลาม 2.5% ไม่มี 10.8% อื่น ๆ
การปกครอง	รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐประชาธิปไตยระบบรัฐสภา
• ประธานาธิบดี	พอลลา-แม วีกส์ (อิสระ)
• นายกรัฐมนตรี	เคธ โรว์ลีย์ (พีเอ็นเอ็ม)
• ประธานสภา	บริดจิด แอนนิเซตต์-จอร์จ (พีเอ็นเอ็ม)
• ประธานวุฒิสภา	Christine Kangaloo (พีเอ็นเอ็ม)
• ประธานศาลสูงสุด	ไอวอร์ อาร์ชี
• ผู้นำฝ่ายค้าน	กมลา ประสาท-พิเสสร (ยูเอ็นซี)
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
• สภาสูง	วุฒิสภา
• สภาล่าง	สภาผู้แทนราษฎร
ก่อตั้ง
• เอกราชจากสหราชอาณาจักร	31 สิงหาคม ค.ศ. 1962
• สนธิสัญญาชากวารามัส	1 สิงหาคม ค.ศ. 1973
• สาธารณรัฐ	1 สิงหาคม ค.ศ. 1976 (ฉลองวันที่ 24 กันยายน)
พื้นที่
• รวม	5,131 ตารางกิโลเมตร (1,981 ตารางไมล์) (อันดับที่ 164)
• แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
• ค.ศ. 2020 ประมาณ	1,366,725 (อันดับที่ 151)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2011	1,328,019
• ความหนาแน่น	264 ต่อตารางกิโลเมตร (683.8 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 34)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม	45.148 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	32,684 ดอลลาร์สหรัฐ
จีดีพี (ราคาตลาด)	ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม	22.438 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	16,243 ดอลลาร์สหรัฐ
จีนี (ค.ศ. 2012)	39.0 ปานกลาง
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019)	0.796 สูง · อันดับที่ 67
สกุลเงิน	ดอลลาร์ตรินิแดดและโตเบโก (TTD)
เขตเวลา	UTC-4 (เวลามาตรฐานแอตแลนติก)
รูปแบบวันที่	วว/ดด/ปปปป
ขับรถด้าน	ซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์	+1 (868)
โดเมนบนสุด	.tt
เข้าร่วม แคริคอม

ตรินิแดดและโตเบโกมีลักษณะต่างจากประเทศในภูมิภาคแคริบเบียนที่ใช้ภาษาอังกฤษประเทศอื่น ๆ คือมีการประกอบอุตสาหกรรมเป็นส่วนใหญ่ โดยมีพื้นฐานเศรษฐกิจอยู่บนปิโตรเลียมและปิโตรเคมี

ผู้ที่สืบเชื้อสายมาจากชาวอินเดียและชาวแอฟริกามีจำนวนรวมกันถึงเกือบร้อยละ 80 ของจำนวนประชากร ส่วนที่เหลือเป็นเชื้อชาติผสม, ชาวยุโรป, ชาวจีน และชาวซีเรีย-เลบานอน ตรินิแดดและโตเบโกมีชื่อเสียงในเรื่องงานคาร์นิวัลที่จัดก่อนฤดูถือบวชของคริสต์ (Lenten) และเป็นถิ่นกำเนิดของดนตรีสตีลแพน (Steelpan) และการเต้นลิมโบ เมืองหลวง (พอร์ตออฟสเปน) เป็นผู้เสนอตัวเป็นที่ตั้งสำนักงานเลขาธิการถาวรเขตการค้าเสรีอเมริกา (Free Trade Area of the Americas: FTAA-ALCA)

การเมืองการปกครอง

ฝ่ายบริหาร

ประธานาธิบดี เป็นประมุขของรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าคณะรัฐบาล ประธานาธิบดีมาจากการเลือกตั้งในแบบคณะผู้เลือกตั้ง (Electroral College) ประกอบด้วยสมาชิกจากวุฒิสภา (Senate) และ สภาผู้แทนราษฎร วาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี และสามารถดำรงตำแหน่งเป็นวาระที่ 2 ได้ ประธานาธิบดีเป็นผู้แต่งตั้งนายกรัฐมนตรี (โดยทั่วไปจะเป็นผู้นำพรรคการเมืองเสียงข้างมาก หรือ ผู้นำรัฐบาลผสม) และเป็นผู้แต่งตั้งคณะรัฐมนตรีจากสมาชิกรัฐสภา

ฝ่ายนิติบัญญัติ

ระบบ 2 สภา (bicameral parliament) ประกอบด้วย (1) วุฒิสภา (Senate) สมาชิก 31 ที่นั่ง 16 ที่นั่งมาจากการแต่งตั้งโดยพรรคการเมืองเสียงข้างมากในสภา 9 ที่นั่งจากการแต่งตั้งโดยประธานาธิบดี (2) สภาผู้แทนราษฎร (house of Representatives) จำนวน 41 เสียง สมาชิกมาจากการแต่งตั้งในระบบคะแนนนิยม วาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี

ฝ่ายตุลาการ

ระบอบกฎหมาย : ระบบกฎหมายจารีตประเพณีของอังกฤษ (English Common Law) มีการตรวจสอบความชอบด้วยกฎหมายในศาลฎีกาสูงสุด รูปแบบ : ศาลสูงสุด (Supreme Court of Judicature) ประกอบด้วยศาลสูง (High Court of Justice และศาลอุทธรณ์ (Court of Appeals) ศาลสูงสุดของศาลอุทธรณ์ได้แก่ สภาองคมนตรี (Privy Council) ในกรุงลอนดอน นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกของ Caribbean Court of Justice (CCJ)

การแบ่งเขตการปกครอง

 

แผนที่แสดงเขตการปกครองของตรินิแดดและโตเบโก

9 ภูมิภาค 3 เขตการปกครอง (boroughs) 2 เมือง 1 เขต (Ward - เขตการเลือกตั้ง)

9 ภูมิภาค ได้แก่ Couva/Tabaquite/Talparo, Diego Martin, Mayaro/Rio Claro, Penal/Debe, Princes Town, Sangre Grande, San Juan/Laventille, Siparia, Tunapuna/Piarco

3 เขตการปกครอง (boroughs) ได้แก่ Arima, Chaguanas, Point Fortin

2 เมือง ได้แก่ Port of Spain, San Fernando

1 เขต (Ward - เขตการเลือกตั้ง) ได้แก่ Tobago

เศรษฐกิจ

ตรินิแดดและโตเบโกมีชื่อเสียงว่าเป็นแหล่งการลงทุนที่ดีสำหรับธุรกิจระหว่างประเทศ ประสบความสำเร็จในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจตั้งแต่ปี 2538 ธุรกิจการท่องเที่ยวขยายตัวอย่างรวดเร็วแม้ยังเป็นสัดส่วนที่ไม่มากนักเมื่อเทียบกับธุรกิจท่องเที่ยวในประเทศหมู่เกาะแคริบเบียนอื่นๆ นอกจากนี้ เนื่องจากราคาน้ำมัน ปิโตรเคมี และก๊าซธรรมชาติเหลวซึ่งเป็นสินค้าอุตสาหกรรมของประเทศนี้ขยับตัวสูงขึ้น ทำให้เม็ดเงินลงทุนจากต่างชาติหลั่งไหลเข้ามาและทำให้เศรษฐกิจเติบโตอย่างต่อเนื่อง

ประชากรศาสตร์

เชื้อชาติ

กลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศตรินิแดดและโตเบโก
ชาติพันธุ์			ร้อยละ
อินเดีย			40%
แอฟริกา			37.5%
ลูกผสม			18.5%
จีน			0.3%
อื่น ๆ			1.1%

ใน ค.ศ. 2005 มีประชากรร้อยละ 96 หรือประมาณ 1.3 ล้านคนอาศัยอยู่บนเกาะตรินิแดด ส่วนอีกร้อยละ 4 อาศัยอยู่บนเกาะโตเบโก ซึ่งแต่ละเชื้อชาติที่อาศัยอยู่ในประเทศ แสดงให้เห็นถึงประวัติความเป็นมาและการอพยพย้ายถิ่นฐานของกลุ่มชนหลายเชื้อชาติ มีสองกลุ่มชาติพันธุ์หลักในประเทศคือ แอฟริกา-ตรินิแดด และอินเดีย-ตรินิแดด ทั้งยังมีคนจากชาติอื่น เช่น ลูกผสม, ยุโรป, จีน, ซีเรีย-เลบานอน และกลุ่มอเมรินเดียน เป็นต้น

ศาสนา

ศาสนาในประเทศตรินิแดดและโตเบโก
ศาสนา			ร้อยละ
คริสต์			65.7%
พราหมณ์-ฮินดู			25.6%
อิสลาม			6.6%
อื่น ๆ			2.2%

ประเทศตรินิแดดและโตเบโก ถือเป็นประเทศที่มีความหลากหลายทางศาสนา แต่โดยหลักแล้วประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ ร้อยละ 65.7 อันมีนิกายโรมันคาทอลิก, แองกลิคัน, เซเวนเดย์แอดเวนติสต์, เพรสไบทีเรียน, เมโธดิส, พยานพระยะโฮวาห์ และอีแวนเจริคัล ขณะที่ศาสนาพราหมณ์-ฮินดู มีศาสนิกร้อยละ 25.6 และศาสนาอิสลาม มีศาสนิกร้อยละ 6.6

นอกจากนี้ยังศาสนาของชนแอฟริกา คือ สปิริตชวลแบปติสต์ และโอริซา ซึ่งถือเป็นศาสนาที่โตเร็วที่สุด ทำนองเดียวกัน ลัทธิอิแวนเจริคัล (พระวรสาร) และลัทธิอื่นๆ ที่ถือว่านอกรีตของศาสนาคริสต์นั้นก็เติบโตขึ้นในประเทศ ทั้งที่ลัทธิดังกล่าวถูกกำหนดว่าไม่ถูกต้องก็ตาม

มีชุมชนศาสนิกในศาสนาบาไฮ ซึ่งเผยแผ่ศาสนาในประเทศ และมีกลุ่มศาสนิกยูดาห์กลุ่มเล็ก ๆ ประมาณ 55-100 คน นอกจากนี้ยังมีกลุ่มที่นับถือศาสนาพุทธ และลัทธิเต๋าในกลุ่มเชื้อสายจีน

อ้างอิง

1. Government of the Republic of Trinidad and Tobago. "Home". Ttconnect.gov.tt. สืบค้นเมื่อ 2019-03-16.
2. "Trinidad and Tobago – Languages". Ethnologue.com. สืบค้นเมื่อ 20 May 2018.
3. Trinidad and Tobago 2011 Population and Housing Census Demographic Report (รายงาน). Trinidad and Tobago Central Statistical Office. http://www.tt.undp.org/content/dam/trinidad_tobago/docs/DemocraticGovernance/Publications/TandT_Demographic_Report_2011.pdf. เรียกข้อมูลเมื่อ 2019-08-20. 
4. "Trinidad and Tobago : History". The Commonwealth. สืบค้นเมื่อ 2019-03-16.
5. "T&T history & society – Discover Trinidad & Tobago". 22 October 2013.
6. "History of Tobago: a myTobago visitor guide article". mytobago.info.
7. (CSO), Central Statistical Office. "T&T at a Glance".
8. Trinidad and Tobago 2011 Population and Housing Census Demographic Report (รายงาน). Trinidad and Tobago Central Statistical Office. p. 2. http://www.tt.undp.org/content/dam/trinidad_tobago/docs/DemocraticGovernance/Publications/TandT_Demographic_Report_2011.pdf. เรียกข้อมูลเมื่อ 2019-08-20. 
9. "Report for Selected Countries and Subjects". www.imf.org.
10. Bridglal, Carla (12 March 2013). . Trinidad Express Newspapers. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 14 March 2013. สืบค้นเมื่อ 23 December 2013.
11. Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.
12. "Trouble in paradise". BBC News. May 1, 2002
13. (PDF). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2012-03-14. สืบค้นเมื่อ 2012-03-12.
14. The Baha'is of Trinidad and Tobago
15. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-03-22. สืบค้นเมื่อ 2012-03-12.

บรรณานุกรม

• Carmichael, Gertrude (1961). The History of the West Indian Islands of Trinidad and Tobago, 1498–1900. London: Alvin Redman.
• Kiely, Ray (1996). The Politics of Labour and Development in Trinidad. Press University of the West Indies. ISBN 9789766400170.
• Williams, Eric (1964). History of the People of Trinidad and Tobago. New York: Frederick A. Praeger. LCCN 64-13390.
• Ramkissoon, Harold; Kahwa, Ishenkumba A. (2015). "Caricom" (PDF). UNESCO Science Report: towards 2030. Paris: UNESCO. pp. 156–173. ISBN 978-92-3-100129-1.
• Rough Guides (2018). The Rough Guide to Trinidad and Tobago.
•   บทความนี้รวมข้อความจากงานที่มีเนื้อหาเสรี (free content) ข้อความนำมาจาก UNESCO Science Report: towards 2030, 156–173, Harold Ramkissoon & Ishenkumba A. Kahwa, UNESCO Publishing. เพื่อเรียนรู้วิธีในการเพิ่มข้อความที่มีสัญญาอนุญาตเสรีลงในบทความวิกิพีเดีย, โปรดอ่านหน้าวิธีการนี้ สำหรับข้อมูลในการนำเนื้อหาจากวิกิพีเดียไปใช้, โปรดอ่านข้อกำหนดการใช้งาน

อ่านเพิ่ม

• Besson, Gérard & Brereton, Bridget. The Book of Trinidad (2nd edition), Port of Spain: Paria Publishing Co. Ltd., 1992. ISBN 976-8054-36-0
• Julian Kenny. Views from the Ridge, Port of Spain: Prospect Press, Media and Editorial Projects Limited, 2000/2007. ISBN 976-95057-0-6
• Lans, Cheryl. Creole Remedies of Trinidad and Tobago. C. Lans, 2001.
• Mendes, John. Côté ci Côté là: Trinidad & Tobago Dictionary. Arima, Trinidad, 1986.
• Saith, Radhica and Lyndersay, Mark. Why Not a Woman? Port of Spain: Paria Publishing Co. Ltd, 1993. ISBN 976-8054-42-5
• Jeremy Taylor. Visitor's Guide to Trinidad & Tobago, London: Macmillan, 1986, ISBN 978-0-333-41985-4). 2nd edition as Trinidad and Tobago: An Introduction and Guide, London: Macmillan, 1991. ISBN 978-0-333-55607-8).

แหล่งข้อมูลอื่น

• Government of the Republic of Trinidad and Tobago
• Trinidad and Tobago Tourism Company official website
• Trinidad and Tobago. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• from UCB Libraries GovPubs
• ประเทศตรินิแดดและโตเบโก ที่เว็บไซต์ Curlie
• Trinidad and Tobago profile from the BBC News
• World Bank Summary Trade Statistics Trinidad and Tobago
•   Wikimedia Atlas of Trinidad and Tobago
•   ดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับ ประเทศตรินิแดดและโตเบโก ที่ OpenStreetMap  
• Key Development Forecasts for Trinidad and Tobago from International Futures
• Guanaguanare – the Laughing Gull. Carib Indians in Trinidad – includes 2 videos

พิกัดภูมิศาสตร์: 10°36′N 61°6′W / 10.600°N 61.100°W / 10.600; -61.100