อิบน์ รุชด์

อบูวาลีด มุฮัมมัด บิน อะฮ์มัด อิบน์ รุชด์ หรือ อิบนุ รุชด์ (อาหรับ: أبو الوليد محمد بن احمد بن رشد‎‎ หรือ ابن رشد‎, อังกฤษ: Averroes; 14 เมษายน ค.ศ. 1126 — 10 ธันวาคม ค.ศ. 1198) หรือที่รู้จักกันในชื่อ อาแวร์รูอิส (Averroes) เป็นแพทย์และนักปรัชญาชาวอาหรับ

อะเวโรส อิบน์ รุชด์ ابن رشد
อนุเสาวรีย์ของอิบน์ รุชด์ ที่กอร์โดบา, ประเทศสเปน
เกิด	ค.ศ.1126 กอร์โดบา, อัลอันดะลุส, ราชวงศ์อัลโมราวิด (ปัจจุบันคือประเทศสเปน)
เสียชีวิต	11 ธันวาคม ค.ศ.1198 (72 ปี) มาราเกช, มัฆริบ, รัฐเคาะลีฟะฮ์อัลโมฮาด (ประเทศโมร็อกโก)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
มีอิทธิพลต่อ	ไมโมนิเดส, ซามูเอล อิบน์ ทิบบอน, ซิเกอร์แห่งบราบันต์, โบเทอุสแห่งดาเซีย, ทอมัส อไควนัส, จอห์นแห่งจันดุน, มาร์ซิลิอุสแห่งปาดูอา, แกตาโน ดา ธีน, ปิเอโทร ปอมโปนาซซี, อะโกสติโน นิโฟ, มาร์คานโตนีโอ ซิมารา. ดูเพิ่มที่ลัทธิอะเวโรส.
ได้รับอิทธิพลจาก	อริสโตเติล, เพลโต, อัล-ฟาราบี, อิบน์ ซีนา, อัลเฆาะซาลี, อิบน์ บัจญา

อาแวร์รูอิสเกิดที่คอร์โดบาในปี ค.ศ. 1126 ในครอบครัวผู้พิพากษาที่โดดเด่น ปู่ของท่านเป็นหัวหน้าผู้พิพากษาของเมือง ในปี ค.ศ. 1169 เขาได้รับการแนะนำให้รู้จักกับกาหลีบ (ผู้นำศาสนาอิสลาม) Abu Yaqub Yusuf ผู้ซึ่งประทับใจในความรู้ของเขา จนกลายเป็นผู้อุปถัมภ์ของเขาและอุปถัมภ์งานของ อาแวร์รูอิสจำนวนมาก ต่อมาอาแวร์รูอิสทำหน้าที่ในฐานะผู้พิพากษาในเซบิยาและคอร์โดบาอยู่หลายวาระ ในปี ค.ศ. 1182 เขาได้รับแต่งตั้งเป็นแพทย์ศาลและหัวหน้าผู้พิพากษาของคอร์โดบา หลังจากอาบูยูซุฟเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1184 เขายังคงอยู่ในความโปรดปรานของกาหลีบพระองค์ใหม่จนได้รับความอัปยศในปี ค.ศ. 1195 เขาถูกตั้งข้อหาในข้อหาต่าง ๆ ซึ่งน่าจะเป็นเพราะเหตุผลทางการเมือง และถูกเนรเทศไปยังลูเซน่า เขากลับมาเป็นที่โปรดปรานของกาหลีบก่อนที่เขาจะเสียชีวิตในวันที่ 11 ธันวาคม ค.ศ. 1198

อาแวร์รูอิสเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งของลัทธิอริสโตเติล (Aristotelianism) เขาพยายามที่จะกู้คืนสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นคำสอนดั้งเดิมของอริสโตเติลและต่อต้านแนวโน้มของกระแสความคิดพลาโตนิคใหม่ (Neoplatonist) ของนักคิดมุสลิมก่อนหน้านี้ เช่น Al-Farabi และ Avicenna นอกจากนี้เขายังปกป้องการศึกษาปรัชญา จากการวิพากษ์วิจารณ์โดยนักเทววิทยาสายอาเชอรี (al-ʾAšʿarīyya) เช่น Al-Ghazali โดย อาแวร์รูอิส แย้งว่าการศึกษาปรัชญานั้นได้รับอนุญาตในศาสนาอิสลามและแม้แต่เป็นสิ่งที่จะขาดเสียไม่ได้ในระดับผู้นำชนชั้นสูง (elite) นอกจากนี้เขายังไม่เห็นด้วยกับการตีความข้อความในพระคัมภีร์อย่างเถรตรง โดนเห็นว่าตัวบทในคัมภีร์อัลกรุอ่านควรจะได้รับการตีความเป็นเพียงในเชิงสาธก หรือในเชิงอุปมา (allegorical) หากข้อความนั้นดูเหมือนจะขัดแย้งกับข้อสรุปที่เกิดขึ้นจากเหตุผลและปรัชญา มรดกทางปัญญาของเขาในโลกอิสลามนั้นมีอย่างจำกัดด้วยเหตุผลทางภูมิศาสตร์และความสนใจที่แตกต่างกันของโลกมุสลิม

ในโลกตะวันตก อาแวร์รูอิส เป็นที่รู้จักผ่านงานเขียนอธิบายและแสดงข้อคิดเห็น (commentary) เกี่ยวกับคำสอนของอริสโตเติล ซึ่งงานของอาแวร์รูอิสได้รับการแปลเผยแพร่เป็นภาษาละตินและภาษาฮิบรู การแปลเผยแพร่งานของเขากระตุ้นความสนใจของชาวยุโรปตะวันตกในอริสโตเติลและนักคิดชาวกรีกซึ่งเป็นพื้นที่การศึกษาที่ถูกทิ้งร้างเกือบจะสิ้นเชิงหลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิโรมัน. ความคิดของเขาสร้างข้อโต้แย้งในคริสต์จักรละตินและเป็นการเหนี่ยวไกให้เกิดการเคลื่อนไหวทางปรัชญาที่เรียกว่า Averroism ซึ่งมีพื้นฐานอยู่บนงานเขียนของเขา. ทฤษฎีว่าด้วยความเป็นเอกภาพของปัญญา (unity of the intellect) ของอาแวร์รูอิส เสนอว่ามนุษย์ทุกคนมีสติปัญญาเป็นหนึ่งเดียวกัน ซึ่งเป็นหลักคำสอนของอาแวร์รูอิสที่รู้จักกันดีและเป็นที่ถกเถียงกันมากที่สุดในตะวันตก ผลงานของเขาถูกประณามจากโบสถ์คาทอลิกในปี 1270 และ 1277. แต่แม้ว่าจะถูกบั่นทอนจากการประณามและการวิพากษ์วิจารณ์อย่างต่อเนื่อง (โดยเฉพาะจากโธมัส อควีนาส) แต่ปรัชญาสาย Averroism ก็ยังคงดึงดูดผู้ติดตามต่อไปจนถึงศตวรรษที่สิบหก

อ้างอิง

1. Jeremiah Hackett, A Companion to Meister Eckhart, BRILL, 2012, p. 410.
2. https://www.britannica.com/biography/Averroes

สารานุกรม

• Adamson, Peter (2016). Philosophy in the Islamic World: A History of Philosophy Without Any Gaps. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-957749-1.CS1 maint: ref=harv (link)
• Arnaldez, Roger (1986). "Ibn Rushd". ใน B. Lewis, V.L. Menage, Ch. Pellat and J. Schacht (บ.ก.). The Encyclopaedia of Islam, New Edition. Vol. III: H-Iram. Leiden and London: Brill and Luzac & co. pp. 909–920. doi:10.1163/1573-3912_islam_COM_0340. ISBN 978-90-04-08118-5.CS1 maint: uses editors parameter (link) CS1 maint: ref=harv (link)
• Dutton, Yasin (1994). "The Introduction to Ibn Rushd's "Bidāyat al-Mujtahid"". Islamic Law and Society. 1 (2): 188–205. doi:10.2307/3399333. JSTOR 3399333.CS1 maint: ref=harv (link)
• Fakhry, Majid (2001), Averroes (Ibn Rushd) His Life, Works and Influence, Oneworld Publications, ISBN 978-1-85168-269-0CS1 maint: ref=harv (link)
• Forcada, Miquel (2007). "Ibn Rushd: Abū al‐Walīd Muḥammad ibn Aḥmad ibn Muḥammad ibn Rushd al‐Ḥafīd". ใน Thomas Hockey และคณะ (บ.ก.). The Biographical Encyclopedia of Astronomers, Springer Reference. New York: Springer. pp. 564–565. Explicit use of et al. in: |editors= (help)CS1 maint: uses editors parameter (link) CS1 maint: ref=harv (link)
• Glasner, Ruth (18 June 2009). Averroes' Physics: A Turning Point in Medieval Natural Philosophy. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-956773-7.CS1 maint: ref=harv (link)
• Guessoum, Nidhal (15 February 2011). Islam's Quantum Question: Reconciling Muslim Tradition and Modern Science. I. B. Tauris. ISBN 978-1-84885-518-2.CS1 maint: ref=harv (link)
• Hasse, Dag Nikolaus (2014). "Influence of Arabic and Islamic Philosophy on the Latin West". ใน Edward N. Zalta (บ.ก.). The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University.CS1 maint: uses editors parameter (link) CS1 maint: ref=harv (link)
• Hillier, H. Chad. "Ibn Rushd (Averroes) (1126–1198)". Internet Encyclopedia of Philosophy. ISSN 2161-0002.CS1 maint: ref=harv (link)
• Iskandar, Albert Z. (2008). "Ibn Rushd (Averroës)". ใน Helaine Selin (บ.ก.). Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures. Encyclopaedia of the History of Science, Technology, and Medicine in Non-Western Cultures. New York: Springer. pp. 1115–1117. doi:10.1007/978-1-4020-4425-0_9240. ISBN 978-1-4020-4559-2.CS1 maint: uses editors parameter (link) CS1 maint: ref=harv (link)
• Leaman, Olivier (2002), An Introduction to Classical Islamic Philosophy (2nd ed.), Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-79757-3CS1 maint: ref=harv (link)
• McGinnis, Jon; Reisman, David C. (2007). Classical Arabic Philosophy: An Anthology of Sources. Hackett Publishing. ISBN 978-1-60384-392-8.CS1 maint: ref=harv (link)
• Sonneborn, Liz (2006). Averroes (Ibn Rushd): Muslim Scholar, Philosopher, and Physician of the Twelfth Century. The Rosen Publishing Group. ISBN 978-1-4042-0514-7.CS1 maint: ref=harv (link)
• Taylor, Richard C. (2005). "Averroes: religious dialectic and Aristotelian philosophical thought". ใน Peter Adamson, Richard C. Taylor (บ.ก.). The Cambridge Companion to Arabic Philosophy. Cambridge University Press. pp. 180–200. ISBN 978-0-521-52069-0.CS1 maint: uses editors parameter (link) CS1 maint: ref=harv (link)
• Wohlman, Avital (4 December 2009). Al-Ghazali, Averroes and the Interpretation of the Qur'an: Common Sense and Philosophy in Islam. Routledge. ISBN 978-1-135-22444-8.CS1 maint: ref=harv (link)
• Rosenthal, Erwin I.J. (26 December 2017). "Averroës". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, inc.CS1 maint: ref=harv (link)

ดูเพิ่ม

• Baffioni, Carmela (2004), Averroes and the Aristotelian Heritage, Guida Editori, ISBN 978-88-7188-862-0
• Campanini, Massimo (2007), Averroè, Bologna: Il Mulino
• Kogan, Barry S. (1985), Averroes and the Metaphysics of Causation, SUNY Press, ISBN 978-0-88706-063-2
• Kupka, Thomas (2011), "Averroes als Rechtsgelehrter" [Averroes as a Legal Scholar], Rechtsgeschichte (18): 214–216, SSRN 2346808
• Leaman, Olivier (1998), Averroes and his philosophy, Routledge, ISBN 978-0-7007-0675-4
• Sorabji, Richard (1988), Matter, Space and Motion, Duckworth
• Schmidt-Biggemann, Wilhelm (2010), , ใน Siegfried Zielinski and Eckhard Fürlus in cooperation with Daniel Irrgang and Franziska Latell (บ.ก.), Variantology 4. On Deep Time Relations of Arts, Sciences and Technologies In the Arabic-Islamic World and Beyond, Cologne: Verlag der Buchhandlung Walther König, pp. 19–42, คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 16 July 2011 Unknown parameter |deadurl= ignored (help)CS1 maint: uses editors parameter (link)

แหล่งข้อมูลอื่น

งานของอิบน์ รุชด์

• DARE, the Digital Averroes Research Environment, an ongoing effort to collect digital images of all Averroes manuscripts and full texts of all three language-traditions.
• Averroes, Islamic Philosophy Online (links to works by and about Averroes in several languages)
• The Philosophy and Theology of Averroes: Tractata translated from the Arabic, trans. Mohammad Jamil-ur-Rehman, 1921
• The Incoherence of the Incoherence translation by Simon van den Bergh. [N. B. : This also contains a translation of most of the tahafut as the refutations are mostly commentary of al-Ghazali statements that were quoted verbatim.] There is also an Italian translation by Massimo Campanini, Averroè, L'incoerenza dell'incoerenza dei filosofi, Turin, Utet, 1997.
• SIEPM Virtual Library, including scanned copies (PDF) of the Editio Juntina of Averroes' works in Latin (Venice 1550–1562)

ข้อมูลเกี่ยวกับอิบน์ รุชด์

• Forcada, Miquel (2007). "Ibn Rushd: Abū al‐Walīd Muḥammad ibn Aḥmad ibn Muḥammad ibn Rushd al‐Ḥafīd". ใน Thomas Hockey; และคณะ (บ.ก.). The Biographical Encyclopedia of Astronomers. New York: Springer. pp. 564–5. ISBN 978-0-387-31022-0. (PDF version)
• Iskandar, Albert Z. (2008) [1970-80]. "Ibn Rushd, Abū'L-Walīd Muḥammad Ibn Ahmad Ibn Muḥammad". Complete Dictionary of Scientific Biography. Encyclopedia.com.
• Fouad Ben Ahmed. "Ibn Rušd: Knowledge, pleasures and analogy", in: Philosophia: E-Journal of Philosophy and Culture, 4/2013. ISSN 1314-5606
• Averroes on In Our Time at the BBC. (listen now)
•   Chisholm, Hugh, บ.ก. (1911). "Averroes" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911 (11 ed.). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์.
•   "Averroes". สารานุกรมคาทอลิก. New York: Robert Appleton Company. 1913.
• , a comprehensive overview of the extant bibliography
• Averroes Database, including a full bibliography of his works