กล่องรับสัญญาณ

กล่องรับสัญญาณ (อังกฤษ: Set-top box; ชื่อย่อ: STB) หรือที่รู้จักกันในชื่อ กล่องเคเบิล เป็นเครื่องมือข้อมูลที่โดยทั่วไปจะมีเครื่องรับสัญญาณโทรทัศน์เข้ามารับสัญญาณและแสดงผลไปยังโทรทัศน์ และแหล่งสัญญาณภายนอก เปลี่ยนสัญญาณต้นทางเป็นเนื้อหาในรูปแบบที่สามารถแสดงบนจอโทรทัศน์หรืออุปกรณ์แสดงผลอื่น ๆ ใช้ในโทรทัศน์ผ่านสายเคเบิล โทรทัศน์ผ่านดาวเทียม และโทรทัศน์ภาคพื้นดิน เช่นเดียวกับการใช้งานอื่น ๆ

กล่องรับสัญญาณ Inview Neelix ที่ผลิตในปี 2012 ช่วยให้สามารถเข้าถึงการออกอากาศทางโทรทัศน์และแอปพลิเคชันอินเทอร์เน็ตได้พร้อมกัน

ผู้ใช้รับสัญญาณดาวเทียม Palcom DSL-350 ตัวจูนสัญญาณ IF demodulation อยู่ที่ด้านล่างซ้าย และ CPU ตัวถอดรหัส MPEG ของฟูจิตสึอยู่ตรงกลางของบอร์ด แหล่งจ่ายไฟอยู่ทางด้านขวา

ตามลอสแอนเจลิสไทมส์ ค่าใช้จ่ายสำหรับผู้ให้บริการเคเบิลทีวีในสหรัฐ เฉพาะกล่องรับสัญญาณ อยู่ระหว่าง 150 ดอลลาร์สหรัฐ สำหรับกล่องพื้นฐาน ถึง 250 ดอลลาร์สหรัฐ สำหรับกล่องที่ซับซ้อนมากขึ้น ในปี ค.ศ. 2016 ผู้สมัครสมาชิกโทรทัศน์แบบเสียค่ารับชม โดยเฉลี่ยแล้วจ่าย 231 ดอลลาร์สหรัฐต่อปี เพื่อเช่ากล่องรับสัญญาณจากผู้ให้บริการเคเบิลทีวี

สัญญาณต้นทาง

แหล่งสัญญาณอาจเป็น สายเคเบิลอีเทอร์เน็ต, จานดาวเทียม, สายโคแอกเชียล (ดู โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิล), สายโทรศัพท์ (รวมถึงการเชื่อมต่อเทคโนโลยีสื่อสารผ่านสายความเร็วสูง), การสื่อสารบรอดแบนด์ความเร็วสูงผ่านสายไฟฟ้า (BPL) หรือแม้กระทั่งสายอากาศวีเอชเอฟหรือยูเอชเอฟธรรมดา เนื้อหาในบริบทนี้อาจหมายถึง วิดีโอ, เสียง, อินเทอร์เน็ตเว็บเพจ, วิดีโอเกมแบบมีปฏิสัมพันธ์ หรือความเป็นไปได้อื่น ๆ บริการดาวเทียมและไมโครเวฟยังต้องใช้ฮาร์ดแวร์ของตัวรับสัญญาณภายนอกโดยเฉพาะ ดังนั้นการใช้กล่องรับสัญญาณหลากหลายรูปแบบจึงไม่เคยหายไปอย่างสมบูรณ์

ตัวแปลงยูเอชเอฟ

ก่อมีกฎหมายรับสัญญาณทุกช่องทางในปี ค.ศ. 1962 สหรัฐจำเป็นต้องใช้เครื่องรับสัญญาณโทรทัศน์เพื่อปรับช่วงวีเอชเอฟและยูเอชเอฟทั้งหมด (ซึ่งในอเมริกาเหนือเป็นช่อง NTSC-M 2 ถึง 83 ในช่วง 54 ถึง 890 MHz) โดยจะมีการติดตั้งกล่องรับสัญญาณที่เรียกว่า "ตัวแปลงยูเอชเอฟ" ที่เครื่องรับ เพื่อเปลี่ยนส่วนของคลื่นความถี่โทรทัศน์ยูเอชเอฟไปยังช่องสัญญาณวีเอชเอฟต่ำสำหรับการรับชม ในขณะที่โทรทัศน์ซีรีส์ 12 ช่องยุค 60 ยังคงใช้งานมานานหลายปี และแคนาดาและเม็กซิโกช้ากว่าสหรัฐ เพื่อกำหนดให้ตัวแปลงยูเอชเอฟติดตั้งจากโรงงานสำหรับโทรทัศน์รุ่นใหม่ ตลาดสำหรับตัวแปลงเหล่านี้ยังคงมีอยู่มากในยุค 70

ตัวแปลงสายเคเบิล

ดูบทความหลักที่: กล่องตัวแปลงเคเบิล

โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิลแสดงทางเลือกที่เป็นไปได้ในการปรับใช้ตัวแปลงยูเอชเอฟ เนื่องจากการออกอากาศสามารถเปลี่ยนความถี่เป็นช่องวีเอชเอฟที่ปลายสายเคเบิลได้ แทนตำแหน่งการรับชมขั้นสุดท้าย อย่างไรก็ตามระบบเคเบิลส่วนใหญ่ไม่สามารถรองรับความถี่วีเอชเอฟและยูเอชเอฟเต็มรูปแบบในช่วงความถี่ 54-890 เมกะเฮิรตซ์ได้ และช่องวีเอชเอฟ 12 ช่องได้สิ้นสุดลงอย่างรวดเร็วในระบบส่วนใหญ่ การเพิ่มช่องเพิ่มเติมจึงจำเป็นต้องดำเนินการโดยการใส่สัญญาณพิเศษลงในระบบเคเบิลบนความถี่ที่ไม่เป็นมาตรฐาน ซึ่งมักจะอยู่ด้านล่างวีเอชเอฟช่อง 7 (มิดแบนด์) หรือเหนือวีเอชเอฟช่อง 13 (ซูเปอร์แบนด์) โดยตรง

ความถี่เหล่านี้สอดคล้องกับบริการที่ไม่ใช่โทรทัศน์ภาคพื้นดิน (เช่น วิทยุสองทาง) และไม่ได้อยู่ในเครื่องรับสัญญาณโทรทัศน์มาตรฐาน ก่อนที่โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิลจะได้รับความนิยมในช่วงปลายยุค 80 อุปกรณ์ปรับแต่งอิเล็กทรอนิกส์ที่เรียกว่า กล่องตัวแปลงเคเบิล จำเป็นต้องรับช่องโทรทัศน์แอนะล็อกผ่านสายเคเบิลเพิ่มเติม และแปลงช่องสัญญาณที่เลือกเป็นความถี่วิทยุแบบอะนาล็อก (RF) สำหรับการดูบนทีวีปกติที่ตั้งอยู่ในช่องสัญญาณเดียวโดยทั่วไปคือช่องวีเอชเอฟ 3 หรือ 4 กล่องอนุญาตให้โทรทัศน์อะนาล็อกที่ไม่ใช้สายเคเบิลพร้อมรับช่องสัญญาณเข้ารหัสแบบอะนาล็อกและเป็นโทโพโลยีต้นแบบสำหรับอุปกรณ์เข้ารหัสดิจิทัลในภายหลัง กล่องนี้สามารถใช้กับโทรทัศน์ระบบแอนะล็อกที่ไม่ใช้สายเคเบิล เพื่อรับช่องสัญญาณเคเบิลทีวีที่เข้ารหัสแบบแอนะล็อก และเป็นทอพอโลยีต้นแบบสำหรับอุปกรณ์เข้ารหัสดิจิทัลในภายหลัง โทรทัศน์รุ่นใหม่จะถูกแปลงเป็นเคเบิลแอนะล็อกที่พร้อมใช้งาน พร้อมตัวแปลงมาตรฐานในตัวสำหรับการขายโทรทัศน์ระดับพรีเมียม (หรือที่เรียกว่า จ่ายเมื่อรับชม) หลายปีต่อมาและการทำการตลาดที่ช้าลง การถือกำเนิดของเคเบิลดิจิทัลยังคงดำเนินต่อไป และเพิ่มความต้องการรูปแบบต่าง ๆ ของอุปกรณ์เหล่านี้ การแปลงบล็อกของย่านความถี่ที่ได้รับผลกระทบทั้งหมดไปที่ยูเอชเอฟ ในขณะที่บางคนก็ใช้น้อยกว่าเพื่อใช้งานร่วมกับเครื่องบันทึกวิดีโอเทปเต็มรูปแบบ และความสามารถในการขับเคลื่อนโทรทัศน์หลายเครื่อง แม้ว่าจะมีรูปแบบหมายเลขช่องที่ไม่เป็นมาตรฐาน

โทรทัศน์รุ่นใหม่ลดความต้องการกล่องรับสัญญาณภายนอกลงอย่างมาก แม้ว่ากล่องตัวแปลงเคเบิลจะยังคงใช้ในการถอดรหัสช่องเคเบิลทีวีแบบพรีเมียมตามข้อจำกัดการเข้าถึงที่ควบคุมโดยผู้ให้บริการ และเพื่อรับช่องเคเบิลแบบดิจิทัลพร้อมกับการใช้บริการอินเทอร์แอคทีฟ เช่น วีดิทัศน์ตามคำขอ, จ่ายเมื่อรับชม และการซื้อของที่บ้านผ่านโทรทัศน์

กล่องที่มีคำบรรยายแบบซ่อนได้

กล่องรับสัญญาณถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเปิดใช้งานคำบรรยายแบบซ่อนได้สำหรับชุดเก่าในอเมริกาเหนือ ก่อนหน้านี้ สิ่งนี้ได้กลายเป็นข้อบังคับในโทรทัศน์รุ่นใหม่ บางรุ่นได้รับการผลิตเพื่อปิดเสียง (หรือแทนที่ด้วยเสียงเงียบ) เมื่อตรวจพบคำหยาบในคำบรรยาย ซึ่งคำที่ไม่เหมาะสมนั้นถูกบล็อกด้วย บางรายการยังมีวีชิพ ที่อนุญาตเฉพาะรายการที่มีการจัดระดับความเหมาะสมของรายการโทรทัศน์เท่านั้น ฟังก์ชันที่จำกัดเวลาของเด็กในการดูโทรทัศน์ หรือเล่นวิดีโอเกม อาจถูกสร้างขึ้นด้วยเช่นกัน แต่งานเหล่านี้บางส่วนใช้พลังงานไฟฟ้าหลักมากกว่าสัญญาณวิดีโอ

ตัวแปลงโทรทัศน์ดิจิทัล

ดูบทความหลักที่: ตัวแปลงโทรทัศน์ดิจิทัล

การเปลี่ยนผ่านสู่โทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล หลังจากครบรอบ 2 คริสต์สหัสวรรษ โทรทัศน์ที่ยังเหลืออยู่จำนวนมากไม่สามารถปรับแต่งและแสดงสัญญาณใหม่ได้โดยตรง ในสหรัฐ ภายหลังมีการยุติการออกอากาศโทรทัศน์ระบบแอนะล็อกในปี ค.ศ. 2009 จึงมีการมอบเงินช่วยเหลือของรัฐบาลกลางสำหรับกล่องแปลงที่มีสิทธิ์แลกด้วยคูปอง ด้วยความสามารถที่จำกัดอย่างจงใจ ซึ่งจะคืนค่าสัญญาณที่สูญเสียจากการเปลี่ยนผ่านไปสู่โทรทัศน์ระบบดิจิทัล

กล่องรับสัญญาณประสิทธิภาพสูง

ดูบทความหลักที่: ตัวรับสัญญาณ/ถอดรหัสรวม

กล่องรับสัญญาณประสิทธิภาพสูงเรียกว่า ตัวรับสัญญาณ/ถอดรหัสรวม (IRDs) ในอุตสาหกรรมการกระจายเสียงและแพร่ภาพที่มีประสิทธิภาพสูง มันถูกออกแบบมาสำหรับการจัดการพื้นที่ที่แข็งแกร่งและสภาพแวดล้อมสำหรับการติดตั้งชั้นวาง IRDs มีความสามารถในการส่งสัญญาณส่วนต่อประสานดิจิทัลแบบอนุกรมที่ไม่บีบอัด ซึ่งแตกต่างจากกล่องรับสัญญาณทั่วไปของผู้บริโภค ที่ส่วนใหญ่มักจะไม่ทำเพราะเหตุผลทางลิขสิทธิ์

กล่องลูกผสม

กล่องรับสัญญาณลูกผสม เช่น กล่องที่ใช้สำหรับการเขียนโปรแกรมสมาร์ททีวี ช่วยให้ผู้ชมเข้าถึงเนื้อหาที่มีวิธีการส่งออกไปได้หลายวิธี (รวมถึง โทรทัศน์ภาคพื้นดิน โทรทัศน์ผ่านดาวเทียม โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิล และโทรทัศน์ผ่านสัญญาณต่อเนื่อง) เช่นเดียวกับกล่องไอพีทีวี และนั่นรวมถึง วีดิทัศน์ตามคำขอ, โทรทัศน์ที่มีการขยับเวลา, แอปพลิเคชันอินเทอร์เน็ต, การโทรศัพท์ภาพ, การเฝ้าระวัง, เกม, ช้อปปิ้ง, คู่มือรายการทีวีที่เน้นเรื่องอิเล็กทรอนิกส์ และรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์ โดยการรวมการส่งกระแสข้อมูลต่าง ๆ, ลูกผสม (บางครั้งเรียกว่า "TV-centric") ช่วยให้ผู้ประกอบการโทรทัศน์แบบเสียค่ารับชมมีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการปรับใช้แอปพลิเคชัน ซึ่งช่วยลดต้นทุนในการเปิดตัวบริการใหม่ เพิ่มความรวดเร็วในการทำตลาด และจำกัดการหยุดชะงักสำหรับผู้บริโภค

ตัวอย่างเช่น กล่องรับสัญญาณโทรทัศน์บรอดแบนด์ที่ออกอากาศแบบลูกผสม (HbbTV) ช่วยให้สามารถออกอากาศทางโทรทัศน์แบบดั้งเดิม ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์ภาคพื้นดิน ผ่านดาวเทียม หรือเคเบิลทีวี ที่สามารถนำมาพร้อมกับวิดีโอที่ส่งผ่านอินเทอร์เน็ตและเนื้อหามัลติมีเดียส่วนบุคคล บริษัทออกอากาศดิจิทัลขั้นสูง (ADB) เปิดตัวกล่องรับสัญญาณลูกผสมระหว่างทีวีดิจิทัลภาคพื้นดินและไอพีทีวีเป็นกล่องแรกในปี ค.ศ. 2005 ซึ่งให้บริการเตเลโฟนิกาด้วยแพลตฟอร์มทีวีดิจิทัลสำหรับการให้บริการมูฟวี่สตาร์ทีวีภายในสิ้นปีนั้น ADB ให้บริการแพลตฟอร์มทีวีดิจิทัลลูกผสมสามทางเป็นครั้งแรกของยุโรป แก่ผู้ให้บริการดาวเทียมดิจิทัล n ในโปแลนด์ ซึ่งทำให้สมาชิกสามารถดูเนื้อหาแบบรวมได้ ไม่ว่าจะส่งผ่านดาวเทียม ภาคพื้นดิน หรืออินเทอร์เน็ต

อินวิวเทคโนโลยีจากสหราชอาณาจักร มีกล่องรับสัญญาณมากกว่า 8 ล้านเครื่องในสหราชอาณาจักรสำหรับเทเลเท็กซ์ และผลักดันบริการวีดิทัศน์ตามคำขอดั้งเดิมสำหรับโทรทัศน์แบบเสียค่ารับชม

ตัวรับสัญญาณไอพีทีวี

ในเครือข่ายไอพีทีวี กล่องรับสัญญาณเป็นคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กที่ให้การสื่อสารแบบสองทางในเครือข่ายอินเทอร์เน็ตโพรโทคอล และถอดรหัสสื่อการสตรีมวิดีโอผ่านสัญญาณต่อเนื่อง กล่องรับสัญญาณอินเทอร์เน็ตโพรโทคอลมีส่วนต่อประสานเครือข่ายในบ้านที่สามารถเป็นอีเทอร์เน็ตได้, ไร้สาย (802.11 g, n, ac) หรือหนึ่งในเทคโนโลยีเครือข่ายสายภายในบ้านที่มีอยู่ เช่น HomePNA หรือมาตรฐาน ITU-T G.hn ซึ่งให้วิธีสร้างความเร็วสูง (สูงสุด 1 จิกะบิตต่อวินาที) เครือข่ายในพื้นที่โดยใช้การเดินสายภายในบ้านที่มีอยู่ (สายไฟ, สายโทรศัพท์ และสายโคแอกเชียล)

ในสหรัฐและทวีปยุโรป บริษัทโทรศัพท์ใช้ไอพีทีวี (มักใช้กับสายผู้เช่าดิจิทัลแบบอสมมาตร หรือเครือข่ายใยแก้วนำแสง) เป็นวิธีการแข่งขันกับการผูกขาดเคเบิลทีวีในพื้นที่แบบดั้งเดิม

บริการประเภทนี้แตกต่างจากโทรทัศน์ผ่านสัญญาณต่อเนื่อง ซึ่งเกี่ยวข้องกับเนื้อหาของบุคคลที่สามผ่านอินเทอร์เน็ตสาธารณะที่ไม่ได้ควบคุมโดยผู้ให้บริการระบบในพื้นที่

ดูเพิ่ม

• โทรทัศน์ระบบดิจิทัล
• โทรทัศน์ภาคพื้นดินระบบดิจิทัล
• โทรทัศน์ผ่านดาวเทียม
• โทรทัศน์ผ่านสายเคเบิล
• โทรทัศน์ผ่านสัญญาณต่อเนื่อง

อ้างอิง

1. Lazarus, David (2018-10-30). "How much does a cable box really cost? The industry would prefer you don't ask". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 2018-11-01.
2. "Welcome to Inview". Inview Technology. 26 กรกฎาคม 2013. จากแหล่งเดิมเมื่อ 1 สิงหาคม 2013.
3. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 5 เมษายน 2010. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน 2010.CS1 maint: archived copy as title (link)
4. "About - DVB". www.dvb.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 6 มิถุนายน 2013. สืบค้นเมื่อ 28 เมษายน 2018.
5. . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 27 กุมภาพันธ์ 2012. สืบค้นเมื่อ 15 มิถุนายน2013. Check date values in: |accessdate= (help)CS1 maint: archived copy as title (link)
6. "ADB takes 'n' hybrid". broadbandtvnews.com. 12 กันยายน 2009. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 กรกฎาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 28 เมษายน 2018.
7. New global standard for fully networked home 21 February 2009^{[Date mismatch]} at the Wayback Machine., ITU-T Press Release

แหล่งข้อมูลอื่น

•   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ กล่องรับสัญญาณ