โตเกียว
โตเกียว (ญี่ปุ่น: 東京; โรมาจิ: Tōkyō โทเกียว) หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่ามหานครโตเกียว (ญี่ปุ่น: 東京都; โรมาจิ: Tōkyō-to โทเกียว-โตะ; Tokyo Metropolis) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งคือเอโดะ เป็นเมืองหลวงของประเทศญี่ปุ่น มีระบบการปกครองแบบพิเศษซึ่งรวมการปกครองในรูปแบบจังหวัดและเมืองไว้ด้วยกัน ทั้งนี้ เขตอภิมหานครโตเกียวจัดว่าเป็นเขตเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลก โดยรวมเขตปริมณฑลแล้วมีประชากรอาศัยอยู่ราว 35,237,000 คน ) เฉพาะในตัวเมืองโตเกียว 23 แขวงการปกครองพิเศษ มีประชากรในเขตเมืองประมาณ 12 ล้านคน ถือเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในโลกเมืองหนึ่ง ประชากรทั้งหมดของโตเกียวมีทั้งหมดกว่า 35 ล้านคน โตเกียวตั้งอยู่บริเวณภูมิภาคคันโตของญี่ปุ่น คำว่า "โตเกียว" หมายถึง "นครหลวงตะวันออก" ในโตเกียวยังเป็นที่ตั้งของพระราชวังหลวงของสมเด็จพระจักรพรรดิ
โตเกียว 東京 | |
---|---|
東京都 • มหานครโตเกียว | |
เพลง: ญี่ปุ่น: Tokyo Metropolitan Song; โรมาจิ: 東京都歌; ทับศัพท์: โทเกียวโตกะ | |
ที่ตั้งของโตเกียวในญี่ปุ่น | |
พิกัดภูมิศาสตร์: 35°41′22.22″N 139°41′30.12″E / 35.6895056°N 139.6917000°Eพิกัดภูมิศาสตร์: 35°41′22.22″N 139°41′30.12″E / 35.6895056°N 139.6917000°E | |
ประเทศ | ญี่ปุ่น |
ภูมิภาค | คันโต |
เกาะ | ฮนชู |
การบริหาร | 23 แขวงพิเศษ, 26 เมือง, 1 อำเภอ และ 4 กิ่งจังหวัด |
การปกครอง | |
• ประเภท | จังหวัด |
• ผู้ว่า | ยูริโกะ โคอิเกะ |
• ศูนย์กลาง | ชินจุกุ |
พื้นที่(อันดับที่ 45) | |
• มหานคร | 13,572 ตร.กม. (5,240 ตร.ไมล์) |
• เขตเมือง | 2,187.66 ตร.กม. (844.66 ตร.ไมล์) |
ประชากร (ส.ค. 2014) | |
• มหานคร | 37,126,000 คน |
• ความหนาแน่น | 2,700 คน/ตร.กม. (7,100 คน/ตร.ไมล์) |
• เขตเมือง | 13,370,198 |
• ความหนาแน่นเขตเมือง | 6,100 คน/ตร.กม. (16,000 คน/ตร.ไมล์) |
1st | |
เดมะนิม | โตเกียวไอต์ (Tokyoite), โทเกียวจิน (東京人; Tōkyōjin) |
เขตเวลา | UTC+9 (เวลามาตรฐานญี่ปุ่น) |
ISO 3166-2 | JP-13 |
ดอกไม้ | Somei-Yoshino cherry blossom |
ต้นไม้ | แปะก๊วย |
นก | นกนางนวลหัวดำ |
เว็บไซต์ | www |
กรุงโตเกียวเคยเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี 1964 และจะเป็นเจ้าภาพครั้งที่ 2 ในปี 2020 ระหว่างวันที่ 23 กรกฎาคม – 8 สิงหาคม พ.ศ. 2564
ชื่อเมือง
โตเกียวเคยเรียกว่าเอโดะแปลว่าปากน้ำ เมื่อกลายเป็นเมืองหลวงของญี่ปุ่นในปี ค.ศ. 1868 ก็เปลี่ยนชื่อเป็นโตเกียวแปลว่ากรุงตะวันออก (โท 東 "ตะวันออก", เกียว 京 "กรุง") ในตอนต้นยุคเมจิบางครั้งเรียกโตเกียวว่าโทเก ซึ่งเป็นวิธีอ่านอีกแบบของตัวคันจิ แต่ปัจจุบันเลิกใช้แล้ว นอกจากนี้โตเกียวยังมีอีกความหมายหนึ่ง ซึ่งหมายถึงขนมที่ดังเป็นอย่างมากในเมืองไทย เนื่องจากชื่อมีความเหมือนขนมเมืองหลวงอย่างปักกิ่งอีกด้วย
ประวัติศาสตร์
โตเกียวแต่เดิมเป็นหมู่บ้านประมงเล็ก ๆ ที่ชื่อเอโดะ ต่อมาใน ค.ศ. 1457 ปราสาทเอโดะได้ถูกสร้างขึ้น และต่อมาในปีทศวรรษที่ 1590 เป็นยุคที่โทกูงาวะ อิเอยาซุได้เริ่มปราบหัวเมืองต่าง ๆ ซึ่งภายหลังจากปราบหัวเมืองต่าง ๆ ลงได้อย่างราบคาบแล้วใน ค.ศ. 1603 เขาได้สถาปนารัฐบาลโชกุนขึ้นปกครองประเทศ โดยมีเอโดะเป็นที่ตั้งของ "บากูฟุ" (รัฐบาลทหาร) และสถาปนาตนขึ้นเป็นโชกุน เมืองเอโดะจึงได้กลายเป็นศูนย์กลางของรัฐบาลทหารของเขาซึ่งมีอำนาจปกครองทั้งประเทศ ในช่วงเวลาต่อมาในยุคเอโดะ เมืองเอโดะก็ขยายตัวขึ้นจนกลายเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดเมืองหนึ่งในโลก โดยมีประชากรมากกว่า 1 ล้านคนใน คริสต์ศตวรรษที่ 18 และเป็นที่ยอมรับว่าเป็นเมืองหลวงของญี่ปุ่น แม้ว่าองค์จักรพรรดิประทับอยู่ในนครหลวงเฮอังเกียว (เกียวโต)
หลังจากนั้นประมาณ 263 ปี ระบอบปกครองภายใต้โชกุนถูกล้มล้างโดยการปฏิรูปเมจิ อำนาจการปกครองจึงกลับคืนมาสู่จักรพรรดิอีกครั้งใน ค.ศ. 1869 จักรพรรดิเมจิทรงย้ายเมืองหลวงมาที่เอโดะและเปลี่ยนชื่อเมืองเป็นโตเกียว โตเกียวจึงกลายเป็นศูนย์กลางทางการปกครองและวัฒนธรรมของประเทศ และการที่จักรพรรดิทรงย้ายมาประทับจึงทำให้โตเกียวกลายเป็นเมืองหลวงอย่างเต็มตัวและปราสาทเอโดะเปลี่ยนเป็นพระราชวังหลวง
ในยุคเมจิ โตเกียวมีการพัฒนาโดยได้รับอิทธิพลจากตะวันตก เช่น การเปิดบริการโทรเลขระหว่างโตเกียวกับโยโกฮามะ ในปี 1869 และการเปิดบริการรถไฟสายแรกระหว่างชิมบาชิและโยโกฮามะในปี ค.ศ. 1872
ภูมิศาสตร์
กรุงโตเกียวตั้งอยู่ในที่ราบคันโตติดกับอ่าวโตเกียว มีขนาดประมาณ 90 กม. จากตะวันออกถึงตะวันตก และ 25 กม. จากเหนือถึงใต้ ทิศตะวันออกติดกับจังหวัดชิบะ ทิศตะวันตกติดกับจังหวัดยามานาชิ ทิศใต้ติดกับจังหวัดคานางาวะ และทิศเหนือติดกับจังหวัดไซตามะ เขตการปกครองของโตเกียวนั้นรวมไปถึงหมู่เกาะอิซุและหมู่เกาะโองาซาวาระด้วย จึงทำให้โตเกียวมีจุดที่อยู่ใต้สุดและตะวันออกสุดของญี่ปุ่นอยู่ในพื้นที่ด้วย
ทางตะวันออกของโตเกียวเป็นที่ราบตะกอนน้ำพาเช่นบริเวณปากแม่น้ำซูมิดะและแม่น้ำเอโดะ พื้นดินค่อนข้างอ่อนจึงทำให้เกิดการทรุดตัวของพื้นดิน อ่าวโตเกียวถูกถมที่เพื่อสร้างพื้นที่ใช้สอยตั้งแต่ยุคเอโดะ และเริ่มมีการถมที่เพื่อสร้างสถานที่กำจัดขยะตั้งแต่ปี 1927 ปัจจุบันพื้นที่ประมาณร้อยละ 20 ของอ่าวโตเกียวกลายเป็นพื้นที่ถูกถม ในแขวงนิชิตามะทางตะวันตกเป็นที่สูง โดยมีเขาคูโมโตริซึ่งมีความสูง 2,017 ม. เป็นจุดที่สูงที่สุดในโตเกียว โตเกียวตั้งอยู่บนรอยเลื่อนที่มีพลังซึ่งอยู่ใกล้ผิวโลกมาก จึงมีการคาดการณ์ว่าอาจจะเกิดแผ่นดินไหวรุนแรงขึ้น
ทั้งหมู่เกาะอิซุและโองาซาวาระเป็นหมู่เกาะภูเขาไฟ หมู่เกาะอิซุมีภูเขาไฟที่ยังมีพลังอยู่จำนวนมาก เช่นภูเขาไฟโอยามะบนเกาะมิยาเกะที่ระเบิดในปี 2000 ส่วนหมู่เกาะโองาซาวาระนั้นอยู่ห่างจากแผ่นดินใหญ่มากและมีสัตว์ท้องถิ่นหลายชนิด จนบางครั้งถูกเรียกว่าหมู่เกาะกาลาปาโกสแห่งตะวันออก
ตามการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิปเปน โตเกียวอยู่ในเขตภูมิอากาศชุ่มชื้นกึ่งเขตร้อน (Cfa) และตามการแบ่งเขตภูมิอากาศในประเทศญี่ปุ่น โตเกียวอยู่ในเขตภูมิอากาศชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งมีลักษณะเด่นคือมีความแตกต่างระหว่างฤดูชัดเจน อากาศเปลี่ยนแปลงง่ายในแต่ละวัน ฤดูร้อนมีอุณหภูมิสูงและฝนตกมาก ฤดูหนาวมีวันที่แดดออกและอากาศแห้ง
โตเกียวเป็นตัวอย่างของปรากฏการณ์เกาะความร้อน ซึ่งเป็นผลจากการปล่อยความร้อนโดยวิธีต่าง ๆ เช่นไอร้อนจากเครื่องปรับอากาศหรือรถยนต์ และการพัฒนาตัวเมืองทำให้มีพื้นที่สีเขียวน้อยลง
เขตการปกครอง
แขวงพิเศษ
โตเกียวมี 23 แขวงการปกครองพิเศษ (ญี่ปุ่น: 特別区; โรมาจิ: tokubetsu-ku) ได้แก่
|
|
โตเกียวตะวันตก
นอกเหนือแขวงพิเศษซึ่งจัดว่าเป็นตัวเมืองของจังหวัดโตเกียวแล้ว ทางพื้นที่ฝั่งตะวันตกของ 23 แขวงพิเศษยังเป็นที่ตั้งของฝั่งโตเกียวตะวันตก หรือที่ชาวญี่ปุ่นมักเรียกว่า "ฝั่งทามะ" (ญี่ปุ่น: 多摩地域; โรมาจิ: Tamachiiki)" ซึ่งประกอบด้วยเมือง 26 เมือง
เมือง
26 เมืองในโตเกียวตะวันตก:
|
|
อำเภอนิชิตามะ
ทางตะวันตกสุดของจังหวัดโตเกียวนั้นเป็นที่ตั้งของอำเภอขนาดใหญ่ชื่อนิชิตามะ (ญี่ปุ่น: 西多摩郡; โรมาจิ: Nishitama-gun)" เป็นพื้นที่ที่ มีภูมิประเทศแบบภูเขา ซึ่งอำเภอนิชิตะมะนี้เองเป็นที่ตั้งของภูเขาที่สูงที่สุดในโตเกียวคือเขาคูโมโตริซึ่งมีความสูงกว่า 2,017 เมตร และยังมีทะเลสาบโอกูตามะซึ่งตั้งอยู่ระหว่างรอยต่อกับจังหวัดยามานาชิอีกด้วย อำเภอนิชิตามะประกอบด้วยสามตำบลและหนึ่งหมู่บ้าน ได้แก่
- ตำบลมิซูโฮะ (ญี่ปุ่น: 瑞穂町; โรมาจิ: Mizuho-machi)
- ตำบลโอกูตามะ (ญี่ปุ่น: 奥多摩町; โรมาจิ: Okutama-machi)
- ตำบลฮิโนเดะ (ญี่ปุ่น: 日の出町; โรมาจิ: Hinode-machi)
- หมู่บ้านฮิโนฮาระ (ญี่ปุ่น: 檜原村 หรือ 桧原村; โรมาจิ: Hinohara-mura)
เกาะและกิ่งจังหวัด
นอกชายฝั่งออกไปนั้น โตเกียวมีหมู่เกาะมากมาย แต่เนื่องจากระยะทางที่ห่างไกลมากจากสำนักงานกรุงโตเกียว ดังนั้นทางรัฐบาลจึงได้ตั้งสำนักงานท้องถื่นขึ้นบนเกาะนั้นเพื่ออำนวยความสะดวกแก่ประชาชน โดยมีหมู่เกาะที่เป็นที่รู้จักอยู่ คือ
หมู่เกาะอิซุเป็นหมู่เกาะภูเขาไฟ และยังเป็นส่วนหนึ่งของอุทยานแห่งชาติฟูจิ-ฮาโกเนะ-อิซุ ซึ่งหมู่เกาะอิซุนี้เป็นที่ตั้งของ 3 กิ่งจังหวัด
หมู่เกาะโองาซาวาระ จากเหนือจรดใต้ประกอบไปด้วยเกาะชิจิ ตำบลนิโอชิมะ เกาะฮาฮะ เกาะคิตะอิโอ และเกาะมินามิอิโอ ซึ่งโองาซาวาระยังบริหารเกาะเล็ก ๆ ที่ห่างไกลอีกสองเกาะคือมินามิโตริชิมะ ดินแดนส่วนตะวันออกที่สุดของประเทศญี่ปุ่น ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากโตเกียวกว่า 1,850 กม. และโอกิโนะโตริชิมะ เกาะที่อยู่ใต้สุดของประเทศญี่ปุ่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ประชาชนท้องถิ่นแท้ ๆ จะพบเฉพาะบนเกาะชิจิและเกาะฮาฮะเท่านั้น
กิ่งจังหวัด | เทศบาลท้องถิ่น | ประเภท |
---|---|---|
ฮาจิโจ | ฮาจิโจ | ตำบล |
อาโองาชิมะ | หมู่บ้าน | |
มิยาเกะ | มิยาเกะ | หมู่บ้าน |
มิกูราจิมะ | หมู่บ้าน | |
โอชิมะ | โอชิมะ | ตำบล |
โทชิมะ | หมู่บ้าน | |
นีจิมะ | หมู่บ้าน | |
โคซูชิมะ | หมู่บ้าน | |
โองาซาวาระ | โองาซาวาระ | หมู่บ้าน |
ภูมิอากาศ
โตเกียวตะวันออก
ข้อมูลภูมิอากาศของ23 แขวงพิเศษของโตเกียว (ค.ศ. 1981–2017) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 22.6 (72.7) | 24.9 (76.8) | 25.3 (77.5) | 29.2 (84.6) | 32.2 (90) | 36.2 (97.2) | 39.5 (103.1) | 39.1 (102.4) | 38.1 (100.6) | 32.6 (90.7) | 27.3 (81.1) | 24.8 (76.6) | 39.5 (103.1) |
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 9.6 (49.3) | 10.4 (50.7) | 13.6 (56.5) | 19.0 (66.2) | 22.9 (73.2) | 25.5 (77.9) | 29.2 (84.6) | 30.8 (87.4) | 26.9 (80.4) | 21.5 (70.7) | 16.3 (61.3) | 11.9 (53.4) | 19.8 (67.6) |
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 5.2 (41.4) | 5.7 (42.3) | 8.7 (47.7) | 13.9 (57) | 18.2 (64.8) | 21.4 (70.5) | 25.0 (77) | 26.4 (79.5) | 22.8 (73) | 17.5 (63.5) | 12.1 (53.8) | 7.6 (45.7) | 15.4 (59.7) |
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 0.9 (33.6) | 1.7 (35.1) | 4.4 (39.9) | 9.4 (48.9) | 14.0 (57.2) | 18.0 (64.4) | 21.8 (71.2) | 23.0 (73.4) | 19.7 (67.5) | 14.2 (57.6) | 8.3 (46.9) | 3.5 (38.3) | 11.6 (52.9) |
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | -9.2 (15.4) | -7.9 (17.8) | -5.6 (21.9) | -3.1 (26.4) | 2.2 (36) | 8.5 (47.3) | 13.0 (55.4) | 15.4 (59.7) | 10.5 (50.9) | -0.5 (31.1) | -3.1 (26.4) | -6.8 (19.8) | −9.3 (15.3) |
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 52.3 (2.059) | 56.1 (2.209) | 117.5 (4.626) | 124.5 (4.902) | 137.8 (5.425) | 167.7 (6.602) | 153.5 (6.043) | 168.2 (6.622) | 209.9 (8.264) | 197.8 (7.787) | 92.5 (3.642) | 51.0 (2.008) | 1,528.8 (60.189) |
ปริมาณหิมะ ซม (นิ้ว) | 5 (2) | 5 (2) | 1 (0.4) | 0 (0) | 0 (0) | 0 (0) | 0 (0) | 0 (0) | 0 (0) | 0 (0) | 0 (0) | 0 (0) | 11 (4.3) |
ความชื้นร้อยละ | 52 | 53 | 56 | 62 | 69 | 75 | 77 | 73 | 75 | 68 | 65 | 56 | 62 |
วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.5 mm) | 5.3 | 6.2 | 11.0 | 11.0 | 11.4 | 12.7 | 11.8 | 9.0 | 12.2 | 10.8 | 7.6 | 4.9 | 114.0 |
วันที่มีหิมะตกโดยเฉลี่ย | 2.8 | 3.7 | 2.2 | 0.2 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.0 | 0.8 | 9.7 |
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 184.5 | 165.8 | 163.1 | 176.9 | 167.8 | 125.4 | 146.4 | 169.0 | 120.9 | 131.0 | 147.9 | 178.0 | 1,876.7 |
แหล่งที่มา: สำนักอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (รายงาน ค.ศ. 1872–ปัจจุบัน) |
โตเกียวตะวันตก
ข้อมูลภูมิอากาศของโตเกียวตะวันตก (ค.ศ. 1981–2017) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 6.7 (44.1) | 7.1 (44.8) | 10.3 (50.5) | 16.3 (61.3) | 20.5 (68.9) | 23.0 (73.4) | 26.8 (80.2) | 28.2 (82.8) | 23.9 (75) | 18.4 (65.1) | 13.8 (56.8) | 9.3 (48.7) | 17.1 (62.8) |
อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 1.3 (34.3) | 1.8 (35.2) | 5.0 (41) | 10.6 (51.1) | 15.1 (59.2) | 18.5 (65.3) | 22.0 (71.6) | 23.2 (73.8) | 19.5 (67.1) | 13.8 (56.8) | 8.5 (47.3) | 3.8 (38.8) | 11.9 (53.4) |
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | −2.7 (27.1) | −2.3 (27.9) | 0.6 (33.1) | 5.6 (42.1) | 10.5 (50.9) | 14.8 (58.6) | 18.7 (65.7) | 19.7 (67.5) | 16.3 (61.3) | 10.3 (50.5) | 4.6 (40.3) | −0.1 (31.8) | 8.1 (46.6) |
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 44.1 (1.736) | 50.0 (1.969) | 92.5 (3.642) | 109.6 (4.315) | 120.3 (4.736) | 155.7 (6.13) | 195.4 (7.693) | 280.6 (11.047) | 271.3 (10.681) | 172.4 (6.787) | 76.7 (3.02) | 39.9 (1.571) | 1,623.5 (63.917) |
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 147.1 | 127.7 | 132.2 | 161.8 | 154.9 | 109.8 | 127.6 | 148.3 | 99.1 | 94.5 | 122.1 | 145.6 | 1,570.7 |
แหล่งที่มา: สำนักอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น |
เศรษฐกิจ
โตเกียวเป็น 1 ใน 3 ศูนย์กลางทางการเงินของโลกร่วมกับนครนิวยอร์กและลอนดอน โตเกียวเป็นเขตเมืองที่มีเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดในโลก จากการสำรวจพบว่าในเขตอภิมหานครโตเกียวซึ่งมีประชากรประมาณ 35.2 ล้านคน มี GDP รวม 1.191 ล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2005 (เทียบด้วยความเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อ) ทำให้โตเกียวเป็นเขตเมืองที่มี GDP สูงที่สุดในโลก ในปี 2008 มีบริษัท 47 แห่งในรายชื่อ Fortune Global 500 ที่มีฐานอยู่ในโตเกียว ซึ่งมากเป็นเกือบ 2 เท่าของเมืองอันดับ 2
โตเกียวเป็น 1 ในศูนย์กลางหลักทางการเงินระหว่างประเทศ และมีสำนักงานใหญ่ของวาณิชธนกิจและบริษัทประกันภัยที่ใหญ่ที่สุดในโลกหลายแห่ง ในระหว่างการพัฒนาทางเศรษฐกิจของญี่ปุ่นหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งเป็นการพัฒนาภายใต้การควบคุมจากทางการ บริษัทใหญ่ ๆ หลายแห่งย้ายสำนักงานใหญ่จากเมืองต่าง ๆ เช่น โอซากะ (ซึ่งเป็นเมืองหลวงทางการค้าในอดีต) มายังโตเกียว โดยหวังว่าจะได้ประโยชน์จากการที่ติดต่อรัฐบาลได้สะดวกขึ้น แต่แนวโน้มนี้ก็ชะลอตัวลงเมื่อประชากรเพิ่มขึ้นและทำให้ค่าครองชีพสูงตามขึ้นไปด้วย
ตลาดหลักทรัพย์โตเกียวเป็นตลาดหลักทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่นและใหญ่เป็นอันดับ 3 ของโลก โดยมูลค่าการซื้อขายในตลาดใหญ่เป็นอันดับ 4 ในปี 2003 โตเกียวมีพื้นที่เพื่อการเกษตรกรรมถึง 8.46 ตร.กม. ตามข้อมูลของกระทรวงเกษตรป่าไม้และประมงญี่ปุ่น การเกษตรกรรมมีมากในพื้นที่โตเกียวตะวันตก โดยสินค้าที่เน่าเปื่อยง่ายเช่นผัก ผลไม้ และดอกไม้สามารถขนส่งอย่างสะดวกและรวดเร็วไปยังตลาดในแขวงพิเศษของจังหวัด โดยมี "โคมัตสึนะ" หรือผักโขมเป็นผักเศรษฐกิจ
การคมนาคม
โตเกียวซึ่งเป็นศูนย์กลางของภูมิภาคคันโตตอนใต้ เป็นศูนย์กลางการคมนาคมภายในประเทศและระหว่างประเทศที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น ทั้งทางรถไฟ รถยนต์ และทางอากาศ การขนส่งมวลชนภายในโตเกียวที่สำคัญคือรถไฟและรถใต้ดินที่มีเครือข่ายกว้างใหญ่และมีระบบการขนส่งที่มีประสิทธิภาพ
ภายในโตเกียวมีท่าอากาศยานนานาชาติฮาเนดะ (โตเกียว) ซึ่งให้บริการเที่ยวบินในประเทศเป็นส่วนใหญ่และเป็นสนามบินที่มีจำนวนผู้ใช้บริการมากที่สุดในเอเชีย ท่าอากาศยานนานาชาติหลักคือท่าอากาศยานนานาชาตินาริตะซึ่งอยู่ในจังหวัดชิบะ เกาะต่าง ๆ ในหมู่เกาะอิซุก็มีสนามบินของตนเอง เช่น ท่าอากาศยานฮาจิโจจิมะ ท่าอากาศยานมิยาเกจิมะ ท่าอากาศยานโอชิมะ และมีเที่ยวบินมายังสนามบินฮาเนดะ แต่หมู่เกาะโองาซาวาระยังไม่มีสนามบิน เพราะมีข้อโต้แย้งว่าไม่ควรสร้างสนามบินเพราะจะเป็นภัยคุกคามต่อธรรมชาติของเกาะ
นอกจากนี้รถไฟยังเป็นการคมนาคมหลักในโตเกียว ซึ่งมีเครือข่ายทางรถไฟในเมืองขนาดใหญ่ที่สุดในโลก โดยบริษัทรถไฟญี่ปุ่นตะวันออกเป็นผู้ให้บริการรถไฟที่ใหญ่ที่สุด ซึ่งรวมถึงรถไฟสายยามาโนเตะ ซึ่งวิ่งเป็นวงผ่านสถานีที่สำคัญของโตเกียวเช่นสถานีโตเกียวและชินจูกุ รถไฟฟ้าใต้ดินให้บริการโดยโตเกียวเมโทรและสำนักขนส่งมหานครโตเกียว (โทเอ)
ประชากร
ตามพื้นที่1 | จังหวัด | 12.79 ล้าน | ||
---|---|---|---|---|
ตามวัย² | เยาวชน (อายุ 0-14) | 1.461 ล้าน (11.8%) | ||
ตามช่วงเวลา³ | กลางวัน | 14.978 ล้าน | ||
ตามสัญชาติ | ต่างชาติ | 364,6534 | ||
|
ผู้พำนักที่ขึ้นทะเบียนแบ่งตามสัญชาติ (ค.ศ. 2012) | |
สัญญาติ | จำนวน |
---|---|
จีน | 161,169 |
เกาหลีเหนือ และ เกาหลีใต้ | 99,880 |
ฟิลิปปินส์ | 27,929 |
สหรัฐ | 15,901 |
อินเดีย | 8,313 |
เนปาล | 8,669 |
ไทย | 6,906 |
สหราชอาณาจักร | 5,522 |
พม่า | 4,781 |
ฝรั่งเศส | 4,635 |
โตเกียวมีประชากรทั้งหมดประมาณ 12.79 ล้านคนในเดือนตุลาคม 2007 ซึ่งในจำนวนนั้น 8.65 ล้านคนอาศัยอยู่บริเวณ 23 แขวงการปกครองพิเศษในโตเกียว ในเวลากลางวันมีประชากรเพิ่มขึ้นอีกประมาณ 2.5 ล้านคนเนื่องจากมีประชากรจากเมืองใกล้เคียงเดินทางเข้ามาเพื่อทำงานหรือศึกษาเล่าเรียน ปรากฏการณ์นี้จะเป็นได้ชัดในแขวงชิโยดะ แขวงชูโอ และแขวงมินาโตะ ซึ่งมีประชากรมากกว่า 2 ล้านคนในเวลากลางวัน แต่น้อยกว่า 3 แสนคนในเวลากลางคืน
ในปี 2005 ชาวต่างชาติที่อาศัยอยู่ในโตเกียวมากที่สุด 5 เชื้อชาติได้แก่ จีน (123,611 คน) เกาหลี (106,697 คน) ฟิลิปปินส์ (31,077 คน) อเมริกัน (18,848 คน) และอังกฤษ (7,696 คน)
การศึกษา
โตเกียวมีมหาวิทยาลัยและวิทยาลัยหลายแห่ง ซึ่งรวมทั้งมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในญี่ปุ่นและมีชื่อเสียงในระดับโลก เช่นมหาวิทยาลัยโตเกียว สถาบันเทคโนโลยีโตเกียว มหาวิทยาลัยวาเซดะ มหาวิทยาลัยนครโตเกียว มหาวิทยาลัยโชวะ มหาวิทยาลัยฮิตตสึบาชิ มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์แห่งโตเกียว มหาวิทยาลัยเคโอ เป็นต้น
ในแต่ละเขตมีโรงเรียนประถมศึกษาและโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นซึ่งเป็นการศึกษาภาคบังคับ โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายของรัฐบริหารโดยคณะกรรมการการศึกษาของมหานครโตเกียว นอกจากนี้ยังมีโรงเรียนเอกชนที่เปิดสอนตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาตอนปลายหลายแห่ง
เมืองพี่น้อง
โตเกียวมีเมืองพี่น้อง 11 แห่ง
อ้างอิง
- . Tokyo Metropolitan Government. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-09-11. สืบค้นเมื่อ September 17, 2011.
- อ่านข่าวต่อได้ที่: http://www.thairath.co.th/content/678498
- ↑ "Population of Tokyo". Tokyo Metropolitan Government. สืบค้นเมื่อ 2009-01-01.
- "大都市圏・都市圏の人口". Ministry of Internal Affairs and Communications. สืบค้นเมื่อ 2005. Check date values in:
|accessdate=
(help) - . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2010-07-26. สืบค้นเมื่อ 2007-06-20.
- รายชื่อเมืองที่มีประชากรสูงที่สุดในโลก (อังกฤษ)
- ↑ Room, Adrian. Placenames of the World. McFarland & Company (1996), p360. ISBN 0-7864-1814-1.
- "明治東京異聞~トウケイかトウキョウか~東京の読み方" Tokyo Metropolitan Archives (2008). Retrieved on 4 December 2008. (ญี่ปุ่น)
- McClain, James (1994). Edo and Paris: Urban Life and the State in the Early Modern Era. Cornell University Press. p. 13. ISBN 080148183X.
- Sorensen, Andre (2004). The Making of Urban Japan: Cities and Planning from Edo to the Twenty First Century. RoutledgeCurzon. p. 16. ISBN 0415354226.
- ↑ . Tokyo Metropolitan Government. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2007-10-12. สืบค้นเมื่อ 2008-12-06.
- Soki Yamamoto. "Case History No. 9.4. Tokyo, Japan" (PDF). UNESCO. Guidebook to studies of land subsidence due to ground-water withdrawal
- Takeshi Endoh. (PDF). Journal of Geography. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2005-12-22. สืบค้นเมื่อ 2008-12-04.
- Hidenori Yokoyama. (PDF). Japan Society of Civil Engineers. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2009-02-20. สืบค้นเมื่อ 2008-12-04.
- Anne K. Petry. "Geography of Japan". Stanford University.
- Stefan Lovgren (2005-07-14). "Earthquake Fault Under Tokyo Closer Than Expected, Study Finds". National Geographic. สืบค้นเมื่อ 2008-12-04.
- "The eruption of Miyake island". JAXA.
- Makoto Miyazaki. . Daily Yomiuri Online. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2009-02-19. สืบค้นเมื่อ 2008-12-04.
- M. C. Peel, B. L. Finlayson, and T. A. McMahon (2007). "Updated world map of the Köppen-Geiger climate classification" (PDF). Hydrology and Earth System Sciences.CS1 maint: multiple names: authors list (link)
- Inter-Ministry Coordination Committee to Mitigate Urban Heat Island (2004-03). "Outline of the Policy Framework to Reduce Urban Heat Island Effects" (PDF). Check date values in:
|date=
(help) - The JMA Tokyo, Tokyo (東京都 東京) station is at 35°41.4′N 139°45.6′E, JMA: 気象統計情報>過去の気象データ検索>都道府県の選択>地点の選択
- 気象庁 / 平年値(年・月ごとの値) (ภาษาญี่ปุ่น). สำนักอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น. สืบค้นเมื่อ December 16, 2014.
- 気象庁 / 平年値(年・月ごとの値) (ภาษาญี่ปุ่น). Japan Meteorological Agency. สืบค้นเมื่อ December 16, 2014.
- 観測史上1~10位の値( 年間を通じての値) (ภาษาญี่ปุ่น). สำนักอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น. สืบค้นเมื่อ December 16, 2014.
- "気象庁 / 気象統計情報 / 過去の気象データ検索 / 平年値(年・月ごとの値)". สำนักอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น. สืบค้นเมื่อ June 24, 2013.
- PriceWaterhouseCoopers, "UK Economic Outlook, March 2007", page 5. ""Table 1.2 – Top 30 urban agglomeration GDP rankings in 2005 and illustrative projections to 2020 (using UN definitions and population estimates)"" (PDF). สืบค้นเมื่อ 2007-03-09.
- "Global 500 Our annual ranking of the world's largest corporationns". CNNMoney.com. สืบค้นเมื่อ 2008-12-04.
- "Financial Centres, All shapes and sizes". The Economist. สืบค้นเมื่อ 2007-10-14.
- Horticulture Statistics Team, Production Statistics Division, Statistics and Information Department, Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries (July 15, 2003). "Statistics on Cultivated Land Area" (PDF). (PDF) จากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-06-24. สืบค้นเมื่อ 2008-10-18.CS1 maint: multiple names: authors list (link)
- "Airports welcome record 4.8 billion passengers in 2007". Airports Council International. 2007.
- Rika Nemoto (2008-09-02). "Runways clearing for Ogasawara airport talks". The Asahi Shimbun. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-09-15. สืบค้นเมื่อ 2008-12-07.
- "Tokyo Statistical Yearbook 2012, Population: 2-4 Foreign Residents by District and Nationality (Year-End Data 2008-2012)" (Excel 97). Bureau of General Affairs, Tokyo Metropolitan Government. สืบค้นเมื่อ January 27, 2015.
- อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อmetropop
- อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อforeigners
- "The Times Higher Education - QS World University Rankings 2008". Quacquarelli Symonds. สืบค้นเมื่อ 2008-11-11.
- "The World University Rankings 2008". คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2010-06-04. สืบค้นเมื่อ 2009-01-08.
- "東京都高等学校一覧". Japanese Wikipedia (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2007-10-19.
- . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2010-02-05. สืบค้นเมื่อ 2008-09-16.
แหล่งข้อมูลอื่น
คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: โตเกียว |
ก่อนหน้า | โตเกียว | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
เฮอังเกียว (เกียวโตะ) | นครหลวงของญี่ปุ่น (ตั้งแต่ พ.ศ. 2411) | ปัจจุบัน |
- กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น 2005-05-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน สาระน่ารู้ก่อนเดินทาง โดยกระทรวงการต่างประเทศ ประเทศไทย
- เทศกาลในโตเกียว
- ภาพถ่ายดาวเทียมของโตเกียว
- โฮมเพจของมหานครโตเกียวอย่างเป็นทางการ
- ปฏิทินเหตุการณ์สำคัญในโตเกียว 2005-12-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- บริษัท รถไฟใต้ดินโตเกียว จำกัด (มหาชน) 2007-01-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- tokyo คู่มือการท่องเที่ยวจากวิกิท่องเที่ยว (อังกฤษ)