เงือก

บทความนี้เกี่ยวกับความเชื่อ สำหรับสัตว์ปีก ดูที่ นกเงือก

เงือก เป็นอมนุษย์ชนิดหนึ่งตามความเชื่อนิยายปรัมปราเกี่ยวกับน้ำ โดยเป็นจินตนาการเกี่ยวกับสัตว์น้ำ โดยมากจะเล่ากันว่าเงือกนั้นเป็นสัตว์ครึ่งมนุษย์ มีส่วนครึ่งท่อนบนเป็นคน ส่วนครึ่งท่อนล่างเป็นปลา ในหลายประเทศทั่วโลก มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับตำนานเงือกมากมาย

เงือก

A Mermaid, วาดโดยจอห์น วิลเลียม วอเทอร์เฮาส์ (1900).
ประเภท	ตำนาน
ประเภท	วิญญาณน้ำ
สัตว์คล้ายคลึง	เมอร์แมน ไซเรน อันดายน์
เทพปกรณัม	ตำนานทั่วโลก
ประเทศ	ทั่วโลก
ถิ่นที่อยู่	มหาสมุทร, ทะเล

เงือกน้ำ(เงือกชนิดมีขา) ที่มา ภาพจิตรกรรมเรื่อง สุวรรณหงส์ วิหารลายคำ วัดพระสิงห์ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

เงือกงู วัดแสนเมืองมาหลวง(วัดหัวข่วง) อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

เงือกงู(คู่ชายหญิง) จิตรกรรมสีฝุ่นบนเพดานสิมโบราณ วัดนกออก(วัดปทุมคงคา) อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา

ประติมากรรมนางเงือกที่หาดสมิหลา อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา

โดยเชื่อว่า แท้จริงแล้วสัตว์ที่มนุษย์เห็นเป็นเงือก คือ พะยูน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลขนาดใหญ่ ที่เมื่อให้นมลูกแล้วจะลอยตัวกลางน้ำเหมือนผู้หญิงให้นมลูก

ในประเทศไทย

 

ภาพจิตรกรรมฝาผนัง วัดตรีทศเทพวรวิหาร กรุงเทพมหานคร

เงือกในประเทศไทย ถูกกล่าวขานมาตั้งแต่สมัยอดีต ผ่านเรื่องราวต่างๆ มากมาย แต่เป็นเงือกที่ได้รับความนิยม และกล่าวขานกันมากที่สุดก็คือ เงือกในวรรณคดีของ สุนทรภู่ เรื่อง พระอภัยมณี ที่นางเงือก (เงือกสาว) และเงือกตายาย ช่วยพาพระอภัยมณีหนีจาก ผีเสื้อสมุทรได้จนสำเร็จ และนางเงือกได้เป็นชายาของพระอภัยมณี จนมีโอรสด้วยกันหนึ่งองค์ ชื่อว่า สุดสาคร

ในภาษาไทยโบราณ รวมทั้งในวรรณคดีสมัยอยุธยา ถึงรัตนโกสินทร์ มีคำว่า เงือก มาแล้ว แต่มีความหมายแตกต่างกันไป พอจะสรุปได้ดังนี้

• งู : คำว่าเงือกในภาษาไทยโบราณ และภาษาตระกูลไตบางถิ่นนั้น มักจะหมายถึง งู ดังปรากฏในลิลิตโองการแช่งน้ำ ที่ว่า "ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง อ้างทัดจันทร์เป็นปิ่น" นั่นคือ เอางูมาพันรอบกาย, "เสียงเงือกงูว้าง ขึ้นลง" หมายถึง เสียงงู เหล่านี้เป็นภาษาเก่าที่ไม่ปรากฏแล้วในปัจจุบัน
• สัตว์ร้าย จำพวกผี หรือปิศาจ : ปรากฏในลิลิตพระลอ วรรณกรรมสมัยอยุธยาเช่นกัน
• สัตว์ครึ่งคนครึ่งปลา : เชื่อกันว่าเงือกในลักษณะนี้ปรากฏครั้งแรกในวรรณคดีพระอภัยมณีดังกล่าวมาข้างต้น แต่อาจมีค้นเค้าจากเรื่องอื่นก็เป็นได้
• มังกร คนไทบ้างกลุ่มในประเทศจีนและเวียดนาม จะเรียกมังกรว่า "เงือก" เช่น ไทปายี ไทเมือง และกะเบียว ในเวียดนาม

ลักษณะของเงือกที่พบในไทยตามเรื่องเล่าพื้นบ้าน

• มีใบหน้าเล็กขนาดเท่างบน้ำอ้อย
• มีหวีและกระจก มักจะปรากฏกายขึ้นเหนือน้ำในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงเพื่อนั่งสางผม ถ้ามีใครผ่านมาเห็นจะตกใจหนีลงน้ำโดยทิ้งเอาไว้ ถ้ามีผู้ได้ครอบครองสามารถที่จะเข้าฝันทวงคืนได้
• มีเสียงไพเราะทำให้เดินตกน้ำได้
• บางชนิดมีขาอย่างมนุษย์ แต่มีหางเหมือนอย่างปลา เช่น ครอบครัวเงือกจากเรื่องพระอภัยมณี และมัจฉานุลูกหนุมานจากเรื่องรามเกียรติ์ เงือกที่มีรูปลักษณ์เช่นนี้ยังปรากฏอยู่ที่ภาพจิตรกรรมฝาผนังวิหารลายคำ วัดพระสิงห์ เรื่องสุวรรณหงส์ และตามสมุดภาพไตรภูมิพระร่วงอีกเล็กน้อย ในวรรณคดีเรื่อง พระอภัยมณี สุวรรณหงส์(สุวรรณหงส์ยนต์) ดาราวงศ์ และ โสวัตกลอนสวด เงือกชนิดที่มีขานี้ เรียกว่า "เงือกน้ำ"
• บางชนิดมีลักษณะน่ากลัว นิสัยดุร้าย ดวงตาเหลือกกลอกกลม เส้นผมยาวสยายและสามารถใช้เส้นผมของตนดึงมนุษย์ลงน้ำให้จมตายได้ และอาศัยอยู่แต่ในน้ำเท่านั้น เงือกชนิดนี้เรียกกันว่า "เงือกงู" ถูกกล่าวถึงสั้นๆในวรรณกรรมงานเขียนหลายเรื่องในอดีตหลายเรื่อง เช่น ลิลิตพระลอ พระอภัยมณี แก้วหน้าม้า อุณรุท ดาหลัง และ นิราศลอนดอน เป็นต้น ตามภาพจิตรกรรมมีเงือกชนิดนี้มักระบุว่า เงือกงูมีศีรษะและลำตัวท่อนบนคล้ายมนุษย์ บ้างมีครีบปีกแทนแขนทั้ง๒ข้าง บ้างมีแขนเหมือนมนุษย์ทั่วไป ส่วนลำตัวท่อนล่างตั้งแต่ช่วงสะโพกลงมาจะเป็นหางเรียวยาวคล้ายงู ดูคล้ายเงือกของทางยุโรป เงือกงูปรากฏตามภาพจิตรกรรมและงานศิลป์อยู่ประปรายไม่แพร่หลาย เช่น วัดแสนเมืองมาหลวง(วัดหัวข่วง) อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และ จิตรกรรมสีฝุ่นบนเพดานสิมโบราณ วัดนกออก(วัดปทุมคงคา) อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา

ในยุโรป

ในประเทศยุโรปตอนเหนือ มีตำนานเกี่ยวกับเงือกด้วยเช่นกัน (อังกฤษ: Mermaid (นางเงือก)/Merman (นายเงือก)) เงือกของยุโรปมีความน่ากลัว เป็นปิศาจลักษณะเดียวกับนิมฟ์จำพวกไซเรน, ไนแอด หรือลิมนาเดส ที่จะล่อลวงเหยื่อ โดยเฉพาะชายหนุ่มให้ลงไปในน้ำแล้วสังหารทิ้ง ซึ่งเสียงของเงือกมีพลังดึงดูด สามารถชักพาให้ผู้ที่ได้ยินเสียงคล้อยตามได้ การที่เรือเดินทะเลต้องชนกับหินโสโครก และอับปปางลงลำแล้วลำเล่านั้น เป็นเพราะว่าถูกชักจูงให้เดินทางไปตามเสียงเพลงของเงือกนั่นเองคือเพลงเพราะมากจนอยากฟัง

เรื่องของเงือกที่มีชื่อเสียงที่สุดของยุโรป ปรากฏในนิทานพื้นบ้านของเยอรมนี มีหญิงสาวสวยคนหนึ่งชื่อ "ลอเรไร" (เยอรมัน: Loreley; อังกฤษ: Lorelei) อาศัยอยู่กับพ่อริมแม่น้ำไรน์ เมื่อเสียชีวิตเธอได้กลายเป็นปิศาจที่ล่อลวงเรือให้อับปาง ซึ่งได้ปรากฏกลายเป็นความเชื่อมาจนปัจจุบัน มีการสร้างประติมากรรมรูปลอเรไรขึ้นที่ริมฝั่งแม่น้ำไรน์ และเป็นชื่อหน้าผาริมฝั่งแม่น้ำที่เมืองแซงต์กูร์อาเชาเซน ซึ่งเป็นช่วงกลางของแม่น้ำ เล่ากันว่าในวันที่มีหมอกลงจัด จะเห็นลอเรไรยืนอยู่ริมหน้าผา

ที่อังกฤษ, สกอตแลนด์ รวมถึงไอร์แลนด์ก็มีความเชื่อทำนองนี้ โดยเรียกว่า "เซลกี" (Selkie) แปลว่า "ผู้หญิงแมวน้ำ"

โดยคาร์ล ยุง นักจิตวิทยาชื่อดังอธิบายว่า ความเชื่อเรื่องเงือกเป็นจินตนาการเรื่องทางเพศของชาวเรือ ซึ่งเป็นชายหนุ่มที่ออกทะเลเป็นเวลานาน

ในประเทศญี่ปุ่น

ในประเทศญี่ปุ่น มีความเชื่อเกี่ยวกับเงือกมากมายเช่นเดียวกัน โดยเงือกเป็นโยไกหรือปิศาจจำพวกพรายน้ำอย่างหนึ่งตามความเชื่อของศาสนาชินโต ศาสนาพื้นเมืองของญี่ปุ่น เงือกในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า "นิงเงียว" (人魚, Nin-gyo) ความเชื่อหลักเกี่ยวกับการกินเนื้อเงือก คือ เมื่อในอดีต มีหญิงสาวคนหนึ่งได้ช่วยนางเงือกเอาไว้ที่ชายหาด นางเงือกซาบซึ้งบุญคุณของหญิงคนนั้น จึงให้กินเนื้อเงือกเป็นการตอบแทน แต่ทว่า อาถรรพณ์ของเนื้อเงือก จะทำให้ผู้ที่กินเข้าไปไม่แก่ไม่ตาย หญิงสาวผู้นั้นมีชีวิตอยู่อย่างไม่มีวันแก่ตาย ได้เห็นผู้คนรอบข้างตายไปทีละคนจนทนไม่ได้ จึงบวชเป็นชีชื่อ แม่ชีเบคุนิ

ปัจจุบัน ในประเทศญี่ปุ่น ตามวัดต่าง ๆ มักจะมีซากเงือกตั้งแสดงอยู่ เป็นของประหลาดและเป็นที่ตื่นตาสำหรับผู้ที่ได้พบเห็น แต่ทว่าซากของเงือกหรือสัตว์ประหลาดต่าง ๆ เหล่านี้ เป็นของปลอมที่ทำขึ้น โดยการนำเอาอวัยวะของสัตว์ชนิดต่าง ๆ มาปะผสมรวมกัน

 

เงือกยักษ์ ใน Jason and the Argonauts (1963)

ในวัฒนธรรมร่วมสมัย

จากนิทานและเรื่องเล่าเกี่ยวกับเงือกมากมายในอดีต ทำให้ในวัฒนธรรมร่วมสมัยมีการกล่าวถึงเงือกไว้ต่าง ๆ ด้วยเช่นกัน อาทิ ในภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่อง Jason and the Argonauts ในปี ค.ศ. 1963 ซึ่งสร้างมาจากเทพปกรณัมกรีกเรื่อง เจสัน เมื่อเรืออาร์โกของเจสันกำลังผ่านช่องเขา และช่องเขากำลังถล่ม ก็ปรากฏมีเทพเจ้าโพไซดอน ผู้เป็นใหญ่แห่งมหาสมุทรทั้งปวง (โดยปรากฏเป็นชายร่างยักษ์ที่มีหางเป็นปลา โผล่ขึ้นมาช่วยดันภูเขาให้เรือผ่านไปได้ในที่สุด

และในภาพยนตร์การ์ตูนเรื่อง The Little Mermaid ของวอลด์ ดีสนีย์ ในปี ค.ศ. 1989 ที่ดัดแปลงมาจากนิทานชื่อเดียวกันนี้ของ ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์สัน เมื่อออกฉาย ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จเป็นอย่างดีจนมีการสร้างภาคต่อตามมาอีกหลายภาคและสร้างเป็นซีรีส์

ในปี ค.ศ. 2012 แอนนิมอลแพลนเน็ต ซึ่งเป็นช่องรายการโทรทัศน์สารคดีชีวิตสัตว์โลกในเครือของช่องดิสคัฟเวอรี ได้เผยแพร่สารคดีชุด Mermaids: The Body Found เป็นที่ฮือฮาและประสบความสำเร็จอย่างมาก จนเป็นที่กล่าวขานกันว่าเงือกมีจริงหรือไม่ ก่อนที่ผู้ผลิตจะยอมรับในเวลาต่อมาว่าเป็นเรื่องแต่ง และได้ผลิตชุดที่สอง คือ Mermaids: The New Evidence ออกมาในปีต่อมา

ดูเพิ่ม

• ไซเรน

อ้างอิง

1. "ตำนานของพะยูน... ความเชื่อที่มิอาจพิสูจน์ได้". โอเคเนชั่น.
2. . พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2009-03-02. สืบค้นเมื่อ 2010-07-17.
3. ขวัญนุช คำเมือง (แปล) (มกราคม 2543). โลกเร้นลับของสิ่งมีชีวิต. นานมีบุ๊คส์. ISBN 974-472-262-2. Check date values in: |year= (help)
4. สุดยอดสารคดีสุดสัปดาห์ ปริศนาลับในตำนาน (MYTHS AND LEGENDS). สารคดีทางช่อง 7: อาทิตย์ที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2560
5. Blottenberger, Dan (2012-03-07). "Rhine River Valley: Mystical Lorelei statue continues to enchant visitors". สืบค้นเมื่อ 2017-06-18.
6. "The Viking Rune". สืบค้นเมื่อ 12 May 2013.
7. "Urban Legends Reference Pages: Mermaid to Order". Snopes. สืบค้นเมื่อ 2012-04-24.
8. Jason and the Argonauts (1963) ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส
9. The Little Mermaid ที่อินเทอร์เน็ตมูวีเดตาเบส
10. "Animal Planet Slays With Best-Ever May in Network History". Animal Planet Press Release. สืบค้นเมื่อ 2012-05-31.
11. Jim Vorel (July 17, 2012). "Mermaid body found? No, bad TV". Quad-City Times.
12. Mermaid Body Found? No, Bad TV http://qctimes.com/entertainment/mermaid-body-found-no-bad-tv/article_5037b13c-d040-11e1-953f-0019bb2963f4.html

รหัสลับสุนทรภู่: ไขปริศนา ‘ขา’ นางเงือก

สมุดภาพไตรภูมิฉบับกรุงศรีอยุธยา – ฉบับกรุงธนบุรี เล่ม ๑ (ภาพที่ ๕๖) แผนที่โบราณ : แสดงภาพเขาไกรลาส

บทละครเรื่องดาราวงศ์

โสวัตกลอนสวด