เซมิออน บูดิออนนืย

เซมิออน มิคาอิลโลวิช บูดิออนนืย (รัสเซีย: Семён Миха́йлович Будённый, อังกฤษ: Semyon Mikhailovich Budyonny, 25 เมษายน [O.S. 13 เมษายน]พ.ศ. 2426 - 26 ตุลาคม พ.ศ. 2516) เป็นทั้งแม่ทัพทหารม้ารัสเซียและจอมพลแห่งสหภาพโซเวียตในสงครามโลกครั้งที่สอง

เซมิออน บูดิออนนืย Семён Будённый
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	25 เมษายน พ.ศ. 2426 Platovskaya, Don Host Oblast, จักรวรรดิรัสเซีย
เสียชีวิต	26 ตุลาคม พ.ศ. 2516 (90 ปี) มอสโก, สาธารณรัฐรัสเซีย, สหภาพโซเวียต
สัญชาติ	โซเวียต
การเข้าเป็นทหาร
รับใช้	จักรวรรดิรัสเซีย สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซีย  สหภาพโซเวียต
ประจำการ	พ.ศ. 2446–2497
ยศ	จอมพล
บังคับบัญชา	กองกำลังเทือกคอเคซัสทางเหนือ, กองกำลังมอสโก, แนวป้องกันเลนินกราด
การยุทธ์	สงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น สงครามโลกครั้งที่ 1 สงครามกลางเมืองรัสเซีย สงครามโปแลนด์–โซเวียต สงครามฤดูหนาว แนวรบด้านตะวันออก (สงครามโลกครั้งที่สอง)
บำเหน็จ

ในสงครามกลางเมืองรัสเซียกองทหารม้าขนาดใหญ่ของบูดิออนนืย เป็นส่วนช่วยให้พรรคบอลเชวิกได้รับชัยชนะ เขากลายเป็นเพื่อนของโจเซฟ สตาลินและได้รับการเลื่อนยศเป็นจอมพลแห่งสหภาพโซเวียตในปี พ.ศ. 2478 ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สองสตาลินได้โทษความผิดพลาดของเขาในหลายเหตุการณ์ แต่ก็ยังคงอยู่ในระดับสูงเพราะความกล้าหาญและความนิยมของเขา เขาเป็นที่โดดเด่นในกองทหารม้าซึ่งเขาประกาศว่ารถถังไม่สามารถแทนที่ม้าได้

ชีวิตช่วงแรก

บูดิออนนืย เกิดมาในครอบครัวในชนบทที่ห่างไกล Kozyurin ยากจนใกล้เมือง Bolshaya Orlovka ดอนคอสแซค ในภูมิภาคทางตอนใต้ของจักรวรรดิรัสเซีย (ปัจจุบันคือแคว้นปกครองตนเอง Rostov) ที่ แม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นมาในภูมิภาคคอซแซค แต่ครอบครัวเขาจริง ๆ มาจากจังหวัด Voronezh เขาเป็นคนเชื้อสายรัสเซียโดยกำเนิด เขาทำงานเป็นคนงานในฟาร์ม เป็นเด็กฝึกงานช่างตีเหล็กและดูแลเครื่องจักไอน้ำจนถึงฤดูใบไม้ร่วงของปี พ.ศ. 2446

เขาถูกเกณฑ์เข้ากองทัพจักรวรรดิรัสเซีย เขาอยู่ในสังกัดทหารม้าเสริมคอสแซค ที่ 46 ในช่วงสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น ช่วงปี พ.ศ. 2447-2448 หลังจากที่สงครามเขาถูกย้ายไป กรมทหารม้า Primorsk ในปีพ.ศ. 2450 เขาถูกส่งไปยังสถาบันการศึกษาสำหรับเจ้าหน้าที่ทหารม้าในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก ในโรงเรียนสอนขี่ม้า เขาจบการศึกษาครั้งแรกในชั้นเรียนของเขา หลังปีนั้นเขากลายเป็นผู้สอนด้วยยศไม่ใช่นายทหารชั้นสัญญาบัตรตอนต้น เขากลับไปที่กองทหารของเขาในฐานะครูสอนขี่ม้ามียศไม่ใช่นายทหารชั้นอาวุโส ในช่วงเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเขาเข้าร่วมกองพันทหารม้าสำรอง

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 บูดิออนนืย อยู่ในกองทหารที่ไม่ใช่ชั้นสัญญาบัตรที่ 5 ให้กับพระเจ้าคริสเตียนที่ 9 แห่งเดนมาร์กในแนวรบด้านตะวันตกในกรมทหารม้า Seversky ที่ 18 เขากลายเป็นที่รู้จักในการโจมตีกองกำลังเยอรมันใกล้ Brzezina และได้รับเหรียญไม้กางเขนเซนต์จอร์จชั้นที่ 4 ถึงแม้นายพลที่เขาทำหน้าที่ให้เป็นนายพลนอกรัสเชีย (ส่วนใหญ่เจ้าชายจากคอเคซัสและชาวต่างชาติ)

ในพฤศจิกายน พ.ศ. 2459 กองทหารม้าคอเคซัสถูกย้ายไปทำหน้าที่ในแนวรบคอเคซัสในการต่อสู้กับจักรวรรดิออตโตมัน เขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการเผชิญหน้ากับหัวหน้ากองกำลังหลักในเรื่องการรักษาดูแลทหารที่ไม่ดีและการขาดเสบียงอย่างต่อเนื่อง หัวหน้ากองกำลังหลักลุกเข้าหาเขาแล้วไล่เขาออกจากหน้าที่เขาถีบหัวหน้าล้มลง ทหารที่สนับสนุน บูดิออนนืย ให้การในศาสทหารโดยอ้างว่าหัวหน้าถูกเตะโดยม้า อย่างไรก็ตาม เหรียญไม้กางเขนเซนต์จอร์จที่บูดิออนนืยได้มาถูกริบคืน แทนการรับโทษในศาสทหาร

ในเวลาต่อมา บูดิออนนืย ได้รับเหรียญไม้กางเขนเซนต์จอร์จชั้นที่ 4 เป็นครั้งที่สองระหว่าง ยุทธการที่วาน เขาได้รับเหรียญไม้กางเขนเซนต์จอร์จชั้นที่ 3 ต่อสู้กับพวกเติร์กใกล้เมือง Mendelij ระหว่างทางไปแบกแดด จากนั้นเขาก็ได้รับไม้กางเขนเซนต์จอร์จชั้นที่ 2 จากการเป็นสายในตุรกีเป็นเวลา 22 วัน เขาได้รับเหรียญไม้กางเขนเซนต์จอร์จชั้นที่ 1 จากการจับกุมนายพลอาวุโสและนายทหารหกคนของออตโตมัน

หลังจากการปฏิวัติรัสเซียล้มล้างระบอบการปกครองของซาร์ในปี พ.ศ. 2460 บูดิออนนืย ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานคณะกรรมการฝูงบินและเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกองร้อย เมื่อกองทหารม้าคอเคเซียนถูกย้ายไปมินสค์เขาได้รับการเลือกตั้งเป็นประธานคณะกรรมการกองร้อยและรองประธานคณะกรรมการกองพล

ช่วงสงครามกลางเมืองรัสเซีย

กลับไปที่ Platovskaya, บูดิออนนืย ได้รับการเลือกให้เป็นรองประธานของสตานิสตาโซเวียตแห่งคนงาน, ชาวนา, คอสแซคและทหาร เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2461 .เมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์เขาได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกของคณะกรรมการบริหารของเมืองซัลค์และเป็นหัวหน้าของกรมที่ดิน. ในคืนวันที่ 23 กุมภาพันธ์ บูดิออนนืย ได้จัดกองกำลังทหาร 24 คนเพื่อยึด Platovskaya จากกองทหารรัสเซียขาว แต่ทหารัสเซียขาวบางส่วนก็ได้เข้าร่วมกองของบูดิออนนืยเป็นจำนวนมาก ตอนเช้าพวกเขาได้ปลดปล่อยชาว 400 คนและฆ่าทหารรัสเซียขาว 350 คน กองกำลังของเขาตอนนี้ประกอบด้วย 520 คน ซึ่งเขาได้สร้างกองกำลังทหารที่ 120 ในที่สุด. เขาก็ได้รับเลือกให้เป็นผู้บัญชาการกองพัน ในเดือนตุลาคม ปี พ.ศ. 2461 กองทหารรักษาการณ์ของพรรคสังคมนิยมที่ 1 ได้จัดตั้งขึ้นพร้อมกับ บูดิออนนืย ได้รับตำแหน่งรองผู้บัญชาการทหาร เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับสตาลินและคลิม โวโรชีลอฟ ในกรกฎาคม พ.ศ. 2461 กองพันทหารม้าของ บูดิออนนืย ถูกจัดอยู่ในกองพลทหารม้าเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม

ในปีพ.ศ. 2461 บูดิออนนืย ได้จัดกองกำลังทหารแดงขึ้นในเขตดอนซึ่งต่อมาได้กลายเป็นกองทัพทหารม้าที่ 1 กองทัพบกมีบทบาทสำคัญในการชนะสงครามกลางเมืองสำหรับพวกบอลเชวิคและขับไล่กองกำลังของนายพลแอนตันเดน นิคินออกจากมอสโก บูดิออนนืย เข้าร่วมพรรคบอลเชวิก ในปี พ.ศ. 2462 เขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสตาลิน และ โวโรชีลอฟ

ช่วงสงครามโปแลนด์ - โซเวียต

ใน พ.ศ. 2463 กองทัพทหารม้าของ บูดิออนนืย เข้ามามีส่วนร่วมในการบุกรุกของโปแลนด์ในสงครามโปแลนด์-โซเวียตซึ่งเป็นที่ค่อนข้างประสบความสำเร็จในตอนแรกผลักดันกองกำลังโปแลนด์ออกจากยูเครนและทางตอนใต้ของโปแลนด์ อย่างไรก็ตามหลังจากกองกำลังคอมมิวนิสต์ได้รับความพ่ายแพ้อย่างหนักในยุทธการที่วอร์ซอส่วนใหญ่เป็นเพราะกองทัพของบูดิออนนืย ถูกตีแตกในเมืองลวูฟ หลังจากนั้นกองทัพของเขาพ่ายแพ้ในยุทธการที่ Komarów บูดิออนนืยถูกส่งไปทางใต้เพื่อต่อสู้กับฝ่ายขาวในยูเครนและแหลมไครเมีย อย่างไรก็ตามความพ่ายแพ้ในโปแลนด์ทำให้เขาเป็นหนึ่งในวีรบุรุษของรัสเซียโซเวียตในตอนท้ายของสงครามกลางเมือง

ช่วงการกวาดล้างและสงครามโลกครั้งที่ 2

 

จอมพล บูดิออนนืย ที่การพิจารณาคดีตูคาเชฟสกี ในปีพ.ศ. 2480

ในช่วง พ.ศ. 2464-2466, บูดิออนนืย เป็นรองผู้บัญชาการกองทหารม้าคอเคเซียนทางตะวันตกเฉียงเหนือ เขาใช้เวลาในการจัดการสิ่งต่าง ๆ ในหน่วยม้าทั้ง การสอนการขี่ม้าและพัฒนาพันธุ์ใหม่ของม้า ในปีพ.ศ. 2466 บูดิออนนืย ได้เข้ามาดูแลในการจัดตั้งเขตปกครองตนเองเชเชน ในปีเดียวกันนั้นเขายังได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ช่วยผู้บัญชาการทหารม้าของกองทัพแดง ในปี พ.ศ. 2467 ในเขากลายเป็นผู้ตรวจการทหารม้าในกองทัพแดง และได้จบการศึกษาจากโรงเรียนทหารฟรุนเซ ในปีพ.ศ. 2475

ในปี พ.ศ. 2475 บูดิออนนืย เป็นจอมพลหนึ่งในห้าคนแรกของสหภาพโซเวียต ซึ่งสามในห้าคนนี้ถูกประหารชีวิตใน การกวาดล้างใหญ่ ในช่วงปีพ.ศ. 2480-82 เหลือเพียง บูดิออนนืย และ โวโรชีลอฟ เท่านั้นที่รอดมาได้

บูดิออนนืย ไม่ชอบเครื่องมือสงครามสมัยใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งรถถังซึ่งเขาและ กรีโกรี คูลิค ได้มองว่า "มันสามารถแทนที่ม้าได้"ในปีพ.ศ. 2480 เขาได้เป็นผู้บัญชาในมณฑลทหารมอสโก เขามีส่วนรวมในการพิจารณาคดี ตูคาเชฟสกีในช่วงการกวาดล้างใหญ่ เขาให้ปากคำว่าความพยายามของตูคาเชฟสกี ในการสร้างกองกำลังรถถังซึ่งให้คุณค่าสูงกว่ากว่าทหารม้าและไม่สมเหตุผลที่จะทำมันซึ่งมันมีค่าเท่ากับการ "ทำลาย"ทุกอย่าง ในการประณามนี้ ตูคาเชฟสกี (ปัจจุบันเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกนวัตกรรมในสงครามรถถัง) ไม่เต็มใจตอบว่า "ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังอยู่ในฝัน" ซึ่งตูคาเชฟสกีถูกตัดสินประหารชีวิตในเวลาต่อมา ต่อมา NKVD มาสอบปากคำและจับกุม บูดิออนนืย เขาใช้ปืนพก Nagant M1895 ยิงแขนตัวเองและเรียกร้อง สตาลิน ให้ปล่อยเขาสตาลิน ตอบสนองและให้ปล่อยตัวเขาและให้สัญญาว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก การพิจารณาคดีทางการทหารกองทัพแดงไม่เคยหยุดยั้งการพัฒนากองกำลังยานยนต์ขนาดใหญ่ภายในปี พ.ศ. 2483-84

ในเดือนกรกฎาคมถึงเดือนกันยายนปี พ.ศ. 2484 บูดิออนนืย เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุด (главком, glavkom) ของกองกำลังโซเวียตทางตะวันตกเฉียงใต้ ทางการบุกของเยอรมันในยูเครน การรุกรานนี้เริ่มเป็นส่วนหนึ่งของปฏิบัติการบาร์บารอสซา ซึ่งเริ่มเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน การดำเนินการภายใต้การสั่งซื้อที่เข้มงวดจากสตาลิน (ซึ่งพยายามที่จะทำสงครามในช่วงแรก ๆ) เพื่อไม่ให้ถอยภายใต้สถานการณ์ใด ๆ กองกำลังของ บูดิออนนืย ถูกล้อมในช่วงยุทธการที่อูมัน และการต่อสู้และล้อมที่กรุงเคียฟ ทำให้มีทหารเสียชีวิตประมาณ 1.5 ล้านคนหรือถูกจับเป็นเชลย นี่เป็นหนึ่งในการล้อมที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์การทหาร

ช่วงหลัง

 

บูดิออนนืย บนชุดแสตมป์จอมพลของสหภาพโซเวียตปี พ.ศ. 2517

ในเดือนกันยายนสตาลินทำให้ บูดิออนนืย เป็นแพะรับบาป ไล่เขาเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดทางทิศตะวันตกเฉียงใต้และแทนที่เขาด้วยจอมพล เซมิออน ตีโมเชนโค (กันยายน - ตุลาคม พ.ศ. 2484) จากนั้นก็ได้เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดในมนฑลทหารคอเคซัสตะวันตกเฉียงเหนือ (เมษายน - พฤษภาคม พ.ศ. 2485) ผู้บัญชาการมนฑลทหารคอเคซัสเหนือ (พฤษภาคม - สิงหาคมพ.ศ. 2485) และผู้ตรวจการทหารม้าของกองทัพแดง (ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2486) แม้ความผิดพลาดของเขาในหลายเหตุการณ์ เขาก็ยังเป็นวีรบุรุษจากสงครามกลางเมืองที่ได้รับความนิยมเช่นเดิมเขายังคงได้รับการอุปถัมภ์ของสตาลินและไม่มีการลงโทษอย่างแท้จริง หลังจากสงครามเขาได้รับอนุญาตให้ออกจากตำแหน่งและได้รับเครื่องอิสริยากรณ์วีรชนแห่งสหภาพโซเวียตและเขาเสียชีวิตจากอาการเลือดออกในสมองในปี พ.ศ. 2516

เครื่องอิสริยาภรณ์

จักรวรรดิรัสเซีย

	ไม้กางเขนแห่งเซนต์จอร์จ, ทั้งสี่ชั้น และถูกริบคืนหนึ่งเหรียญ
	เครื่องราชอิสริยาภรณ์เซนต์จอร์จ, ทั้งสี่ชั้น

สหภาพโซเวียต

	วีรบุรุษแห่งสหภาพโซเวียต สามครั้ง
	เครื่องอิสริยาภรณ์เลนิน แปดครั้ง
	เครื่องอิสริยาภรณ์ธงแดง หกครั้ง
	เครื่องอิสริยาภรณ์ซูโวรอฟ
	เหรียญที่ระลึก "ในพิธีฉลองครบรอบ 100 ปีวันเกิดของ วลาดีมีร์ อิลลิช เลนิน"
	เหรียญ "สำหรับการป้องกันที่มอสโก"
	เหรียญ "สำหรับการป้องกันที่โอเดสซา"
	เหรียญ "สำหรับการป้องกันที่เซวัสโตปอล"
	เหรียญ "สำหรับการป้องกันที่คอเคซัส" (1 พฤษภาคม พ.ศ 2487)
	เหรียญ "สำหรับชัยชนะเหนือเยอรมนีในมหาสงครามของผู้รักชาติ ค.ศ. 1941-ค.ศ. 1945"
	เหรียญที่ระลึก "ครบรอบ 20 ปีในชัยชนะเหนือเยอรมนีในมหาสงครามของผู้รักชาติ ค.ศ. 1941-ค.ศ. 1945"
	เหรียญที่ระลึก "ครบรอบ 20 ปีการทำงานและรับใช้กองทัพแดง"
	เหรียญที่ระลึก "ครบรอบ 30 ปีการสถาปนากองทัพโซเวียตและกองทัพเรือ"
	เหรียญที่ระลึก "ครบรอบ 40 ปีการสถาปนากองทัพโซเวียต
	เหรียญที่ระลึก "ครบรอบ 50 ปีการสถาปนากองทัพโซเวียต"
	เหรียญที่ระลึก "ครบรอบ 800 ปีกรุงมอสโก"
	เหรียญที่ระลึก "ครบรอบ 250 ปีนครเลนินกราด"

ต่างประเทศ

	Order of Sukhbaatar, twice (มองโกเลีย)
	เครื่องอิสริยาภรณ์ธงแดง, (มองโกเลีย, พ.ศ. 2479)
	เครื่องอิสริยาภรณ์มิตรภาพ (มองโกเลีย, พ.ศ. 2510)
	เหรียญ "50 ปีของการปฏิวัติของชาวมองโกเลีย" (มองโกเลีย, พ.ศ. 2513)
	เหรียญ "50 ปีกองทัพประชาชนมองโกเลีย" (มองโกเลีย, พ.ศ. 2513)

อ้างอิง

1. Budyonny, Semyon (1972). The Path of Valour. Moscow: Progress Publishers.
2. Montefiore, Simon Sebag (September 14, 2005). Stalin: The Court of the Red Tsar. Vintage. ISBN 1400076781.