พื้นที่เชงเกน

เขตเชงเกน หรือ พื้นที่เชงเกน (อังกฤษ: Schengen Area) เป็นพื้นที่ที่ประกอบด้วย 26 รัฐในทวีปยุโรปซึ่งตกลงร่วมกันอย่างเป็นทางการเพื่อยกเลิกการใช้หนังสือเดินทางและการควบคุมบริเวณพรมแดนทุกประเภท โดยมีนโยบายการตรวจลงตรา (วีซ่า) ร่วมกันสำหรับการเดินทางระหว่างรัฐภาคี ตั้งชื่อตามความตกลงเชงเกนเมื่อปี 1985 ที่ลงนามที่เมืองเชงเกน ประเทศลักเซมเบิร์ก

เขตเชงเกน

แผนที่ทวีปยุโรป   รัฐสมาชิก   รัฐที่เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่โดยพฤตินัย    รัฐที่มีสิทธิเข้าร่วมพื้นที่นี้ในอนาคต
Policy of	สหภาพยุโรป
ประเภท	Open borders area
ก่อตั้ง	1995
สมาชิก	26 รัฐ  ออสเตรีย  เบลเยียม  เช็กเกีย  เดนมาร์ก  เอสโตเนีย  ฟินแลนด์  ฝรั่งเศส  เยอรมนี  กรีซ  ฮังการี  ไอซ์แลนด์  อิตาลี  ลัตเวีย  ลิกเตนสไตน์  ลิทัวเนีย  ลักเซมเบิร์ก  มอลตา  เนเธอร์แลนด์  นอร์เวย์  โปแลนด์  โปรตุเกส  สโลวาเกีย  สโลวีเนีย  สเปน  สวีเดน  สวิตเซอร์แลนด์
พื้นที่	4,312,099 km2
ประชากร	419,392,429
ความหนาแน่น	97/km^2
GDP (ราคาตลาด)	US$15 ล้านล้าน

จากรัฐสมาชิกสหภาพยุโรป 27 รัฐ ยี่สิบสองรัฐเข้าร่วมเป็นภาคีของเขตเชงเกน ในส่วนของ 5 รัฐสมาชิกสหภาพยุโรปที่ยังไม่ได้เข้าร่วม สี่ประเทศ (บัลแกเรีย โครเอเชีย ไซปรัส และโรมาเนีย) มีสิทธิและประสงค์ที่จะเข้าร่วมพื้นที่นี้ในอนาคต แต่อีกหนึ่งรัฐที่เหลือ คือ ไอร์แลนด์ เลือกที่จะไม่เข้าร่วมเขตเชงเกน (opt-outs) ในขณะเดียวกัน สี่ประเทศสมาชิกสมาคมการค้าเสรียุโรป (EFTA) (ไอซ์แลนด์ ลิกเตนสไตน์ นอร์เวย์ และสวิตเซอร์แลนด์) ที่แม้จะไม่ได้เป็นสมาชิกของสหภาพยุโรป แต่ได้ลงนามในข้อตกลงเพื่อเป็นภาคีสมาชิกเขตฯ นอกจากนี้ รัฐขนาดเล็กในยุโรปอีกสามรัฐที่ไม่ได้เป็นสมาชิกสหภาพยุโรป (โมนาโก ซานมาริโน และนครวาติกัน) แต่ถูกล้อมรอบหรือกึ่งล้อมรอบโดยประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปก็จัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่เชงเกนโดยพฤตินัย

เขตเชงเกนมีประชากรราว 420 ล้านคน ครบคลุมพื้นที่ 4,312,099 ตารางกิโลเมตร (1,664,911 ตารางไมล์) ประชาชนประมาณ 1.7 ล้านคน เดินทางข้ามพรมแดนภายในของยุโรปในแต่ละวันเพื่อไปทำงาน บางแห่งนับเป็นหนึ่งในสามของจำนวนแรงงานทั้งหมดในพื้นที่นั้น ๆ ในแต่ละปีมีการข้ามพรมแดนเชงเกนทั้งหมด 1.3 พันล้านครั้ง โดยการข้ามพรมแดน 57 ล้านครั้งเกิดจากการขนส่งสินค้าทางถนน ที่มีมูลค่าปีละกว่า 2.8 ล้านล้านยูโร

อ้างอิง

1. "IMF World Economic Outlook (WEO), April 2016 - knoema.com". Knoema.
2. The Schengen Area (PDF). European Commission. 12 December 2008. doi:10.2758/45874. ISBN 978-92-79-15835-3. สืบค้นเมื่อ 13 April 2013.
3. European Parliamentary Research Service (March 2016). "The economic impact of suspending Schengen" (PDF). สืบค้นเมื่อ 2017-06-15.
4. European Council on Foreign Relations (2016). "The Future of Schengen". สืบค้นเมื่อ 2017-06-15.
5. "Schengen's economic impact: Putting up barriers". The Economist. 2016-02-06. สืบค้นเมื่อ 2017-06-15.