การก่อการกำเริบคอมมิวนิสต์ในประเทศมาเลเซีย (ค.ศ. 1968–1989)

การก่อการกำเริบคอมมิวนิสต์ในประเทศมาเลเซีย หรือเป็นที่รู้จักกันในนาม วิกฤตการณ์มาลายาครั้งที่สอง (มลายู: Perang Insurgensi Melawan Pengganas Komunis หรือ Perang Insurgensi Komunis และ Darurat Kedua) เป็นการขัดกันทางอาวุธที่เกิดขึ้นในประเทศมาเลเซียตั้งแต่ปี ค.ศ. 1968 ถึง 1989 ที่เกี่ยวข้องกับพรรคคอมมิวนิสต์มลายา (MCP) และกองกำลังรักษาความปลอดภัยแห่งรัฐบาลกลางมาเลเซีย

การก่อการกำเริบคอมมิวนิสต์ในประเทศมาเลเซีย
เป็นส่วนหนึ่งของ สงครามเย็นและความต่อเนื่องของวิกฤตการณ์มาลายา
หน่วยจู่โจมรัฐซาราวัก (ปัจจุบันเป็นส่วนของหน่วยจู่โจมมาเลเซีย) ซึ่งประกอบด้วยอีบันที่กระโดดจากเฮลิคอปเตอร์ยูเอช-1 ไอระควอยของกองทัพอากาศออสเตรเลีย เพื่อปกป้องชายแดนมาเลย์-ไทย จากการโจมตีของคอมมิวนิสต์ในปี ค.ศ. 1965 ซึ่งเป็นช่วงสองปีก่อนสงครามเริ่มต้นในปี ค.ศ. 1968
วันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 1968 – 2 ธันวาคม ค.ศ. 1989 (21 years, 5 months, 2 weeks and 1 day) สถานที่ มาเลเซียตะวันตก และรัฐซาราวัก ผลลัพธ์ บรรลุข้อตกลงสันติภาพ คอมมิวนิสต์ตกลงหยุดยิง ข้อตกลงสันติภาพหาดใหญ่ ค.ศ. 1989 ลงนามระหว่างคอมมิวนิสต์กับรัฐบาลมาเลเซียและไทย การยุบพรรคคอมมิวนิสต์มลายา (MCP)
คู่ขัดแย้ง
กองกำลังต่อต้านคอมมิวนิสต์:  มาเลเซีย  ไทย สนับสนุนโดย:  สหราชอาณาจักร  ออสเตรเลีย  นิวซีแลนด์  สหรัฐ  เวียดนามใต้	กองกำลังคอมมิวนิสต์: พรรคคอมมิวนิสต์มลายา กองทัพปลดปล่อยชนชาติมาลายา พรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย (จนถึงปี ค.ศ. 1983) สนับสนุนโดย:  จีน  สหภาพโซเวียต  เวียดนาม (จนถึงปลายคริสต์ทศวรรษ 1970) พรรคคอมมิวนิสต์กาลีมันตันเหนือ
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
สมเด็จพระราชาธิบดีอิสมาอิล นาซีรุดดิน ชาห์ (ค.ศ. 1968–1970) สมเด็จพระราชาธิบดีอับดุล ฮาลิม มูอัซซัม ชาห์ (ค.ศ. 1970–1975) สมเด็จพระราชาธิบดียะห์ยา เปตรา (ค.ศ. 1975–1979) สมเด็จพระราชาธิบดีฮัจญี อาห์หมัด ชาห์ (ค.ศ. 1979–1984) สมเด็จพระราชาธิบดีอิสกันดาร์ (ค.ศ. 1984–1989) สมเด็จพระราชาธิบดีอัซลัน มูฮิบบุดดิน ชาห์ (ค.ศ. 1989) ตุนกู อับดุล ระฮ์มัน อับดุล ราซัก ฮุซเซน ฮุซเซน อน มาฮาดีร์ บิน โมฮามัด พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ถนอม กิตติขจร (จนถึงปี ค.ศ. 1973) หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช (ค.ศ. 1975; 1976) หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช (ค.ศ. 1975–1976) เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ (ค.ศ. 1977–1980) เปรม ติณสูลานนท์ (ค.ศ. 1979–1988)	จีนเป็ง อับดุลเลาะห์ ซีดี ราชิด ไมดิน พโยม จุลานนท์ †
กำลัง
	8,000 คน
กำลังพลสูญเสีย
ถูกสังหาร 155 คน ได้รับบาดเจ็บ 854 คน	ถูกสังหาร 212 คน ถูกจับกุม 150 คน ยอมจำนน 117 คน

หลังจากสิ้นสุดวิกฤตการณ์มาลายาในปี ค.ศ. 1960 กองทัพปลดปล่อยชนชาติมาลายาเชื้อสายจีนส่วนใหญ่, กองกำลังติดอาวุธของพรรคคอมมิวนิสต์มลายา ได้ถอยกลับไปที่ชายแดนมาเลเซีย-ไทย ซึ่งได้มีการจัดกลุ่มใหม่และฝึกสำหรับการโจมตีรัฐบาลมาเลเซียในอนาคต การก่อความไม่สงบเริ่มขึ้นเมื่อพรรคคอมมิวนิสต์มลายาเข้าโจมตีกองกำลังความมั่นคงในโกรฮ์–เบตง ทางตอนเหนือของมาเลเซียตะวันตก ในวันที่ 17 มิถุนายน ค.ศ. 1968 ความขัดแย้งยังสอดคล้องกับความตึงเครียดที่เกิดขึ้นใหม่ระหว่างชาติพันธุ์มาเลย์กับจีนในมาเลเซียตะวันตกและสงครามเวียดนาม

ในขณะที่พรรคคอมมิวนิสต์มลายาได้รับการสนับสนุนอย่างจำกัดจากประเทศจีน การสนับสนุนนี้สิ้นสุดลงเมื่อกรุงกัวลาลัมเปอร์และปักกิ่งสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1974 ในปี ค.ศ. 1970 พรรคคอมมิวนิสต์มลายาประสบการแตกความสามัคคีซึ่งนำไปสู่การเกิดขึ้นของสองกลุ่มแยก ได้แก่ พรรคคอมมิวนิสต์แห่งมลายา–ลัทธิมากซ์-ลัทธิเลนิน (CPM–ML) และคณะปฏิวัติ (CPM–RF) แม้จะพยายามทำให้พรรคคอมมิวนิสต์มลายาดึงดูดความสนใจมาเลย์ก็ตาม ซึ่งองค์กรถูกครอบงำโดยกลุ่มเชื้อสายจีนตลอดสงคราม แทนที่จะประกาศ "สถานการณ์ฉุกเฉิน" อย่างที่อังกฤษเคยทำมาก่อน รัฐบาลมาเลเซียตอบโต้การก่อความไม่สงบด้วยการนำเสนอนโยบายหลายประการรวมถึงโครงการความมั่นคงและการพัฒนา (KESBAN), รูกุนเตตังกา (เพื่อนบ้านเฝ้าระวัง) และเหล่าเรลา (กลุ่มอาสาสมัครประชาชน)

การก่อความไม่สงบสิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 1989 เมื่อพรรคคอมมิวนิสต์มลายาได้ลงนามในข้อตกลงสันติภาพกับรัฐบาลมาเลเซียที่หาดใหญ่ในภาคใต้ของประเทศไทย สิ่งนี้ใกล้เคียงกับการล่มสลายของระบอบคอมมิวนิสต์กลุ่มตะวันออก นอกจากการต่อสู้บนคาบสมุทรมลายูแล้ว การก่อความไม่สงบของพรรคคอมมิวนิสต์อื่นก็เกิดขึ้นในรัฐซาราวักของมาเลเซียในเกาะบอร์เนียว ซึ่งได้รวมเข้าด้วยกันเป็นสหพันธรัฐมาเลเซียเมื่อวันที่ 16 กันยายน ค.ศ. 1963

ดูเพิ่ม

• วิกฤตการณ์มาลายา
• การก่อการกำเริบคอมมิวนิสต์ในประเทศไทย
• พรรคคอมมิวนิสต์มลายา

อ้างอิง

1. A. Navaratnam, The Spear and the Kerambit, pp.7–8, 189–90
2. Chin Peng, My Side of History, p.465
3. A. Navaratnam, pp.189–90"
4. Chin Peng, pp.189–99
5. Nazar bin Talib, pp.16–22
6. Chin Peng, pp.479–80
7. NIE report
8. A Navaratnam, p. 10
9. A. Navaratnam, p.10
10. A. Navaratnam, pp.3–5
11. Leszek Buszynski (13 September 2013). Soviet Foreign Policy and Southeast Asia (Routledge Revivals). Routledge. pp. 78–. ISBN 978-1-134-48085-2.
12. John W. Garver (1 December 2015). China's Quest: The History of the Foreign Relations of the People's Republic of China. Oxford University Press. pp. 219–. ISBN 978-0-19-026106-1.
13. A. Navaratnam, p.3
14. A. Navaratnam, p.4
15. Malayan Emergency
16. Tourism Malaysia http://www.spiritofmalaysia.co.uk/page/malaya-emergency
17. Terrorism in Southeast Asia: Implications for South Asia from The New Dehli International Workshop on International Terrorism in Southeast Asia and its Likely Implications for South Asia April 2004 - Pub. Pearson Education India, 2005 ISBN 8129709988 Page203
18. "The Myth Of Ethnic Conflict" by Beverly Crawford & Ronnie D. Lipshutz University of California at Berkeley 1998 ISBN 978-0877251989 Page 3
19. Nazar Bin Talib, p.22
20. Nazar bin Talib, pp.16–17
21. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ NIE report
22. Chin Peng, p.450
23. Chin Peng, pp.467–68
24. Nazar bin Talib, pp.19–20
25. Nazar bin Talib, 21–22
26. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ cbk

หนังสืออ่านเพิ่ม

แหล่งข้อมูลปฐมภูมิ

เอกสารจดหมายเหตุ

• Central Intelligence Agency, OPI 122 (National Intelligence Council), Job 91R00884R, Box 5, NIE 54–1–76, Folder 17. Secret. Reproduced at "Doc. 302: National Intelligence Estimate 54–1–76: The Outlook for Malaysia". US Department of State: Office of the Historian. สืบค้นเมื่อ 8 January 2013.

บันทึกเหตุการณ์

• Navaratnam, A. (2001). The Spear and the Kerambit: The Exploits of VAT 69, Malaysia's Elite Fighting Force, 1968–1989. Kuala Lumpur: Utusan Publications and Distributions. ISBN 967-61-1196-1.
• Peng, Chin (2003). My Side of History. Singapore: Media Masters. ISBN 981-04-8693-6.
• Maidin, Rashid (2009). The Memoirs of Rashid Maidin: From Armed Struggle to Peace. Petaling Jaya, Selangor: Strategic Information and Research Development Centre. ISBN 978-983-3782-72-7.

แหล่งข้อมูลทุติยภูมิ

• Chan, Francis; Wong, Phyllis (16 September 2011). "Saga of communist insurgency in Sarawak". Borneo Post. สืบค้นเมื่อ 10 January 2013. Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
• Corbett, Robin (1986). Guerilla Warfare: from 1939 to the present day. London: Orbis Book Publishing Corporation. ISBN 0-85613-469-4.
• Nazar Bin Talib (2005). Malaysia's Experience In War Against Communist Insurgency And Its Relevance To The Present Situation In Iraq (Working Paper). Marine Corps University. สืบค้นเมื่อ 6 January 2013.
• Cheah Boon Kheng (2009). (PDF). New Zealand Journal of Asian Studies. University of Auckland. 11 (1): 132–52. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 2019-12-20. สืบค้นเมื่อ 5 January 2013.
• Sia, Andrew (29 November 2009). "Rise and Fall of Communism in Malaysia". The Star. สืบค้นเมื่อ 6 January 2013. Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)