ประเทศเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

เซอร์เบียและมอนเตเนโกร (อังกฤษ: Serbia and Montenegro, SCG) เป็นชื่อของอดีตสหพันธรัฐซึ่งเป็นการรวมอย่างหลวม ๆ ของเซอร์เบียและมอนเตเนโกร อดีตสาธารณรัฐของยูโกสลาเวีย ตั้งแต่ พ.ศ. 2546 จนถึง พ.ศ. 2549 ตั้งอยู่บนคาบสมุทรบอลข่านตอนตะวันตกกลาง ซึ่งแต่เดิมมีชื่อประเทศว่า สหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย ต่อมาก็ได้เปลี่ยนชื่อประเทศในปี พ.ศ. 2546 ในชื่อ สหภาพรัฐเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

สหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย (พ.ศ. 2535–2546) สหภาพรัฐแห่งเซอร์เบียและมอนเตเนโกร (พ.ศ. 2546–2549) อักษรซีริลลิก: Србија и Црна Гора อักษรโรมัน: Srbija i Crna Gora เซรอะบียา อี เซรอะนา กอรา
2535–2549
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
เพลงชาติ: เฮ สลาฟ ("Hey, Slavs") เรา ชาวสลาฟ
เมืองหลวง	เบลเกรด
ภาษาทั่วไป	ภาษาเซอร์เบีย
การปกครอง	สหพันธ์สาธารณรัฐ (1992-2003) ระบบพรรคเด่น (1993-2000) สมาพันธ์สาธารณรัฐ (2003–2006)
ประธานาธิบดี
• 1992-1993	โดรบิชา โชชิช
• 1993-1997	Zoran Lilić
• 1997-2000	สโลโบดัน มิโลเชวิช
• 2000-2003	วอยิสลาฟ กอชตูนิชา
• 2003-2006	สเวทอซาร์ มารอวิช
ยุคประวัติศาสตร์	หลังสงครามเย็น
• ก่อตั้ง	27 เมษายน 2535
• ก่อตั้ง	28 เมษายน 2535
• สมาชิกสหประชาชาติ^b	1 พฤศจิกายน 2543
• สหภาพรัฐ	4 กุมภาพันธ์ 2535
• สลายตัว	5 มิถุนายน 2549
พื้นที่
พ.ศ. 2549	102,350 ตารางกิโลเมตร (39,520 ตารางไมล์)
ประชากร
• พ.ศ. 2549	10832545
สกุลเงิน	ดีนาร์เซอร์เบียและยูโร
ก่อนหน้า ถัดไป สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย เซอร์เบีย มอนเตเนโกร คอซอวอ

เซอร์เบียและมอนเตเนโกรมีความร่วมมือกันเฉพาะบางด้านในการเมือง (เช่น ผ่านสหพันธ์การป้องกันประเทศ) ทั้ง 2 รัฐมีนโยบายเศรษฐกิจและหน่วยเงินของตนเอง และประเทศไม่มีเมืองหลวงรวมอีกต่อไป โดยที่แบ่งแยกสถาบันที่ใช้ร่วมกันระหว่างเมืองเบลเกรดในเซอร์เบียและเมืองพอดกอรีตซาในมอนเตเนโกร ทั้งสองรัฐแยกออกจากกันหลังจากมอนเตเนโกรจัดให้มีการลงประชามติเมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2549 และประกาศเอกราชเมื่อวันที่ 3 มิถุนายน ปีเดียวกัน ทำให้เกิดประเทศใหม่คือประเทศมอนเตเนโกร ส่วนประเทศเซอร์เบียก็กลายเป็นผู้สืบสิทธิ์ต่าง ๆ ของประเทศเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

ภูมิศาสตร์

ประวัติศาสตร์

ศตวรรษที่ 19

• ก่อนปี ค.ศ. 1903 - ชนชาติต่าง ๆ ที่จะรวมเป็นยูโกสลาเวียได้มีการรวมตัวเป็นอาณาจักรปกครองตนเองโดยมีเชื้อชาติต่าง ๆ ดังนี้
  • สโลวีเนีย - ชาวสโลวีนตั้งถิ่นฐานเมื่อศตวรรษที่ 6 และได้ยึดถือศาสนาคริสต์ในช่วงศตวรรษที่ 8 โดยพยายามที่จะกำหนดและป้องกันวัฒนธรรมของตนเอง 100 ปีต่อมา ชาวสโลวีนตกอยู่ภายใต้การปกครองของราชอาณาจักรแฟรงกิสเยอรมันและชาวเยอรมันก็ได้เดินทางมาตั้งรกรากร่วมกับชาวสโลวีน และต่อมาเจ้าแห่งราชวงศ์ฮับส์บูร์กก็เข้ายึดสโลวีเนีย
  • โครเอเชีย - ชาวโครแอตแห่งโครเอเชียและสโลวีเนียปกครองตนเองระยะหนึ่ง แต่ในที่สุดก็ตกอยู่ภายใต้การปกครองของฮังการีและออสเตรีย ชาวโครแอตแห่งดัลเมเชียอยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิไบแซนไทน์ จักรวรรดิฮังการี สาธารณรัฐเวนิส จักรวรรดิฝรั่งเศส และจักรวรรดิออสเตรีย ตามลำดับ
  • เซอร์เบีย - อาณาจักรเซอร์เบียมีความรุ่งเรืองเกือบเที่ยบเท่ากับจักรวรรดิไบแซนไทน์ระยะหนึ่งในยุคกลาง แต่ก็ตกไปอยู่ใต้การปกครองของจักรวรรดิออตโตมานกว่า 500 ปี ก่อนที่จะได้รับเอกราชในศตวรรษที่ 19
  • มอนเตเนโกร - ชาวมอนเตเนโกรอยู่ภายใต้การปกครองของนักบวชเป็นศตวรรษ ๆ และปกป้องประเทศภูเขาของตนให้ปราศจากผู้รุกรานได้อย่างดี
  • บอสเนีย - บอสเนียเปลี่ยนศาสนาเป็นอิสลามภายใต้การปกครองของจักรวรรดิออตโตมัน และได้ถูกจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการีกลืนกินในช่วงต่อมา
  • มาซิโดเนีย - ชาวมาซิโดเนียประกอบด้วยชนกลุ่มน้อยจากหลายเผ่าพันธุ์ อยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิออตโตมัน

• ค.ศ. 1903 - เกิดจลาจลในที่ต่าง ๆ ในช่วงที่จักรวรรดิออตโตมันและจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการีอ่อนแอลงประเทศที่มีการเปลี่ยนแปลงมากที่สุดได้แก่สโลวีเนีย โดยมีการปลงชีวิตเจ้าผู้ครองประเทศจากราชสกุลหนึ่งโดยอีกราชสกุลหนึ่ง และอยู่ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงการปกครองไปในราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ

สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง

ดูบทความหลักที่: สงครามโลกครั้งที่ 1 และ ราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย

• ธันวาคม ค.ศ. 1918 - ฝ่ายทหารเซอร์เบียจัดประชุมกับชาวเซิร์บและโครแอตที่กรุงเบลเกรด และก่อตั้งราชอาณาจักรแห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีน ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นโดยมีสมเด็จพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 เป็นกษัตริย์องค์แรกของยูโกสลาเวีย

• ค.ศ. 1921 ถึง ค.ศ. 1928 - ราชอาณาจักรยูโกสลาเวียปกครองโดยสมาชิกรัฐสภา (Parliamentarian kingdom)

• ค.ศ. 1929 ถึง ค.ศ. 1941 - ราชอาณาจักรยูโกสลาเวียปกครองด้วยอำนาจเผด็จการโดยพระมหากษัตริย์ (Authoritarian kingdom)

• ค.ศ. 1931 - สมเด็จพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 ยุติการปกครองประเทศแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ และเริ่มการปกครองแบบรัฐธรรมนูญที่มีระบอบประชาธิปไตยแบบจำกัด และวิกฤติเศรษฐกิจโลกส่งผลกระทบต่อยูโกสลาเวีย

• ตุลาคม ค.ศ. 1934 - สมเด็จพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 ถูกปลงพระชนม์โดยชาวบัลแกเรียที่เมืองมาร์เซย์ ฝรั่งเศส เจ้าชายปาฟเลแต่งตั้งคณะสำเร็จราชการแทนมกุฎราชกุมารปีเตอร์

• 26 สิงหาคม ค.ศ. 1939 - คณะผู้สำเร็จราชการฯ ลงนามในความตกลงให้โครเอเชียมีสิทธิปกครองตนเอง โดยยูโกสลาเวียยังคงดูแลด้านการทหาร การต่างประเทศ การค้า และการคมนาคมให้กับโครเอเซีย

สงครามโลกครั้งที่สอง

ดูบทความหลักที่: สงครามโลกครั้งที่ 2 และ รัฐผู้พิทักษ์แห่งเซอร์เบีย

• ค.ศ. 1941 ถึง ค.ศ. 1945 - เกิดสงครามโลกครั้งที่สอง (เริ่มเมื่อวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 1939)

• 27 มีนาคม ค.ศ. 1941 - ฝ่ายทหารโค่นล้มคณะผู้สำเร็จราชการฯ และสถาปนาให้มกุฎราชกุมารปีเตอร์เป็นกษัตริย์ (ซึ่งขณะนั้นมีพระชนมายุ 16 พรรษา)

• 6 เมษายน ค.ศ. 1941 - กองทัพอากาศนาซี (The Luftwaffe) ทิ้งระเบิดที่กรุงเบลเกรด และ เข้าควบคุมกองทัพ สมเด็จพระเจ้าปีเตอร์ที่ 2 แห่งยูโกสลาเวีย พร้อมด้วยรัฐบาลลี้ภัยออกนอกประเทศ

สงครามเย็น

ดูบทความหลักที่: รัฐบาลเฉพาะกาลสาธารณรัฐประชาธิปไตยยูโกสลาเวีย และ สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย

• ค.ศ. 1944 - ฝ่ายคอมมิวนิสต์ยึดยูโกสลาเวีย นำโดยจอมพลยอซีป บรอซ หรือตีโต

• 7 มีนาคม ค.ศ. 1945 - จอมพลตีโตก้าวขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี

• 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1945 ล้มล้างราชาธิปไตยและเปลี่ยนชื่อประเทศเป็นสหพันธ์สาธารณรัฐประชาชนยูโกสลาเวีย

• 14 มกราคม ค.ศ. 1953 - จอมพลตีโตก้าวขึ้นเป็นประธานาธิบดีแห่งยูโกสลาเวีย

• ค.ศ. 1963 - เปลี่ยนชื่อประเทศเป็นสหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวีย

• 16 พฤษภาคม ค.ศ. 1974 - ยูโกสลาเวียออกพระราชบัญญัติระบุให้จอมพลตีโตเป็นประธานาธิบดีตลอดกาลแห่งยูโกสลาเวีย

• 4 พฤษภาคม ค.ศ. 1980 - จอมพลตีโตถึงแก่อสัญกรรม ความแตกแยกระหว่างรัฐต่างๆ ที่ประกอบเป็นสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวียเริ่มปรากฏ

• 9 ธันวาคม ค.ศ. 1989 - สโลโบดัน มิโลเชวิช ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดี

การล่มสลายของยูโกสลาเวีย

 

เขตแดนของสาธารณรัฐต่างๆของยูโกสลาเวียที่แยกตัวออกเป็นประเทศเอกราช ในระหว่าง และ ภายหลังสงคราม.

ดูบทความหลักที่: สงครามยูโกสลาเวีย

• 6 เมษายน ค.ศ. 1991 - เกิดสงครามระหว่างรัฐบาลบอสเนียกับชาวพื้นเมืองเชื้อสายเซิร์บเนื่องจากพยายามแยกตัวเป็นอิสระ

• 25 มิถุนายน ค.ศ. 1991 - โครเอเชียและสโลวีเนียประกาศแยกตัว

• 21 พฤศจิกายน ค.ศ. 1995 นายมิโลเชวิชได้ร่วมกับประธานาธิบดีโครเอเชียและบอสเนีย-เฮอร์เซโกวีนา ลงนามในข้อตกลงสันติภาพ ภายหลังจากการโจมตีทางอากาศของนาโต

• 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1997 - นายมิโลเชวิชลงจากตำแหน่งประธานาธิบดี

• 24 กันยายน ค.ศ. 1998 - นาโตยื่นคำขาดให้นายมิโลเชวิชยุติการสู้รบกับชาวคอซอวอเชื้อสายแอลเบเนีย มิเช่นนั้นจะถูกโจมตีทางอากาศ

• 6 ตุลาคม ค.ศ. 2000 - นายมิโลเชวิชพ่ายแพ้การเลือกตั้งต่อนายวอยีสลาฟ คอชตูนีตซา

• 7 ตุลาคม ค.ศ. 2000 - นายวอยีสลาฟ คอชตูนีตซา สาบานตนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี

• 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2002 - เปลี่ยนชื่อประเทศจากสหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมยูโกสลาเวียเป็นเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

• 21 พฤษภาคม ค.ศ. 2006 - ประชาชนมอนเตเนโกรได้ลงประชามติให้มอนเตเนโกรเป็นอิสระจากเซอร์เบีย

• 5 มิถุนายน ค.ศ. 2006 - เซอร์เบียได้ประกาศการแยกตัวอย่างเป็นทางการระหว่างเซอร์เบียและมอนเตเนโกร โดยเซอร์เบียจะเป็นผู้สืบสิทธิ์ของยูโกสลาเวีย

วิกฤตการณ์ยูโกสลาเวีย

ดูบทความหลักที่: วิกฤตการณ์ยูโกสลาเวีย

ความแตกแยกของยูโกสลาเวียในปัจจุบันมีที่มาเป็นปัจจัยพื้นฐานหลายประการ ที่สำคัญประการหนึ่งคือปัจจัยทางประวัติศาสตร์ ซึ่งสั่งสมมานานกว่าพันปีจากการที่สาธารณรัฐต่าง ๆ ซึ่งมาร่วมกันเป็นสหพันธ์ฯ มีเชื้อชาติ ศาสนา ความเป็นมาทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์แตกต่างกัน ความขัดแย้งระหว่างเชื้อชาติจึงเป็นปัญหาที่คุกรุ่นมาโดยตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างชาวโครแอต ชาวเซิร์บ และชาวมุสลิม ในอดีตสโลวีเนียและโครเอเชียเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรโรมันและจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี แห่งราชวงศ์ฮับส์บูร์ก (Hapsburg Empire) มาเป็นเวลาหลายศตวรรษ จึงมีความเกี่ยวพันทางสังคม วัฒนธรรม ภาษา ศาสนา และจิตใจกับยุโรปตะวันตก ในขณะที่รัฐทั้งหลายทางตอนใต้ คือ เซอร์เบีย มอนเตเนโกร บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา และมาซิโดเนีย เคยอยู่ภายใต้อำนาจของจักรวรรดิไบแซนไทน์ (Byzantine) และจักรวรรดิออตโตมัน (Ottoman) มานับพันปี จึงได้รับการหล่อหลอมวัฒนธรรมแบบบอลข่าน คือ แบบมุสลิมหรือคริสเตียนตะวันออก (Orthodox) ถึงแม้ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 สิ้นสุดลงด้วยการล่มสลายของจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี และมีการก่อตั้ง "ราชอาณาจักรแห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีน" (Kingdom of Serbs, Croates and Slovenes) เป็นประเทศเอกราช โดยมีกษัตริย์ปกครอง แต่เสถียรภาพทางการเมืองภายในยังคงคลอนแคลน เพราะรัฐต่าง ๆ ซึ่งมีความแตกต่างด้านเชื้อชาติและศาสนา ยังคงมีความขัดแย้งกันลึก ๆ ในปี 1929 กษัตริย์อาเลกซานดาร์ได้ทรงเปลี่ยนชื่อประเทศเป็น "ราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย" (Kingdom of Yugoslavia) และปกครองประเทศด้วยนโยบายเด็ดขาดโดยความร่วมมือของทหารตลอดมา จนได้รับขนานนามว่าเป็น “Royal Dictatorship” เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้สิ้นสุดลง ประธานาธิบดียอซีป ตีโต สามารถยึดเหนี่ยวรัฐต่าง ๆ ของยูโกสลาเวียให้รวมกันอยู่ต่อไป ทั้งนี้ โดยใช้นโยบายอันเด็ดขาดกอปรกับอัจฉริยภาพของประธานาธิบดีตีโตเอง จนกระทั่งเมื่อประธานาธิบดีตีโตถึงแก่กรรมเมื่อปี 1980 ความแตกแยกระหว่างรัฐทั้งหลายที่ประกอบขึ้นเป็นสหพันธรัฐยูโกสลาเวียก็เริ่มปรากฏขึ้น และเมื่อนายสโลโบดัน มิโลเชวิช ผู้นำเชื้อสายเซิร์บ ซึ่งมีแนวคิดชาตินิยม ก้าวขึ้นสู่อำนาจในปี 1989 ความขัดแย้งภายในจึงได้ทวีความรุนแรงจนเกิดวิกฤตการณ์ยูโกสลาเวียเดิมประกอบด้วย 6 สาธารณรัฐ กล่าวคือ สาธารณรัฐสโลวีเนีย โครเอเชีย เซอร์เบีย บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา มอนเตเนโกร และมาซิโดเนีย รวมทั้งจังหวัดปกครองตนเองคอซอวอและวอยวอดีนา ซึ่งเป็นมณฑลปกครองตนเอง เมื่อวันที่ 25 มิถุนายน 1991 สาธารณรัฐสโลวีเนียและโครเอเชียได้ประกาศแยกตัวเป็นเอกราช ไม่อยู่ภายใต้การปกครองของยูโกสลาเวียอีกต่อไป ภายหลังจากการออกเสียงประชามติทั่วประเทศในสาธารณรัฐทั้งสอง การประกาศเป็นเอกราชดังกล่าว ถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นของวิกฤติการณ์ยูโกสลาเวีย ซึ่งได้ขยายตัวเป็นสงครามกลางเมืองในเวลาต่อมา เมื่อสาธารณรัฐมาซิโดเนียและบอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา ได้ประกาศยกตัวออกเป็นรัฐเอกราชเช่นเดียวกัน เมื่อเดือนกันยายนและตุลาคม 1991 ตามลำดับ

สถานการณ์ในคอซอวอ

 

อนุสาวรีย์"ทำไม?" (Zašto?), เพื่อรำลึกถึงพนักงานของสถานีวิทยุโทรทัศน์แห่งชาติเซอร์เบีย (Radio Television of Serbia:RTS) ในระหว่างกองกำลังนาโตทิ้งระเบิดใส่อาคารสถานีโทรทัศน์เมื่อ ค.ศ. 1999.

ดูบทความหลักที่: สงครามคอซอวอ

คอซอวอเป็นจังหวัดปกครองตนเองแห่งหนึ่งทางภาคใต้ของสาธารณรัฐเซอร์เบีย ประกอบด้วยชาวแอลเบเนียร้อยละ 90 จากประชากรจำนวน 2 ล้านคน ในปี 1998 เคยเกิดการสู้รบอย่างรุนแรงระหว่างกองกำลังชาวคอซอวอเชื้อสายแอลเบเนียกับกองทัพของเซอร์เบียเมื่อเซอร์เบียประกาศยกเลิกสถานะการปกครองตนเองของคอซอวอ การสู้รบขยายตัวไปสู่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวแอลเบเนียอย่างโหดเหี้ยม ส่งผลให้เกิดผู้ลี้ภัยชาวแอลเบเนียในประเทศเพื่อนบ้านจำนวนมาก

การสู้รบดังกล่าว ยุติลงเมื่อ NATO ใช้ปฏิบัติการทางทหารกับเซอร์เบีย ในปี 1999 ซึ่งต่อมา NATO ได้ส่งกองกำลังคอซอวอ (Kosovo Force, KFOR) เข้าไปปฏิบัติการรักษาสันติภาพในคอซอวอ และสหประชาชาติได้จัดตั้งองค์กรบริหารชั่วคราวขึ้นในคอซอวอ (UNMIK) อย่างไรก็ดี กล่าวได้ว่า สถานการณ์ในคอซอวอหลังปี 1999 ยังไม่สงบนัก เนื่องจากมีการปะทะกันระหว่างชาวคอซอวอเชื้อสายแอลเบเนียกับเชื้อสายเซิร์บอยู่เป็นประจำ ก่อให้เกิดความตึงเครียดเป็นระยะ ๆ

 

นาโตทิ้งระเบิดใส่นคร Novi Sad

การเจรจาระหว่างชาวคอซอวอเชื้อสายแอลเบเนียกับเชื้อสายเซิร์บ

เมื่อวันที่ 20-21 กุมภาพันธ์ 2006 ได้มีการเจรจาแบบเผชิญหน้าครั้งแรกระหว่างฝ่ายเซิร์บกับฝ่ายแอลเบเนียในคอซอวอที่กรุงเวียนนา เพื่อกำหนดสถานะในอนาคตของคอซอวอ โดยเป็นการเจรจาระหว่างเจ้าหน้าที่ระดับกลางของทั้งสองฝ่าย และมีเจ้าหน้าที่ซึ่งแต่งตั้งโดยคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติเป็นผู้ประสานการเจรจา โดยเมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 2006 ได้มีการเจรจาระดับสูงระหว่างประธานาธิบดีเซอร์เบียและนายกรัฐมนตรีคอซอวอขึ้นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ปี 1999 แต่ไม่สามารถตกลงกันได้ในเรื่องสถานะทางการเมืองที่ถาวรของคอซอวอ ฝ่ายเซิร์บยืนกรานให้คอซอวอเป็นส่วนหนึ่งของเซอร์เบีย โดยยินยอมให้อิสระในระดับหนึ่ง ขณะที่ฝ่ายแอลเบเนียต้องการอิสรภาพ สำหรับการเจรจาในระดับเจ้าหน้าที่ครั้งล่าสุดมีขึ้นเมื่อวันที่ 7-8 สิงหาคม ที่ผ่านมายังไม่สามารถหาข้อยุติได้ โดยฝ่ายเซิร์บได้คว่ำบาตรการเจรจาในหัวข้อที่เกี่ยวกับอนาคตของคอซอวอ

การล่มสลายของสหภาพรัฐ

ดูบทความหลักที่: การลงประชามติเพื่อแยกตัวเป็นเอกราชมอนเตเนโก

มอนเตเนโกรลงประชามติแยกตัวออกจากประเทศเซอร์เบียและมอนเตเนโกรเมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 2006 มอนเตเนโกรได้จัดการลงประชามติเพื่อแยกตัวออกจากประเทศเซอร์เบียและมอนเตเนโกร โดยมีผู้ลงคะแนนเสียงสนับสนุนให้รัฐมอนเตเนโกรแยกตัวออกจากประเทศเซอร์เบียและมอนเตเนโกร ร้อยละ 55.4 ซึ่งเกินเกณฑ์ขั้นต่ำ (ร้อยละ 55) ที่สหภาพยุโรปกำหนดที่จะให้การรับรอง โดยมีจำนวนผู้ที่มาใช้สิทธิมากถึง ร้อยละ 86.3 จากจำนวนผู้มีสิทธิลงคะแนนทั้งหมด 485,000 คน ซึ่งผลการลงประชามติในครั้งนี้ จะทำให้มอนเตเนโกรกลายเป็นประเทศเกิดใหม่ล่าสุดของโลก และมีแนวโน้มที่มอนเตเนโกรจะได้รับโอกาสในการพัฒนาประเทศและเข้าเป็นสมาชิกสหภาพยุโรปได้ในที่สุด อย่างไรก็ตาม เซอร์เบียจะเป็นรัฐสืบสิทธิเพียงผู้เดียว สำหรับมอนเตเนโกรนั้น เมื่อแยกตัวออกมาเป็นประเทศเอกราชจะต้องขอรับการรับรองจากนานาประเทศ และสมัครเข้าเป็นสมาชิกองค์การสหประชาชาติ และองค์การระหว่างประเทศอื่น ๆ อีกครั้งหนึ่ง

การเมืองการปกครอง

บริหาร

ดูบทความหลักที่: รัฐบาลเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

 

สเวทอซาร์ มารอวิช ประธานาธิบดีเซอร์เบียและมอนเตรเนโกร

ประเทศเซอร์เบียและมอนเตเนโกรปกครองแบบสาธารณรัฐ โดยประธานาธิบดีเป็นประมุขมาจากการเลือกตั้งโดยตรง มีวาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล ได้รับเลือกตั้งจากสภาสำหรับจังหวัดปกครองตนเองคอซอวออยู่ภายใต้การบริหารของสหประชาชาติ

นิติบัญญัติ

ดูบทความหลักที่: รัฐสภาเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

ตุลาการ

ดูบทความหลักที่: กฎหมายเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

การแบ่งเขตการปกครอง

 

เขตแดนของเซอร์เบียและมอนเตเนโกร (ค.ศ. 1992-2006)

 

เขตแดนของเซอร์เบียและมอนเตเนโกร (มณฑลปกครองตนเอง)

ประเทศเซอร์เบียและมอนเตเนโกรประกอบด้วย 2 สาธารณรัฐ (republics) คือ

• สาธารณรัฐเซอร์เบีย (เมืองหลวง-เบลเกรด)
• สาธารณรัฐมอนเตเนโกร (เมืองหลวง-พอดกอรีตซา)

ภายในสาธารณรัฐเซอร์เบียมี 2 มณฑลปกครองตนเอง (autonomous provinces) คือ

• จังหวัดปกครองตนเองวอยวอดีนา (เมืองหลวง-นอวีซาด)
• จังหวัดปกครองตนเองคอซอวอและเมโตฮียา (เมืองหลวง-พรีชตีนา)
• ส่วนของเซอร์เบียที่ไม่ได้อยู่ในเขตของ 2 มณฑลดังกล่าว (มักเรียกว่า เซนทรัลเซอร์เบีย) ไม่ได้เป็นจังหวัดและไม่มีสถานะพิเศษ รวมทั้งไม่มีเมืองหลวงและรัฐบาล

ในพื้นที่ดินแดนทั้ง 3 แห่งข้างต้น จะแบ่งออกเป็น เขต (districts) รวม 29 เขต และแต่ละเขตแบ่งย่อยลงไปอีกเป็น เทศบาล (municipalities)

ส่วนในสาธารณรัฐมอนเตเนโกรนั้นจะแบ่งออกเป็น 21 เทศบาล

กองทัพ

ดูบทความหลักที่: กองทัพเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

กำลังกึ่งทหาร

เศรษฐกิจ

กีฬา

ดูบทความหลักที่: เซอร์เบียและมอนเตเนโกรในโอลิมปิก และ เซอร์เบียและมอนเตเนโกรในพาราลิมปิก

ฟุตบอล

ดูบทความหลักที่: สมาคมฟุตบอลเซอร์เบียและมอนเตเนโกร, ฟุตบอลทีมชาติเซอร์เบียและมอนเตเนโกร และ ฟุตบอลหญิงทีมชาติเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

บาสเก็ตบอล

ดูบทความหลักที่: สมาคมบาสเก็ตบอลเซอร์เบียและมอนเตเนโกร, บาสเก็ตบอลทีมชาติเซอร์เบียและมอนเตเนโกร และ บาสเก็ตบอลหญิงทีมชาติเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

วอลเลย์บอล

ดูบทความหลักที่: สมาคมวอลเลย์บอลเซอร์เบียและมอนเตเนโกร, วอลเลย์บอลทีมชาติเซอร์เบียและมอนเตเนโกร และ วอลเลย์บอลหญิงทีมชาติเซอร์เบียและมอนเตเนโกร

วัฒนธรรม

วันหยุด

ดูบทความหลักที่: รายชื่อวันสำคัญของเซอร์เบีย และ รายชื่อวันสำคัญของมอนเตเนโกร

Holidays

วัน	ชื่อ	หมายเหตุ
1 มกราคม	วันปีใหม่	(วันหยุดราชการ)
7 มกราคม	วันคริสต์มาส	ตามนิกายออร์ทอดอกซ์ (วันหยุด)
27 มกราคม	Saint Sava's feast Day — Day of Spirituality
27 เมษายน	วันรัฐธรรมนูญ
29 เมษายน	วันศุกร์ประเสริฐ (ตามนิกายออร์ทอดอกซ์)	จนถึง ค.ศ. 2005
1 พฤษภาคม	วันอีสเตอร์	ค.ศ. 2005
	วันแรงงานสากล	(วันหยุด)
2 พฤษภาคม	Easter Monday (ตามนิกายออร์ทอดอกซ์)	ค.ศ. 2005
9 พฤษภาคม	วันแห่งชัยชนะ
28 มิถุนายน	Vidovdan (Martyr's Day)	วันรำลึกผู้เสียชีวิตจาก สงครามคอซอวอ

วันหยุดที่มีการเฉลิมฉลองในเซอร์เบีย

• 15 กุมภาพันธ์ – Sretenje (วันชาติ, วันหยุด)

วันหยุดที่มีการเฉลิมฉลองในมอนเตเนโกร

• 13 กรกฎาคม – Statehood Day (วันหยุด)

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

แหล่งข้อมูลอื่น

• Country Profile: Serbia and Montenegro, BBC
• Audio clips: Traditional music of Serbia and Montenegro. Musée d'Ethnographie de Genève. Retrieved 25 November 2010. (ฝรั่งเศส)

พิกัดภูมิศาสตร์: 44°49′N 20°28′E / 44.817°N 20.467°E / 44.817; 20.467