ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่

ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่ (อังกฤษ: Modern Standard Arabic; MSA; อาหรับ: اللغة العربية الفصحى‎‎ al-luġatu l-ʿarabiyyatu l-fuṣḥā) หรือภาษาอาหรับมาตรฐานหรือภาษาเขียนของภาษาอาหรับ เป็นรูปแบบมาตรฐานของภาษาอาหรับที่ใช้สำหรับการเขียนและการพูดที่เป็นทางการ นักวิชาการตะวันตกได้แบ่งมาตรฐานภาษาอาหรับไว้เป็นสองแบบคือภาษาอาหรับคลาสสิก (Classical Arabic; CA; ภาษาอาหรับ: اللغة العربية التراثية) ซึ่งใช้ในอัลกุรอ่าน จักเป็นรูปแบบคลาสสิกของภาษาและภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่ (Modern Standard Arabic; MSA; ภาษาอาหรับ : اللغة العربية المعيارية الحديثة) ซึ่งเป็นรูปแบบมาตรฐานที่ใช้ในปัจจุบัน ชาวอาหรับส่วนใหญ่จะถือว่าทั้งสองภาษานี้เป็นภาษาเดียวกัน

ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่
العربية الفصحى‎/عربي فصيح^[note B] al-ʻArabīyah al-fuṣḥá/ʻArabī faṣīḥ
al-ʻArabīyah in written Arabic (Naskh script)
ออกเสียง	^see variations
ภูมิภาค	กลุ่มประเทศอาหรับในตะวันออกกลาง แอฟฟริกาเหนือและจะงอยแอฟริกา ภาษาสำหรับศาสนาอิสลาม
จำนวนผู้พูด	None (second language only)
ตระกูลภาษา	แอโฟรเอชีแอติก กลุ่มภาษาเซมิติก กลุ่มภาษาเซมิติกกลาง ภาษาอาหรับ ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่
ระบบการเขียน	อักษรอาหรับ
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ	ภาษาราชการของ 27 ประเทศ ซึ่งมากเป็นอันดับสามรองจากภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส List  แอลจีเรีย  บาห์เรน  คอโมโรส^b  ชาด^b  จิบูตี^b  อียิปต์  เอริเทรีย^b  อิรัก^b  อิสราเอล^b  จอร์แดน  คูเวต  เลบานอน  ลิเบีย  มอริเตเนีย  โมร็อกโก^b  โอมาน  ปาเลสไตน์^a  กาตาร์  สาธารณรัฐประชาธิปไตยอาหรับซาห์ราวี^a  ซาอุดีอาระเบีย  โซมาเลีย^b  โซมาลีแลนด์^a b  ซูดาน  ซีเรีย  ตูนิเซีย  สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์  เยเมน สหภาพแอฟริกา  สันนิบาตอาหรับ [[File:|23x15px|border |alt=|link=]] องค์การการประชุมอิสลาม  สหประชาชาติ หมายเหตุ: a: รัฐที่ได้รับการรับรองเพียงบางส่วน b: ภาษาราชการร่วม
ผู้วางระเบียบ	List  แอลจีเรีย: สภาสูงสุดภาษาอาหรับแห่งแอลจีเรีย  อียิปต์: สถาบันวิชาการภาษาอาหรับแห่งไคโร  อิรัก: สถาบันวิชาการอิรักสำหรับวิทยาศาสตร์  จอร์แดน: สถาบันวิชาการจอร์แดนสำหรับภาษาอาหรับ  ลิเบีย: สถาบันวิชาการภาษาอาหรับแห่งลิเบีย  โมร็อกโก: สถาบันวิชาการภาษาอาหรับแห่งราบัต  โซมาเลีย: สถาบันวิชาการภาษาอาหรับแห่งโมกาดิชู  ซูดาน: สถาบันวิชาการภาษาอาหรับแห่งคาร์ทูม  ซีเรีย: สถาบันวิชาการภาษาอาหรับแห่งดามัสกัส (เก่าที่สุด)  ตูนิเซีย: Beit Al-Hikma Foundation  อิสราเอล: สถาบันวิชาการภาษาอาหรับแห่งอิสราเอล
รหัสภาษา
ISO 639-3	arb
นักภาษาศาสตร์	arb-mod

การแพร่กระจายของภาษาอาหรับในโลกอาหรับ.
ภาษาราชการภาษาเดียว (เขียว); ภาษาราชการร่วม (ฟ้า)

ภาษาอาหรับคลาสสิก

ภาษาอาหรับคลาสสิกหรือภาษาอาหรับอัลกุรอ่านเป็นภาษาที่ใช้ในอัลกุรอ่านและวรรณกรรมในสมัยราชวงศ์อุมัยยัดและอับบาสิดเมื่อประมาณพุทธศตวรรษที่ 12 – 14 ภาษานี้ถือเป็นภาษาต้นกำเนิดของภาษาพูดรูปแบบต่างๆของภาษาอาหรับ แต่บางคนก็มองว่าภาษาอาระเบียเหนือโบราณหลายสำเนียงที่ใช้พูดในพุทธศตวรรษที่ 12 อาจจะเป็นจุดกำเนิดของภาษาพูดด้วย

ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่

ภาษานี้จัดเป็นมาตรฐานของภาษาเขียนในตะวันออกกลางและแอฟริกาเหนือ และเป็นหนึ่งในภาษาราชการ 6 ภาษาของสหประชาชาติ เอกสารในโลกอาหรับเช่น หนังสือ หนังสือพิมพ์ วารสาร เอกสารราชการ และแบบหัดอ่านสำหรับเด็กจะเขียนด้วยภาษามาตรฐานนี้ จัดเป็นภาษาราชการของประเทศอาหรับทุกประเทศ และใช้สอนในโรงเรียนทุกระดับ

สถานะของภาษาเชิงสังคมของภาษาอาหรับในโลกปัจจุบันเป็นตัวอย่างของการใช้สำเนียงที่แตกต่างกันของภาษาเดียวกันสองสำเนียงในสถานะทางสังคมที่แตกต่างกัน ผู้พูดภาษาอาหรับที่ได้รับการศึกษาจะสามารถสื่อสารด้วยภาษาอาหรับมาตรฐานในสถานการณ์ที่เป็นทางการในต่างแดนได้ ในกรณีที่สื่อสารด้วยภาษาอาหรับต่างสำเนียงแล้วไม่เข้าใจกัน

การเปลี่ยนจากภาษาอาหรับคลาสสิกเป็นภาษามาตรฐานสมัยใหม่

ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่จะมีศัพท์ที่จัดว่าแปลกสำหรับผู้ใช้ภาษาอาหรับคลาสสิก ซึ่งอาจยืมมาจากภาษาอื่นเช่น فيلم ฟิล์ม หรือสร้างจากรากศัพท์เดิมที่มีอยู่แล้วเช่น هاتف hātif หมายถึงโทรศัพท์ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่มีโครงสร้างของภาษาที่ได้รับจากภาษาอื่น เช่นในภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่มีโครงสร้าง "X, X, X, และ X" แต่ในภาษาอาหรับคลาสสิกใช้ "X และ X และ X และ X" และพบประโยคที่ขึ้นด้วยประธานในภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่มากกว่า

ในกลุ่มของผู้ที่ไม่ได้พูดภาษาอาหรับจะถือว่าภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่กับภาษาอาหรับคลาสสิกเป็นคนละภาษา โดยต่างกันในด้านรูปแบบ รากศัพท์และการเพิ่มสิ่งใหม่ที่ไม่ได้ถูกควบคุมโดยเข้มงวดตามกฎของภาษาอาหรับคลาสสิก อย่างไรก็ตาม ผู้ใช้ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่จะมีความแตกต่างในแต่ละบริเวณขึ้นกับอิทธิพลของภาษาอาหรับท้องถิ่นและอิทธิพลของภาษาต่างชาติเช่น ภาษาฝรั่งเศสในแอฟริกาเหนือและเลบานอน ภาษาอังกฤษในอียิปต์และจอร์แดนเป็นต้น

ความแตกต่างในแต่ละพื้นที่

ภาษาอาหรับมาตรฐานมีการใช้ในรูปแบบเดียวกันทั่วตะวันออกกลาง แต่จะมีความแตกต่างที่ได้รับอิทธิพลจากภาษาพูดอยู่บ้าง ตัวอย่างเช่น ในอัลญาซีรา โฆษกที่พูดภาษาอาหรับมาตรฐานจะเปลี่ยนการออกเสียงบางหน่วยเสียงตามแบบสำเนียงอียิปต์ เช่นออกเสียงج เป็น [ɡ] หรืออาจต่างกันที่การเน้นคำ การออกเสียงสระ และพยัญชนะบางตัว

อ้างอิง

1. ภาษาอาหรับมาตรฐานสมัยใหม่ at Ethnologue (17th ed., 2013)
2. Wright, 2001, p. 492.

• Holes, Clive (2004) Modern Arabic: Structures, Functions, and Varieties Georgetown University Press. ISBN 1-58901-022-1

แหล่งข้อมูลอื่น

• Classical Arabic Blog
• Arabic Gems Learn about Arabic linguistics and morphology.
• Online Classical Arabic Reader
• Learn Arabic WikiBook
• Yamli Editor - The Smart Arabic Keyboard (with automatic conversions and dictionary for better selections)
• Rule-based analysis and generation of Modern Standard Arabic
• Institute of the Language of the Quran