บราวนิง ไฮ-พาวเวอร์
บราวนิง ไฮ-พาวเวอร์ (อังกฤษ: Browning Hi-Power) เป็นปืนพกกึ่งอัตโนมัติที่มีประสิทธิภาพและทรงพลังชนิดหนึ่งของโลก ออกแบบเมื่อปี พ.ศ. 2456 โดยจอห์น บราวนิง ผู้ผลิตและออกแบบอาวุธปืนชาวอเมริกัน ผลิตครั้งแรกในปี พ.ศ. 2475 โดยบริษัทผลิตอาวุธปืนเบลเยียมเอฟเอ็น (FN) และผลิตครั้งสุดท้ายในปี พ.ศ. 2560
บราวนิง ไฮ-พาวเวอร์ | |
---|---|
ชนิด | ปืนสั้นกึ่งอัตโนมัติ |
สัญชาติ | เบลเยียม สหรัฐ |
บทบาท | |
ประจำการ | 2483–ปัจจุบัน |
ผู้ใช้งาน | ดูประเทศที่ใช้ |
สงคราม | สงครามโลกครั้งที่สอง สงครามเกาหลี สงครามเวียดนาม สงครามโรดีเชีย สงครามฟอล์กแลนด์ ความยุ่งยากไอร์แลนด์ สงครามต่อต้านการก่อการร้าย |
ประวัติการผลิต | |
ผู้ออกแบบ | จอห์น บราวนิง |
ช่วงการออกแบบ | 2456–2478 |
บริษัทผู้ผลิต | เอฟเอ็น |
ช่วงการผลิต | 2478–2560 |
จำนวนที่ผลิต | 1,500,000+ |
ข้อมูลจำเพาะ | |
น้ำหนัก | 1 กิโลกรัม |
ความยาว | 199 มิลลิเมตร |
กระสุน |
|
ความยาวลำกล้อง | 119 มม. |
อัตราการยิง | กึ่งอัตโนมัติ |
ความเร็วปากกระบอก | 335 เมตร/วินาที |
ระยะหวังผล | 50 เมตร |
ระบบป้อนกระสุน |
|
ไฮพาวเวอร์ บรรจุกระสุนได้ 13 นัด มีขนาดกะทัดรัด ลักษณะของปืนได้นำปืนพกรุ่นลูเกอร์ และเอ็ม 1911 มารวมในกระบอกเดียวกัน ไฮพาวเวอร์ใช้กระสุนขนาด 9×19 มิลลิเมตร และ .40 สมิตร์แอนด์เวสสัน ผลิตออกมาหลายรุ่น
คุณสมบัติ
- ตัวปืนมีขนาดกะทัดรัด
- ซองกระสุนบรรจุได้ 13 นัด
- ป้องกันการปืนลั่นและมีความปลอดภัย
- มีความแข็งแรงและทนทาน ง่ายต่อการพกพา
- ระยะยิงหวังผล 50 เมตร
การนำมาใช้
ไฮพาวเวอร์ นำมาใช้ครั้งแรกในสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อปี พ.ศ. 2483 และเป็นปืนพกที่นิยมใช้ในการทหารมาก่อนปี พ.ศ. 2533 จึงมีการผลิตออกมาเรื่อย ๆ โดนรุ่นปัจจุบันผลิตครั้งล่าสุดใน พ.ศ. 2560 และยังเป็นปืนพกมาตรฐานในกองทัพแคนาดา โดยใช้รุ่น MK1 นอกจากนี้ยังมีหลายประเทศผลิตปืนพกที่มีลักษณะคล้ายปืนพกรุ่นนี้ เช่น ประเทศอินโดนีเซีย
รุ่นปืน
บราวนิง ไฮ-พาวเวอร์ มีรุ่นที่ผลิตหลายรุ่น แต่รุ่นที่เป็นที่รู้จักกันดี เช่น
- พี 35 (P-35) เป็นรุ่นที่ผลิตออกมารุ่นแรก ถูกใช้ครั้งแรกในสงครามโลกครั้งที่ 2 และเป็นรุ่นที่นิยมใช้มากที่สุดในปัจจุบัน
- L9A1 ออกแบบโดยสหราชอาณาจักร เพื่อนำมาใช้ในกองทัพอากาศสหราชอาณาจักรในสงครามเย็น ทั้งยังเป็นต้นแบบของปืนพกกึ่งอัตโนมัติด้วยกัน กล็อก 17 (Glock 17)
- บีดีเอ (BDA) เป็นรุ่นย่อยของไฮพาวเวอร์ โดยนำแบบ FN Model 1900 มาผสมผสานกับไฮเพาว์เวอร์
ประเทศที่ใช้
- อาร์เจนตินา: ผลิตภายใต้ใบอนุญาตและใช้โดยทหารและตำรวจ กองทัพที่ใช้คือ M95 และ M02AR.
- ออสเตรเลีย: เป็นปืนพกรุ่นทั่วไปที่ใช้ในกองทัพออสเตรเลีย
- ออสเตรีย
- บาห์เรน
- บังกลาเทศ
- บาร์เบโดส
- เบลเยียม: ได้รับการคัดเลือกให้เป็นอาวุธประจำกายของกองทัพเบลเยี่ยมเมื่อปี พ.ศ. 2478 และสำนักงานตำรวจเบลเยี่ยม
- เบลีซ
- เบอร์มิวดา
- โบลิเวีย
- บอตสวานา
- บราซิล[ต้องการอ้างอิง]
- บรูไน
- บุรุนดี
- กัมพูชา
- แคนาดา: กองทัพแคนาดาใช้ปืนพกของบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา ใช้ประจำการเป็นปืนพกหลัก
- ชาด
- ชิลี
- สาธารณรัฐจีน (2455-2492): ใช้ปืนพกที่ผลิตโดยบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา
- จีน: ผลิตโดยไม่มีใบอนุญาตโดยบริษัทนอรินโก
- โคลอมเบีย
- คิวบา
- ไซปรัส
- สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก
- เดนมาร์ก
- สาธารณรัฐโดมินิกัน
- เอกวาดอร์
- เอลซัลวาดอร์
- เอสโตเนีย
- ฟินแลนด์
- ฝรั่งเศส: ใช้โดยกองสารวัตรทหารแห่งชาติและกองทัพอากาศฝรั่งเศส ในระหว่างสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่งและสงครามแอลจีเรีย[ต้องการอ้างอิง]
- กานา
- กรีซ: ใช้ปืนพกที่ผลิตโดยบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา
- กัวเตมาลา
- ฮอนดูรัส
- ฮังการี: ผลิตภายใต้ใบอนุญาตเดียวกัน
- อินเดีย: ผลิตภายในประเทศในฐานะปืนพกออโต 9เอ็มเอ็ม 1เอ โดยโรงงานอาวุธอินเดีย/กองทัพ Ishapore โดยใช้แม่พิมพ์จากบริษัทจอห์นอิงกลิส จากรัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา
- อินโดนีเซีย: ใช้เป็นอาวุธทั่วไปในกองทัพแห่งชาติอินโดนีเซีย, โดยเฉพาะ กองบัญชาการกาเตาะ (Kopaska) ชุดปฎิบัติการประดาน้ำ และ กองบัญชาการคูซุส (Kopassus) กองกำลังปฎิบัติการพิเศษ ผลิตภายใต้ใบอนุญาตโดยพินแดด เป็นพี1
- อิหร่าน: ใช้โดยกองทัพเรืออิหร่าน กองกำลังปฎิบัติการพิเศษ[ต้องการอ้างอิง]
- อิรัก
- ไอร์แลนด์: ใช้โดยกองทัพไอริช แทนที่โดยปืนพกเฮคเลอร์แอนด์คอช ยูเอสพี.
- อิสราเอล: ใช้โดยยาแมม ผลิตภายในประเทศ
- จาเมกา: ส่งออกให้แก่เจ้าหน้าที่ในกองทัพจาเมกา
- จอร์แดน
- เคนยา
- คูเวต
- เลบานอน
- ไลบีเรีย
- ลิเบีย
- ลิทัวเนีย
- ลักเซมเบิร์ก: ถูกแทนที่โดยปืนพก กล็อก 17
- มาลาวี
- มาเลเซีย: ใช้เป็นอาวุธทั่วไปสำหรับเจ้าหน้าที่อาวุโสและกองกำลังพิเศษในกองทัพมาเลเซียและสำนักงานตำรวจแห่งชาติ
- โมซัมบิก
- พม่า
- นามิเบีย: ใช้โดยกองกำลังตำรวจนามิเบีย (NAMPOL)
- ไรช์เยอรมัน: มากกว่า 300,000 กระบอกถูกสร้างขึ้นเพื่อ เวร์มัคท์ หลังจากโรงงานเอฟเอ็นถูกยึดโดยเยอรมนี ปืนพกถูกตั้งชื่อว่า พิสโทน 640 (บี)
- เกาหลีเหนือ: ใช้โดยกองกำลังพิเศษเกาหลีเหนือ
- เนปาล
- เนเธอร์แลนด์
- นิวซีแลนด์: ถูกแทนที่โดยปืนพกซิกซาวเออร์ พี-226[ต้องการอ้างอิง]
- ไนจีเรีย: ผลิตภายใต้สิทธิบัตรโดยบริษัทอุตสาหกรรมป้องกันประเทศแห่งไนจีเรีย
- โอมาน
- ปากีสถาน: ใช้โดยกองปฎิบัติการพิเศษ กองทัพเรือปากีสถาน.
- ปานามา
- ปาปัวนิวกินี: จัดส่งจากออสเตรเลีย
- ปารากวัย
- เปรู
- ฟิลิปปินส์
- โปแลนด์ เคยใช้ในกองกำลังพิเศษโปแลนด์ (JW GROM)
- โปรตุเกส: ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2478 โดยกองกำลังรักษาดินแดนสาธารณรัฐ
- โรดีเชีย
- โรมาเนีย
- รวันดา
- ซาอุดีอาระเบีย
- เซียร์ราลีโอน
- ซูดาน
- ซูรินาม
- ซีเรีย
- แทนซาเนีย
- ไทย: ใช้โดยกองทัพอากาศไทย
- โตโก
- ตรินิแดดและโตเบโก
- ตูนิเซีย
- ตุรกี: ใช้โดยกองอำนวยการรักษาความมั่นคงแห่งชาติ
- ยูกันดา
- สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์
- สหราชอาณาจักร: ถูกนำมาใช้โดยกองทัพบกบริติชในปี พ.ศ. 2497 และโดยสำนักงานความมั่นคงไอร์แลนด์เหนือในปี พ.ศ. 2541 ถูกแทนโดยปืนพก กล็อก 17 เจ็น 4
- สหรัฐ: ใช้โดยหน่วยช่วยเหลือตัวประกัน
- อุรุกวัย: ใช้แทนปืนพก กล็อก 17
- เวเนซุเอลา
- เวียดนาม: มีปริมาณน้อย นำเข้ามาในประเทศโดยกองทัพบกออสเตรเลียระหว่างสงครามเวียดนาม ยังคงพบเห็นได้ในกองทัพประชาชนเวียดนาม[ต้องการอ้างอิง]
- ซิมบับเว
ยุติการผลิต
ไฮเพาว์เวอร์ ถูกผลิตเป็นครั้งสุดท้ายในปี พ.ศ. 2560 จากนั้นก็ได้ขายลิขสิทธิ์และกรรมสิทธิ์ทั้งหมดให้แก่โรงงานยุทโธปกรณ์อิสโพธิ์, ประเทศอินเดีย
อ้างอิง
- ↑ Arnold, David W. (2010-09-24). "Classic Handguns of the 20th Century: The Browning HI-Power". Handguns Magazine. สืบค้นเมื่อ 2010-01-19.
- ↑ Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. ISBN 1-84065-245-4.
- Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. ISBN 1-84065-245-4.
- http://www.browning.com/products/firearms/pistols/hi-power-pistols.html
- Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. ISBN 1-84065-245-4.
- "British armed forces get first new pistol since World War II". The Register. 2013-01-11. สืบค้นเมื่อ 2013-01-19.
- (ภาษาสเปน). ARMAS. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2013-04-02. สืบค้นเมื่อ 2010-07-05. Unknown parameter
|deadurl=
ignored (help) - "British armed forces get first new pistol since World War II". The Register. 2013-01-11. สืบค้นเมื่อ 2013-01-19.
- ↑ Valpolini, Paolo (June 2009). "There are Two Types of Men in this World..." (PDF). Armada International (Online). คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ February 14, 2010. สืบค้นเมื่อ 2010-02-13. Unknown parameter
|deadurl=
ignored (help) - ↑ Jones, Richard D. Jane's Infantry Weapons 2009/2010. Jane's Information Group; 35 edition (January 27, 2009). ISBN 978-0-7106-2869-5.
- Army. . Defence.gov.au. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-02-27. สืบค้นเมื่อ 2012-11-15. Unknown parameter
|dead-url=
ignored (help) - "Landcomponent Onderwerp Bewapening GP 9 mm". Mil.be. สืบค้นเมื่อ 2012-11-03.
- . Canadian Forces. 2009-05-13. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2009-08-02. สืบค้นเมื่อ 2009-06-27. Unknown parameter
|deadurl=
ignored (help) - ↑ Gander, Terry J.; Hogg, Ian V. Jane's Infantry Weapons 1995/1996. Jane's Information Group; 21 edition (May 1995). ISBN 978-0-7106-1241-0.
- ↑ [1] June 14, 2011, at the Wayback Machine.
- ↑ Ministry of Defence, Royal Netherlands Army (1991). Handboek voor de Soldaat 1991 (Soldier's Handbook) (VS 2-1350 ed.). Ministry of Defence. pp. 22–1.
- Bishop, Chris (1998). Guns in Combat. Chartwell Books, Inc. ISBN 0-7858-0844-2.
- (ภาษาโครเอเชีย). Hrvatski Vojnik Magazine. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2010-08-22. สืบค้นเมื่อ 2010-06-12.
- (ภาษาสเปน). ARMAS. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2013-04-02. สืบค้นเมื่อ 2010-07-05.
- Lavery, Don (2006-09-02). "Defence Forces to turn 'tomb raiders'". Irish Independent.
- ↑ Meyr, Eitan (January 6, 1999). "Special Weapons for Counter-terrorist Units". Jane's — Law Enforcement. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ March 1, 2008. สืบค้นเมื่อ 2009-09-26. Unknown parameter
|dead-url=
ignored (help) - ncoicinnet. "Web Site of the Jamaica Defence Force". Jdfmil.org. สืบค้นเมื่อ 2012-11-03.
- https://sites.google.com/site/worldinventory/wiw_africa/wiw_af_libya
- . Armee.lu. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2011-07-20. สืบค้นเมื่อ 2012-11-03. Unknown parameter
|deadurl=
ignored (help) - Thompson, Leroy (December 2008). "Malaysian Special Forces". Special Weapons. สืบค้นเมื่อ 2009-11-30.
- Struggle Kids' break colleague out of Police Station 2015-09-04 at the Wayback Machine.
- http://bemil.chosun.com/nbrd/gallery/view.html?b_bbs_id=10044&pn=1&num=177361
- Okoroafor, Cynthia (2015-08-27). "You probably didn't know that Nigeria already manufactures these weapons". Ventures. สืบค้นเมื่อ 2017-01-24.
- "Special Forces (Maritime) (Pakistan), Amphibious and special forces".
- [2] December 15, 2010, at the Wayback Machine.
- Sebastian Miernik. "//- Strona poświęcona Wojskowej Formacji Specjalnej GROM -//". Grom.mil.pl. สืบค้นเมื่อ 2012-11-03.
- "Historia" (PDF). Gnr.pt. สืบค้นเมื่อ 2012-11-03.
- Neil Grant (2015). Rhodesian Light Infantryman: 1961-1980. Osprey Publishing. p. 21. ISBN 1472809629.
- Stevens, R. Blake The Browning High Power Automatic Pistol. Collector Grade Publications (1990). ISBN 978-0-88935-089-2.
- . คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 2012-07-10. สืบค้นเมื่อ 2012-03-16. Unknown parameter
|deadurl=
ignored (help) - British Military Adopts Glock 17 2014-01-13 at the Wayback Machine. - Modernserviceweapons.com, January 12, 2013
- Uruguay to produce Glock pistols - Janes.com, 28 April 2013
- http://www.browning.com/products/firearms/pistols/hi-power-pistols.html
- (PDF). Geneva: Small Arms Survey. 2007. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 23 December 2016. สืบค้นเมื่อ 21 September 2016.