เครื่องหมายวรรคตอน

เครื่องหมายวรรคตอน เป็นเครื่องหมายหรือสัญลักษณ์ที่เขียนขึ้นเพื่อใช้ประกอบการเขียนอักษรในภาษาหนึ่ง ๆ เพื่อประโยชน์ในการแบ่งวรรคตอน มักจะไม่เกี่ยวกับระบบเสียงใด ๆ ทั้งสิ้น

เครื่องหมายวรรคตอน
วรรคตอน อะพอสทรอฟี ’  ' วงเล็บ [ ]  ( )  { }  ⟨ ⟩ ทวิภาค : จุลภาค ,  ،  、 จุดไข่ปลา …  ...  . . .  ⋯  ᠁  ฯ อัศเจรีย์  ! มหัพภาค . กิลเลอเมต ‹ ›  « » ยัติภังค์ - ยัติภาค –  — ปรัศนี  ? อัญประกาศ ‘ ’  “ ”  ' '  " " อัฒภาค ; ทับ /  ⧸  ⁄
ตัวแบ่งคำ อินเตอร์พังก์ · เว้นวรรค
การพิมพ์ทั่วไป แอมเพอร์แซนด์ & ดอกจัน * แอต @ แบ็กสแลช \ เบสิสพอยต์ ‱ บุลเลต • แคเรต ^ แดกเกอร์ † ‡ ⹋ องศา ° บุพสัญญา ” 〃 ดับเบิลไฮเฟน = ⸗ อัศเจรีย์กลับหัว ¡ ปรัศนีกลับหัว ¿ เครื่องหมายอ้างอิง ※ เครื่องหมายคูณ × นัมเบอร์, แฮชแท็ก # นูเมอโร № ออเบอลุส ÷ ตัวบอกลำดับ º ª สัญลักษณ์ร้อยละ (เปอร์เซ็นต์)  % สัญลักษณ์พันละ (เปอร์มิลล์) ‰ พิลโครว์ ¶ บวกและลบ + − บวกหรือลบ ± ∓ ไพรม์ ′  ″  ‴ เซกชัน § ทิลเดอ, ตัวหนอน ~ อันเดอร์สกอร์ _ เส้นตั้ง |  ‖  ¦
ทรัพย์สินทางปัญญา ลิขสิทธิ์ © กอปปีเลฟต์ 🄯 ลิขสิทธิ์การอัดเสียง ℗ เครื่องหมายการค้าจดทะเบียน ® เซอร์วิสมาร์ก ℠ เครื่องหมายการค้า ™
สกุลเงิน เครื่องหมายสัญลักษณ์สกุลเงิน ¤ สัญลักษณ์สกุลเงิน ؋ ​₳ ​ ฿ ​₿ ​ ₵ ​¢ ​₡ ​₢ ​ $ ​₫ ​₯ ​֏ ​ ₠ ​€ ​ ƒ ​₣ ​ ₲ ​ ₴ ​ ₭ ​ ₺ ​₾ ​ ₼ ​ℳ ​₥ ​ ₦ ​ ₧ ​₱ ​₰ ​£ ​ 元 圆 圓 ​﷼ ​៛ ​₽ ​₹ ₨ ​ ₪ ​ ৳ ​₸ ​₮ ​ ₩ ​ ¥ ​円
การพิมพ์เฉพาะทาง แอสเทอริซึม ⁂ ฟลอวรอน ❧ ดัชนี ☞ อินเทอร์รอแบง ‽ วรรคตอนไอเรอนี ⸮ ลอซินจ์ ◊ ไท ⁀
ที่เกี่ยวข้อง
เครื่องหมายเสริมอักษร เครื่องหมายตรรกศาสตร์ อักษรไวท์สเปซ
ในภาษาอื่น ๆ
จีน ฮีบรู ญี่ปุ่น เกาหลี
ในภาษาไทย
โคมูตร ๛ ตีนครุ ┼ ไปยาลน้อย ฯ ไปยาลใหญ่ ฯลฯ ฟองมัน ๏ ไม้ยมก ๆ อังคั่น ฯ, ฯะ, ๚, ๚ะ
หมวดหมู่
ด ค ก

ในแต่ละภาษาจะมีเครื่องหมายวรรคตอนต่าง ๆ กัน และมีกฎเกณฑ์การใช้ต่าง ๆ กัน ซึ่งผู้ใช้ภาษานั้นจะต้องทราบ และใช้ตามกฎที่ปฏิบัติกันมา เพื่อให้มีความเข้าใจในภาษาไปในทางเดียวกัน

เครื่องหมายวรรคตอนภาษาไทย

ในเอกสารโบราณของไทยมีเครื่องหมายวรรคตอนของไทยอยู่หลายตัว และบางตัวนิยมใช้มาถึงปัจจุบัน โดยแบ่งได้เป็น 2 กลุ่มตามเกณฑ์การใช้งาน ดังนี้

1. เครื่องหมายกำกับเสียง ได้แก่
   1. ไม้ยมก: ใช้เพื่อซ้ำเสียงเดิม
   2. ทัณฑฆาต: ใช้เพื่อฆ่าเสียง หรือเพื่อไม่ออกเสียงพยัญชนะที่กำกับไว้
   3. ยามักการ: ใช้เพื่อควบกล้ำเสียงพยัญชนะ
2. เครื่องหมายกำกับวรรคตอน ได้แก่
   1. ไปยาลน้อย: ใช้ย่อคำ
   2. ไปยาลใหญ่: ใช้ละข้อความ
   3. ฟองมัน: ใช้ขึ้นต้นข้อความ
   4. อังคั่นเดี่ยว (ขั้นเดี่ยว): ใช้เขียนเมื่อจบประโยค หรือเป็นเครื่องหมายบอกวันเดือนทางจันทรคติ
   5. อังคั่นคู่ (ขั้นคู่): ใช้เขียนเมื่อจบข้อความใหญ่ หรือจบตอน
   6. อังคั่นวิสรรชนีย์: ใช้เขียนเมื่อจบเรื่อง
   7. โคมูตร: ใช้เมื่อสิ้นสุดข้อความ หรือบทกลอน
   8. มหัพภาค: ใช้ย่อคำ
   9. เสมอภาค: ไช้สำหรับตัวเลขที่เท่ากัน

หรือแบ่งเป็น 2 กลุ่มตามเกณฑ์ที่มา

1. 1. เครื่องหมายวรรคตอนที่เป็นของไทยแต่เดิม ได้แก่ ตาไก่ โคมูตร เป็นต้น
   2. เครื่องหมายวรรคตอนที่รับอิทธิพลการเขียนจากต่างประเทศ เช่น จุลภาค มหัพภาค เป็นต้น