รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์

สำหรับเทพเจ้าอียิปต์ ดูที่ ไอซิส

รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์ (อังกฤษ: Islamic State of Iraq and the Levant, ย่อ: ISIL) หรือเรียก รัฐอิสลามอิรักและซีเรีย (อังกฤษ: Islamic State of Iraq and Syria; ย่อ: ISIS), รัฐอิสลามอิรักและอัชชาม (อังกฤษ: Islamic State of Iraq and ash-Sham) หรือรัฐอิสลาม (อังกฤษ: Islamic State; ย่อ: IS) เป็นกลุ่มนักรบสุดโต่งวะฮาบีย์/ญิฮัดสะละฟีย์ซึ่งตั้งตนเป็นรัฐเคาะลีฟะฮ์และรัฐอิสลาม กลุ่มนี้มีชาวอาหรับนิกายซุนนีย์จากประเทศอิรักและซีเรียเป็นผู้นำและเป็นส่วนใหญ่ ในเดือนมีนาคม 2558 กลุ่มควบคุมดินแดนที่มีประชากร 10 ล้านคนในประเทศอิรักและซีเรีย และควบคุมเหนือดินแดนขนาดเล็กในประเทศลิเบีย ไนจีเรียและอัฟกานิสถานผ่านกลุ่มท้องถิ่นที่ภักดี กลุ่มนี้ยังปฏิบัติการหรือมีสาขาในส่วนอื่นของโลก รวมถึงแอฟริกาเหนือและเอเชียใต้

รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์
الدولة الإسلامية في العراق والشام‎ ad-Dawlah al-Islāmiyah fī 'l-ʿIrāq wa-sh-Shām มีส่วนร่วมในสงครามอิรัก (ค.ศ.2003–2011), การประท้วงในอิรัก, สงครามกลางเมืองซีเรีย, สงครามกลางเมืองอิรัก, สงครามกลางเมืองลิเบียที่สอง, การก่อความไม่สงบของกลุ่มโบโกฮะรอม, สงครามในปากีสถานตะวันตกเฉียงเหนือ, สงครามในอัฟกานิสถาน, สงครามกลางเมืองเยเมน และอื่น ๆ เป้าหมายหลักของOperation Inherent Resolve และmilitary intervention against ISIL ในซีเรีย, อิรัก, ลิเบีย และไนจีเรีย
ธงสีดำมาตรฐานที่ใช้โดยไอซิล ตราของไอซิล
ปฏิบัติการ	1999–ปัจจุบัน ก่อตั้งภายใต้ชื่อของญะมาอัต อัตเตาฮีด วัลญิฮาด: ค.ศ.1999 เข้าร่วมกับอัลกออิดะฮ์: ตุลาคม ค.ศ. 2004 ประกาศเป็นรัฐอิสลามในอิรัก: 13 ตุลาคม ค.ศ. 2006 ครอบครองพื้นที่ในลิแวนต์: 8 เมษายน ค.ศ. 2013 แยกออกจากอัลกออิดะฮ์: 3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2014 ประกาศเป็นรัฐเคาะลีฟะฮ์: 29 มิถุนายน ค.ศ. 2014 ครอบครองพื้นที่ในลิเบีย, อียิปต์, อัลจีเรีย, ซาอุดีอาระเบีย, เยเมน: 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 2014 ครอบครองพื้นที่ในเอเชียใต้: 29 มกราคม ค.ศ. 2015 ครอบครองพื้นที่ในไนจีเรีย: 12 มีนาคม ค.ศ. 2015 ครอบครองพื้นที่ในนอร์ธคอเคซัส: 23 มิถุนายน ค.ศ. 2015 กองทัพอิรักยึดเมืองโมซูลคืน: 20 กรกฎาคม ค.ศ. 2017 กองทัพ SDF ยึดเมืองอัรร็อกเกาะฮ์คืน: 17 ตุลาคม ค.ศ. 2017 สูญเสียดินแดนในซีเรียทั้งหมด: 23 มีนาคม ค.ศ. 2019 อะบู บักร์ อัลบัฆดาดี ถูกฆ่า: 27 ตุลาคม ค.ศ. 2019
แนวคิด	ลัทธิซะละฟี ลัทธิญิฮาดซะละฟี วะฮาบีย์
กลุ่ม	จังหวัดอัลจีเรีย จังหวัดคอเคซัส จังหวัดแอฟริกากลาง จังหวัดเอเชียตะวันออก จังหวัดกาซา จังหวัดสะฮารา จังหวัดคุรอซาน จังหวัดลิเบีย จังหวัดไซนาย จังหวัดโซมาเลีย จังหวัดแอฟริกาตะวันตก จังหวัดเยเมน
ผู้นำ	ผู้นำ: อะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชี อดีตผู้นำ: อะบู บักร์ อัลบัฆดาดี † รองหัวหน้าในอิรัก: อะบู ฟะฏิมะห์ อัลญะฮัยชี รองหัวหน้าในซีเรีย: อะบู อะลี อัลอันบารี † รองหัวหน้าในลิเบีย: อับเดลบาเกร์ อันนัจดี หัวหน้าทหาร: อะบูซาเลฮ์ อัลโอบัยดี หัวหน้าสภาชูรอ: อะบูอัรกาน อัลอะเมรี หัวหน้าโฆษก: อะบูโมฮัมมัด อัลอัดนานี † หัวหน้าปฏิบัติการทหารซีเรีย: อาบู โอมาร์ อัลชิชานี † กระทรวงสงคราม: กุลมูรอด คาลีโมฟ กระทรวงข้อมูล: วะอิล อะดิล ฮะซํน ซัลมาน อัลฟะยัด † โฆษก: อะบู ฮัมซะฮ์ อัลกุรอชี
กองบัญชาการ	บะอ์กูบะฮ์, อิรัก (ค.ศ.2006–2007) ไม่มีศูนย์กลาง (ค.ศ.2007–2013) อัรร็อกเกาะฮ์, ซีเรีย (ค.ศ.2013–2017) มิยาดีน, ซีเรีย (มิถุนายน–ตุลาคม ค.ศ. 2017) อัลกออิม, อิรัก (ตุลาคม–พฤศจิกายน ค.ศ. 2017) อบูกะมาล, ซีเรีย (พฤศจิกายน ค.ศ. 2017) ฮะญีน, ซีเรีย (พฤศจิกายน ค.ศ. 2017 – ธันวาคม ค.ศ. 2018) อัสซูซะฮ์, ซีเรีย (ธันวาคม ค.ศ. 2018 – มกราคม ค.ศ. 2019) อัลมะรอชิดะฮ์, ซีเรีย (มกราคม–กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2019) อัลบาฆูซ เฟากอนี, ซีเรีย (กุมภาพันธ์–มีนาคม ค.ศ. 2019) ไม่ทราบศูนย์บัญชาการตั้งแต่เดือนมีนาคม ค.ศ. 2019
พื้นที่ปฏิบัติการ	ดินแดนของรัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์เป็นสีเทา ในช่วงเวลาที่ขยายได้สูงสุด (พฤษภาคม ค.ศ. 2015). รายละเอียดในแผนที่   รัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์   รัฐบาลอิรัก   รัฐบาลซีเรีย   รัฐบาลเลบานอน   กองกำลังเคอร์ดิสถานอิรัก   กองกำลังเคอร์ดิสถานซีเรีย   กองกำลังฝ่ายค้านซีเรีย   กองทัพตุรกี   ตะฮ์รีร อัชชาม (HTS)   ฮิซบุลลอฮ์ หมายเหตุ: พื้นที่ในอิรักและซีเรียส่วนใหญ่เป็นทะเลทราย โดยมีประชากรอยู่เบาบาง แผนที่นี้วาดตามกองกำลังที่ควบคุมถนนและเมือง แผนที่ที่มีรายละเอียดในปัจจุบัน แผนที่รายละเอียดของความขัดแย้งในซีเรีย, อิรัก และเลบานอน แผนที่รายละเอียดของสงครามกลางเมืองลิเบีย แผนที่รายละเอียดของการก่อความไม่สงบในคาบสมุทรไซนาย แผนที่รายละเอียดของการก่อความไม่สงบในไนจีเรีย แผนที่รายละเอียดของสงครามกลางเมืองเยเมน แผนที่รายละเอียดของการก่อความไม่สงบของตอลิบาน
กำลังพล	จำนวนทหาร ในซีเรียและอิรัก: 200,000 (2015 อ้างโดยเคอร์ดิสถานอิรัก) 100,000 (2015 อ้างโดยนักญิฮาด) 28,600–31,600 (2016 ประเมินการของกระทรวงกลาโหม) 35,000–100,000 (ประเมินการของกระทรวงการต่างประเทศ) นอกซีเรียและอิรัก: 32,600–57,900 (ดูเพิ่มที่กิจกรรมทางทหารของรัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์) รวม: 61,200–257,900 ประชากร ในปีค.ศ. 2015 (ใกล้จุดขยายสูงสุด): 8–12 ล้าน
ถือกำเนิดที่	ญะมาอัต อัตเตาฮีด วัลญิฮาด (1999)
พันธมิตร	ดูข้างล่าง
ปรปักษ์	รัฐศัตรู  แคนาดา  ฝรั่งเศส  อิหร่าน  อิรัก  จอร์แดน  เลบานอน  ลิเบีย  ไนจีเรีย  รัสเซีย  ซาอุดีอาระเบีย  ซีเรีย  ตุรกี  สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์  สหราชอาณาจักร  สหรัฐ  เยเมน อื่น ๆ  อัฟกานิสถาน  อับฮาเซีย  แอลเบเนีย  แอลจีเรีย  อาร์มีเนีย  นากอร์โน-คาราบัค  อาเซอร์ไบจาน  ออสเตรเลีย  ออสเตรีย  บาห์เรน  บังกลาเทศ  เบลเยียม  เบนิน  โบลิเวีย  บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา  บราซิล  แคเมอรูน  แคนาดา  ชาด  จีน  สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก  โครเอเชีย  เช็กเกีย  เดนมาร์ก  อียิปต์  เอสโตเนีย  ฟีจี  ฟินแลนด์  จอร์เจีย  เยอรมนี  กรีซ  ฮังการี  อินเดีย  อินโดนีเซีย  ไอร์แลนด์  อิสราเอล  อิตาลี  ญี่ปุ่น  คาซัคสถาน  เกาหลีเหนือ  เกาหลีใต้  คอซอวอ  คีร์กีซสถาน  ลัตเวีย  ลิทัวเนีย  ลักเซมเบิร์ก  มาเลเซีย  มัลดีฟส์  มอลตา  มอริเชียส  เม็กซิโก  มอลโดวา  โมร็อกโก  โมซัมบิก  เนเธอร์แลนด์  นิวซีแลนด์  นิการากัว  ไนเจอร์  นอร์ทมาซิโดเนีย  นอร์เวย์  โอมาน  ปากีสถาน  ปาเลสไตน์  ฟิลิปปินส์  โปแลนด์  โปรตุเกส  กาตาร์  โรมาเนีย  เซอร์เบีย  สิงคโปร์  สโลวาเกีย  สโลวีเนีย  โซมาเลีย  เซาท์ออสซีเชีย  สเปน  ศรีลังกา  สวีเดน  สวิตเซอร์แลนด์  ไต้หวัน  ทาจิกิสถาน  ไทย  ตรินิแดดและโตเบโก  ตูนิเซีย  เติร์กเมนิสถาน  ยูเครน  อุซเบกิสถาน  เวเนซุเอลา  เวสเทิร์นสะฮารา ศัตรูที่ไม่ใช่รัฐ กองกำลังประชาธิปไตยซีเรีย หน่วยป้องกันที่ราบนิเนเวห์  ฮิซบุลลอฮ์ ฮูษี องค์กรบัดร์ อัซซออิบ อัฮ์ล อัลฮัก สหภาพยุโรป กะตออิบ ฮิซบุลลอฮ์ ฮะเราะกัต ฮิซบุลลอฮ์ อันนุจะบาอ์ Kata'ib Sayyid al-Shuhada เปชเมอร์กา สหภาพชุมชนชาวเคิร์ด กองทัพซีเรียเสรี เคอร์ดิสถานอิรัก อัลกออิดะฮ์ อะฮ์ราร อัชชาม อันนุสราฟรอนต์ (ตะฮ์รีร อัชชาม ตั้งแต่ค.ศ. 2017) Libya Shield Force ฮามาส สภาชูรออ์แห่งมุญาฮิดีนในเดอร์มา ตอลิบาน ญัยช์ อัลฟะลาฮ์ (2015–17) รายชื่อทั้งหมด

วันที่ 29 มิถุนายน กลุ่มตั้งต้นเป็นรัฐเคาะลีฟะฮ์ทั่วโลก โดยมีอะบู บักร์ อัลบัฆดาดีเป็นเคาะลีฟะฮ์ และเปลี่ยนชื่อเป็นอัดเดาละฮ์ อัลอิสลามิยะฮ์ (อาหรับ: الدولة الإسلامية‎, ad-Dawlah al-Islāmiyah "รัฐอิสลาม") ด้วยเป็นรัฐเคาะลีฟะฮ์ กลุ่มนี้อ้างอำนาจทางศาสนา การเมืองและทหารเหนือมุสลิมทุกคนทั่วโลก และว่า "ความชอบด้วยกฎหมายของทุก ๆ เอมิเรต กลุ่ม รัฐและองค์การเป็นโมฆะโดยการแผ่ขยายอำนาจของเคาะลีฟะฮ์และทหารของรัฐเคาะลีฟะฮ์มาถึงพื้นที่ของสิ่งเหล่านี้" สหประชาชาติถือว่า ISIL รับผิดชอบต่อการละเมิดสิทธิมนุษยชนและอาชญากรรมสงคราม และองค์การนิรโทษกรรมสากลรายงานการล้างชาติพันธุ์ของกลุ่มใน "ขนาดที่ไม่เคยมีมาก่อน" สหประชาชาติ สหภาพยุโรป สหราชอาณาจักร สหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย แคนาดา อินโดนีเซีย มาเลเซีย ตุรกี ซาอุดีอาระเบีย สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อียิปต์ อินเดียและรัสเซียประกาศให้กลุ่มนี้เป็นองค์การก่อการร้าย กว่า 60 ประเทศกำลังทำสงครามโดยตรงหรือโดยอ้อมต่อ ISIL

กลุ่มนี้กำเนิดเป็น "จามาต ตอฮิด วัล ญิฮัด" (Jama'at al-Tawhid wal-Jihad) ในปี 2542 ซึ่งสวามิภักดิ์ต่ออัลกออิดะฮ์ในปี 2547 กลุ่มนี้เข้าร่วมการก่อการกำเริบอิรักให้หลังการบุกครองอิรัก พ.ศ. 2546 โดยกำลังตะวันตก ในเดือนมกราคม 2549 กลุ่มนี้เข้ากับกลุ่มก่อการกำเริบซุนนีย์อื่นตั้งเป็นสภาชูรามุญาฮิดีน (Mujahideen Shura Council) ซึ่งประกาศตั้งรัฐอิสลามอิรัก (ISI) ในเดือนตุลาคม 2549 หลังสงครามกลางเมืองซีเรียอุบัติในเดือนมีนาคม 2554 ISI โดยมีอัลบัฆดาดีเป็นผู้นำ ส่งผู้แทนไปซีเรียในเดือนสิงหาคม 2554 นักรบเหล่านี้ตั้งชื่อตัวเองเป็นญับฮะตุลนุศเราะฮฺลิอะห์ลิอัชชาม (Jabhat an-Nuṣrah li-Ahli ash-Shām) หรือแนวอัลนุสรา (al-Nusra Front) และเข้าไปในอยู่ในพื้นที่ของซีเรียซึ่งมีมุสลิมซุนนีย์เป็นส่วนใหญ่จำนวนมาก ในผู้ว่าราชการอัรร็อกเกาะฮ์ อิดลิบ เดอีร์เอซซอร์ และอะเลปโป ในเดือนเมษายน 2556 อัลบัฆดาดีประกาศรวม ISI กับแนวร่วมอัลนุสราแล้วเปลี่ยนชื่อเป็นรัฐอิสลามอิรักและลิแวนต์ (ISIL) อย่างไรก็ดี อะบู มุฮัมมัด อัลจูลานี (Abu Mohammad al-Julani) และอัยมัน อัซเซาะวาฮิรี ผู้นำของอัลนุสราและอัลกออิดะฮ์ตามลำดับ ปฏิเสธการรวมดังกล่าว วันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2557 หลังการแย่งอำนาจนานแปดเดือน อัลกออิดะฮ์เรียกกลุ่มนี้ว่า "สุดโต่งเกิน" และตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับ ISIL โดยอ้างว่าไม่สามารถปรึกษาได้และไม่ยอมอ่อนข้ออย่างเปิดเผย" ในประเทศซีเรีย กลุ่มนี้ดำเนินการโจมตีภาคพื้นดินต่อทั้งกำลังรัฐบาลและกลุ่มแยกกบฏในสงครามกลางเมืองซีเรีย กลุ่มนี้มีความสำคัญหลังขับกำลังรัฐบาลอิรักออกจากนครสำคัญในภาคตะวันตกของอิรักในการรุกที่เริ่มเมื่อต้นปี 2557 การเสียดินแดนของอิรักแทบทำให้รัฐบาลอิรักล่มและทำให้สหรัฐรื้อฟื้นการปฏิบัติทางทหารใหม่ในอิรัก

เดือนตุลาคม 2557 กองกำลังเฉพาะกิจร่วมนำโดยสหรัฐเริ่มปฏิบัติการโจมตีรัฐอิสลามทางอากาศอย่างหนัก พร้อมด้วยสนับสนุนด้านที่ปรึกษา ยุทโธปกรณ์และการฝึกให้แก่กองทัพอิรักและกองทัพประชาธิปไตยซีเรีย ปฏิบัติการนี้สร้างความเสียหายให้รัฐอิสลามอย่างมาก เดือนกันยายน 2558 รัสเซียเริ่มปฏิบัติการทางอากาศในซีเรีย ซึ่งยิ่งสร้างความเสียหายแก่รัฐอิสลาม เดือนกรกฎาคม 2560 รัฐอิสลามเสียเมืองโมซูลซึ่งเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุด ตามด้วยอัรร็อกเกาะฮ์ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นเมืองหลวงให้แก่กองทัพอิรัก หลังจากนั้น รัฐอิสลามเสียดินแดนมากขึ้นเรื่อย ๆ จนเดือนธันวาคม 2560 ไฮเดอร์ อัล-อะบาดี นายกรัฐมนตรีอิรักประกาศว่ากองทัพอิรักสามารถขับไล่ที่มั่นสุดท้ายของรัฐอิสลามในอิรักได้สำเร็จ เดือนมีนาคม 2562 รัฐอิสลามเสียที่มั่นสำคัญสุดท้ายในตะวันออกกลาง ในวันที่ 27 ตุลาคม 2562 อะบู บักร์ อัลบัฆดาดี เคาะลีฟะฮ์แห่งรัฐอิสลามปลิดชีพตัวเองด้วยระเบิดที่ติดไว้กับตัวหลังถูกหน่วยปฏิบัติการพิเศษสหรัฐไล่ล่า วันที่ 31 ตุลาคม 2562 รัฐอิสลามยืนยันการเสียชีวิตของอัลบัฆดาดี และประกาศว่าอะบู อิบรอฮีม อัลฮาชิมี อัลกุเราะชีจะขึ้นเป็นเคาะลีฟะฮ์คนใหม่

ดูเพิ่ม

• ไอซิส-จัง

อ้างอิง

1. Gander, Kashmira (7 July 2015). "Isis flag: What do the words mean and what are its origins?". The Independent.
2. Zelin, Aaron Y. (29 January 2019). "New video message from The Islamic State: "Fulfilling the Promise – Wilāyat al-'Irāq, Kirkūk"".
3. "Statement of ISIS – The Battle of Brussels". Investigativeproject.org (ภาษาอาหรับ).
4. "ISIS ID CARD". gdb.rferl.org.
5. Pool, Jeffrey (16 December 2004). "Zarqawi's Pledge of Allegiance to Al-Qaeda: From Mu'Asker Al-Battar, Issue 21". Terrorism Monitor. Vol. 2 no. 24. Jamestown Foundation. จากแหล่งเดิมเมื่อ 30 September 2007.
6. "Al-Qaeda disavows ISIS militants in Syria". BBC News. 3 February 2014.
7. Holmes, Oliver (3 February 2014). "Al Qaeda breaks link with Syrian militant group ISIL". Reuters.
8. Laskar, Rezaul H. (29 January 2015). "IS announces expansion into AfPak, parts of India". Hindustan Times.
9. Elbagir, Nima; Cruickshank, Paul; Tawfeeq, Mohammed (7 March 2015). "Boko Haram purportedly pledges allegiance to ISIS". CNN.
10. Gambhir, Harleen (23 June 2015). "ISIS Declares Governorate in Russia's North Caucasus Region". Institute for the Study of War.
11. "Islamic State". Australian National Security. Australian Government. สืบค้นเมื่อ 22 July 2014.
12. "The Islamic State". Mapping Militant Organizations. Stanford University. 23 January 2015.
13. Saltman, Erin Marie; Winter, Charlie (November 2014). (รายงาน). Quilliam. ISBN 978-1-906603-98-4. Archived from the original on 26 February 2015. . 
14. Crooke, Alastair (5 September 2014). "You Can't Understand ISIS If You Don't Know the History of Wahhabism in Saudi Arabia". HuffPost.
15. Arnstrong, Karen (27 November 2014). "Wahhabism to ISIS: How Saudi Arabia exported the main source of global terrorism". New Statesman. สืบค้นเมื่อ 6 October 2019.
16. "Islamic State confirms Baghdadi is dead, appoints successor". Reuters. สืบค้นเมื่อ 2019-10-31.
17. Rubin, Alissa J. (5 July 2014). "Militant Leader in Rare Appearance in Iraq". The New York Times.
18. Al-Tamimi, Aymenn Jawad (24 January 2016). "An Account of Abu Bakr al-Baghdadi & Islamic State Succession Lines". Aymenn Jawad Al-Tamimi's Blog.
19. . Rewards for Justice. United States Department of State, Bureau of Diplomatic Security. 5 May 2015. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 May 2015.
20. Schmidt, Michael (25 March 2016). "A Top ISIS Leader Is Killed in an Airstrike, the Pentagon Says". The New York Times.
21. Laghmari, Jihen; Alexander, Caroline; Follain, John (16 March 2016). "Islamic State Spreads in North Africa in Attacks Ignored by West". Bloomberg News.
22. "ISIS Leadership". Frontline. PBS. 2015. สืบค้นเมื่อ 14 August 2015.
23. Chulov, Martin (31 August 2016). "Abu Muhammad al-Adnani's death does not signal the demise of Isis". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 31 August 2016.
24. Lister, Charles (2014). (PDF). Brookings Institution. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 28 March 2016.
25. "Here's What We Know About the 'Caliph' of the New Islamic State". Business Insider. AFP. 29 June 2014.
26. "ISIS Spokesman Declares Caliphate, Rebrands Group as Islamic State". Jihadist News. SITE Intelligence Group. 29 June 2014.
27. "Pentagon Confirms U.S. Strike in Syria Killed ISIL Leader". DoD News. United States Department of Defense. 12 September 2016.
28. Garland, Chad (14 July 2016). "Islamic State says top commander is dead; Pentagon unsure". Stars and Stripes.
29. Worley, Will (13 July 2016). "Isis confirms death of hugely popular 'minister of war' Omar al-Shishani". The Independent.
30. Starr, Barbara (15 March 2016). "U.S. assesses ISIS operative Omar al-Shishani is dead". CNN.
31. . Rewards for Justice. U.S. Department of State, Bureau of Diplomatic Security. 5 May 2015. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 18 May 2015.
32. "Isis: US-trained Tajik special forces chief Gulmurod Khalimov becomes Isis 'war minister'". International Business Times. 6 September 2016.
33. "Isis's propaganda chief, Dr. Wa'il, killed in airstrike, Pentagon confirms". The Guardian. Reuters. 16 September 2016.
34. "Islamic State group names its new leader as Abu Ibrahim al-Hashemi". BBC News. 31 October 2019. สืบค้นเมื่อ 1 November 2019.
35. "ISIS 'essentially moved' its Syria HQ from Raqqa to Deir ez-Zor province". RT. 23 April 2017.
36. "Syrian army captures Mayadin from ISIS near Deir ez-Zor". Rudaw. 14 October 2017.
37. Benhaida, Sarah; al-Rubaye, Ahmad (26 October 2017). "Iraq forces launch 'last big fight' against IS". Rudaw.
38. "Anti-IS forces converge on Syria border town". Agence France-Presse. 4 November 2017 – โดยทาง Yahoo News.
39. "Syrian army & allies capture last major ISIS held town in Syria". RT. Russia: TV-Novosti. 4 November 2017.
40. Bussoletti, Francesco (29 June 2018). "Syria, the Isis pockets of resistance at Deir Ezzor are reduced to two". Difesa & Sicurezza.
41. Aboufadel, Leith (13 December 2018). "Breaking: SDF captures Daesh's de facto capital in Syria".
42. "US-backed fighters seize east Syria village from ISIS". The National.
43. Aboufadel, Leith (24 January 2019). "ISIL's reign over eastern Euphrates nearing its end – map". Al-Masdar News.
44. Callimachi, Rukmini (24 January 2019). "Down to Its Last 2 Villages in Syria, ISIS Still Fights Back". The New York Times.
45. Aboufadel, Leith (7 February 2019). "ISIS squeezed into last areas as SDF troops capture 2 villages east of the Euphrates (MAP)". Al-Masdar News.
46. Hussein, Rikar (9 February 2019). "US-backed Fighters Launch Final Push to Defeat IS in Syria". Voice of America.
47. "US-allied Syrian force declares victory over Islamic State". The Washington Post. 23 March 2019.
48. Cockburn, Patrick (16 November 2014). "War with Isis: Islamic militants have army of 200,000, claims senior Kurdish leader". The Independent.
49. Gartenstein-Ross-ROSS, Daveed (9 February 2015). "How many Fighters Does the Islamic State Really Have?". War on the Rocks.
50. "Saddam's former army is secret of Baghdadi's success". Reuters. 16 June 2015. สืบค้นเมื่อ 1 July 2015.
51. "Operation Inherent Resolve and other overseas contingency operations" (PDF). US Department of Defense. 31 December 2018.
52. . state.gov. คลังข้อมูลเก่า เก็บจาก แหล่งเดิม เมื่อ 7 May 2019. สืบค้นเมื่อ 11 May 2019.
53. Shinkman, Paul D. (27 December 2017). "ISIS By the Numbers in 2017". U.S. News & World Report.
54. Jones, Seth G.; Dobbins, James; Byman, Daniel; และคณะ (2017). "Rolling Back the Islamic State". RAND Corporation. สืบค้นเมื่อ 1 April 2019.
55. Zelin, Aaron Y. (June 2014). "The War between ISIS and al-Qaeda for Supremacy of the Global Jihadist Movement". Research Notes (The Washington Institute for Near East Policy) 20. http://www.washingtoninstitute.org/uploads/Documents/pubs/ResearchNote_20_Zelin.pdf. 
56. "México aparece entre los países amenazados por el ISIS" [Mexico appears among the countries threatened by ISIS]. El País (ภาษาสเปน). Madrid: Prisa. 25 November 2015.
57. Farmer, Ben; Mehsud, Saleem (15 July 2018). "ISIS targets Taliban in fight for Afghanistan". Thenational.ae.
58. Khettab, Djamila Ould (30 December 2015). "Algeria a 'symbolic target' for ISIL". Al Jazeera. Al Jazeera Media Network.
59. "OKRA Home". Global Operations. Department of Defense – Government of Australia. สืบค้นเมื่อ 25 October 2017.
60. Porter, Tom (13 September 2014). "Isis Use Picture of \'Cyclops Baby\' to Recruit Fighters for Apocalyptic Battle". International Business Times.
61. Stonington, Joel (9 September 2014). "Is This Cyclops Baby the Muslim Antichrist?". Vocativ.
62. Romero, Simon; Schmidt, Michael (1 August 2016). "As ISIS Posts in Portuguese, U.S. and Brazil Bolster Olympics Security". The New York Times.
63. "Operation IMPACT". National Defence and the Canadian Armed Forces. สืบค้นเมื่อ 6 March 2018.
64. Osbourne, Samuel (1 March 2017). "Isis threatens China and vows to 'shed blood like rivers'". The Independent.
65. "Fiji Joins US-Led Coalition Against Daesh – Spokesperson". Sputnik. 12 September 2018.
66. "Germany to strip dual-nationals who fight for Isis of citizenship". Financial Times.^{[ต้องการอ้างอิงเต็มรูปแบบ]}
67. Kalmouki, Nikoleta (25 September 2014). "Greece Brings War Against the Islamic State".
68. "L'Italia pronta a bombardare Isis in Iraq. La Difesa: ipotesi da valutare". Corriere della Sera. 6 October 2015.
69. Kumenov, Almaz (14 May 2019). "Kazakhstan evacuates citizens from Syria, arrests some". Eurasianet.
70. "Pro-Isis hackers attack North Korean airline Facebook page". The Guardian. AFP. 14 January 2015.
71. Paraszczuk, Joanna (15 March 2015). "Kyrgyzstan Bans IS, Designates It As Terror Group". Radio Free Europe/Radio Liberty.
72. Ellis-Petersen, Hannah (20 July 2018). "Malaysia launches crackdown on Isis after threats to kill the king and prime minister". The Guardian.
73. Ucko, David H. (28 December 2017). "Trouble in Paradise: Mauritus Tries to Ward off Islamic Radicalization". World Politics Review.
74. "Islamic State group: Nicaragua arrests four suspected members". BBC News. 26 June 2019.
75. Johnson, Bridget (30 December 2018). "Barcelona Terror Alert Coincides with New Spanish-Language ISIS Threats". Homeland Security Today.
76. "Sri Lanka bombings: Isis claims responsibility for deadly church and hotel attacks on Easter Sunday". The Independent. 23 April 2019.
77. Callimachi, Rukmini; Kramer, Andrew E. (31 July 2018). "Video Purports to Show Tajikistan Attackers Pledging Allegiance to ISIS". The New York Times.
78. McAdams, John (7 August 2017). "The President of Turkmenistans Anti-ISIS Propaganda Video is Straight out of an '80s Action Movie". Wide Open Spaces.
79. "Uzbekistan to receive and rehabilitate 148 women and children from ISIS". AlShahidWitness.com. 3 June 2019.
80. Juan Guaidó [jguaido] (4 September 2019). "Desde la @AsambleaVE hemos declarado a la disidencia de las FARC, ELN, Hamas, Hezbollah e ISIS como grupos terroristas, ordenándoles a todos los cuerpos de seguridad del Estado proteger nuestra soberanía e integridad territorial frente a la amenaza que representan estos grupos" (ทวีต) – โดยทาง ทวิตเตอร์.
81. "Badr Organization Destroys ISIS Car Bomb". Military.com. 5 June 2015.
82. Illingworth, Andrew (22 December 2017). "Combat footage: Iraqi forces battle ISIS in east Syria". Al Masdar News.
83. Musa, Rami (10 June 2015). "Al-Qaida-linked militants attack IS affiliate in Libya". Military Times.
84. Farmer, Ben (24 January 2019). "Taliban agree Isil and Al-Qaeda will be barred from Afghanistan in major concession during talks with US". Telegraph. Telegraph Media Group Limited.
85. Tharoor, Ishaan (18 June 2014). "ISIS or ISIL? The debate over what to call Iraq's terror group". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 21 June 2014.
86. Withnall, Adam (29 June 2014). "Iraq crisis: Isis changes name and declares its territories a new Islamic state with 'restoration of caliphate' in Middle East". The Independent. London. สืบค้นเมื่อ 29 June 2014.
87. "ISIS announces formation of Caliphate, rebrands as 'Islamic State'".
88. "Abu Bakr al-Baghdadi: The man who would be caliph". The Week. 13 September 2014. สืบค้นเมื่อ 7 December 2014.
89. Holmes, Oliver (3 February 2014). "Al Qaeda breaks link with Syrian militant group ISIL". Reuters. สืบค้นเมื่อ 6 July 2014.
90. Sly, Liz (23 July 2013). "Islamic law comes to rebel-held Syria". The Washington Post.
91. Sly, Liz (3 February 2014). "Al-Qaeda disavows any ties with radical Islamist ISIS group in Syria, Iraq". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 7 February 2014.
92. "Islamic State in Iraq and the Levant (ISIL)". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ 1 February 2015. Unknown parameter |subscription= ignored (help)
93. "Once promised paradise, ISIS fighters end up in mass graves". The Straits Times. 15 October 2017. สืบค้นเมื่อ 11 December 2017.
94. "42 months of Russian operations on the Syrian territory kill more than 8000 civilians including more than 18150 people in their raids and shelling". Syrian Observatory for Human Rights. March 30, 2019.
95. "US created Daesh, allowed regional states to fund terror group: Nasrallah". Press TV. 11 July 2017. จากแหล่งเดิมเมื่อ 11 July 2017.
96. "Islamic State completely 'evicted' from Iraq, Iraqi PM says". The Age. 10 December 2017.
97. "Al-Baghdadi Killed in Idlib, a Hotbed of Terror Groups, Foreign Fighters". VOA News. 27 October 2019.
98. "US targeted ISIL leader Abu Bakr al-Baghdadi: US officials". Al Jazeera. Al Jazeera Media Network. 27 October 2019. สืบค้นเมื่อ 27 October 2019.
99. Browne, Ryan; Mattingly, Phil (27 October 2019). Zeleny, Jeff; Liptak, Kevin; Diamond, Jeremy (บ.ก.). "ISIS leader al-Baghdadi believed to have been killed in a US military raid, sources say". CNN. Turner Broadcasting System, Inc. สืบค้นเมื่อ 27 October 2019.
100. Lubold, Gordon; Abdulrahim, Raja (27 October 2019). "Islamic State Leader Abu Bakr al-Baghdadi Is Dead, Trump Says". Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 27 October 2019.
101. "Isis leader Abu Bakr al-Baghdadi killed in US raid, says Donald Trump - latest updates". The Guardian. 27 October 2019. สืบค้นเมื่อ 27 October 2019.
102. Chulov, Martin (2019-10-31). "Islamic State names new leader after death of Abu Bakr al-Baghdadi". The Guardian (ภาษาอังกฤษ). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2019-10-31.