ชาวยิวอัชเกนัซ

ชาวยิวอัชเกนัซ หรือ ชาวยิวแห่งอัชเกนัซ (ฮีบรู: יְהוּדֵי אַשְׁכֲּנָז หรือ אַשְׁכֲּנָזִים, อังกฤษ: Ashkenazi Jews หรือ Ashkenazic Jews หรือ Ashkenazim) คือชาวยิวที่สืบเชื้อสายมาจากชาวยิวที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในลุ่มแม่น้ำไรน์แลนด์ทางตะวันตกของเยอรมนีและตอนเหนือของฝรั่งเศสในยุคกลาง คำว่า "Ashkenaz" เป็นชื่อภาษาฮิบรูสมัยกลางของภูมิภาคที่ในปัจจุบันครอบคลุมประเทศเยอรมนี และบริเวณที่มีชายแดนติดต่อที่พูดภาษาเยอรมัน นอกจากนั้นอัชเกนัซก็ยังเป็นประมุขจาเฟติคที่สืบเชื้อสายมาจากลูกหลานของโนอาห์ (Table of Nations) ฉะนั้น "อัชเกนัซ" หรือ "อัชเกนัซยิว" ก็คือ "ชาวยิวเยอรมัน"

ชาวยิวอัชเกนัซ

ประชากรทั้งหมด
10–11.2 ล้านคน
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
สหรัฐ	5–6 ล้านคน
อิสราเอล	2.8 ล้านคน
รัสเซีย	194,000–500,000; รายงานจากFJCR มีผู้มีเชื้อสายยิวสูงถึง 1 ล้านคน
อาร์เจนตินา	300,000
สหราชอาณาจักร	260,000
แคนาดา	240,000
ฝรั่งเศส	200,000
เยอรมนี	200,000
ยูเครน	150,000
ออสเตรเลีย	120,000
แอฟริกาใต้	80,000
เบลารุส	80,000
บราซิล	80,000
ฮังการี	75,000
ชิลี	70,000
เบลเยียม	30,000
เนเธอร์แลนด์	30,000
มอลโดวา	30,000
อิตาลี	28,000
โปแลนด์	25,000
เม็กซิโก	18,500
สวีเดน	18,000
ลัตเวีย	10,000
โรมาเนีย	10,000
ออสเตรีย	9,000
นิวซีแลนด์	5,000
โคลอมเบีย	4,900
อาเซอร์ไบจาน	4,300
ลิทัวเนีย	4,000
เช็กเกีย	3,000
สโลวาเกีย	3,000
ไอร์แลนด์	2,500
เอสโตเนีย	1,000
ภาษา
ยิดดิช ปัจจุบัน: ภาษาพื้นเมือง โดยหลักคืออังกฤษ, ฮีบรู, รัสเซีย
ศาสนา
ศาสนายูดาห์ บางส่วนเป็นฆราวาส หรือไม่มีศาสนา
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวยิวเซฟาร์ดี, ชาวยิวมิซราฮี, ชาวอิตาลีเชื้อสายยิว, ชาวยิวโรมานีโอต, ชาวสะมาเรีย, ชาวเคิร์ด, กลุ่มลิแวนต์อื่น ๆ (ดรูซ, ชาวเลบานอน, ชาวอัสซีเรีย, ชาวอาหรับ), กลุ่มเมดิเตอร์เรเนียน (ชาวอิตาลี, ชาวสเปน)

ชาวยิวในยุโรปกลาง (ค.ศ. 1881)

ต่อมาชาวยิวอัชเกนัซก็อพยพไปทางตะวันออก ไปตั้งถิ่นฐานอยู่ในบริเวณที่ไม่ได้พูดภาษาเยอรมันที่รวมทั้งฮังการี โปแลนด์ ลิทัวเนีย รัสเซีย ยุโรปตะวันออก และ ภูมิภาคอื่นๆ ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 10 ถึง 19 ภาษาที่นำติดตัวไปก็คือภาษายิดดิช ซึ่งเป็นภาษากลุ่มเจอร์แมนิกของชาวยิว ที่ตั้งแต่ยุคกลางมาเป็น "ภาษากลาง" ในหมู่ชาวยิวอัชเกนัซ นอกจากนั้นก็มีบ้างที่พูดภาษายิว-ฝรั่งเศส หรือ ภาษาซาร์ฟาติค (Zarphatic) และ ภาษากลุ่มสลาฟ-ที่มีพื้นฐานมาจากภาษาคนานิค (ภาษายิว-เช็ก) ชาวยิวอัชเกนัซวิวัฒนาการวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองที่ผสานเอาวัฒนธรรมของชนในท้องถิ่นที่ตั้งถิ่นฐานในยุโรปกลางและยุโรปตะวันออกเข้ามาด้วย

แม้ว่าในคริสต์ศตวรรษที่ 11 ชาวยิวอัชเกนัซจะเป็นจำนวนเพียง 3 เปอร์เซ็นต์ของประชากรชาวยิวทั้งโลก แต่เมื่อมาถึงปี ค.ศ. 1931 จำนวนก็สูงขึ้นถึง 92 เปอร์เซ็นต์ และในปัจจุบันเป็นจำนวนประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์ของชาวยิวทั่วโลก ชุมชนชาวยิวที่มีประวัติยืดยาวในยุโรปจะเป็นชาวยิวอัชเกนัซนอกจากกลุ่มที่มีควาสัมพันธ์กับบริเวณเมดิเตอเรเนียน ชาวยิวส่วนใหญ่ที่อพยพจากยุโรปไปยังทวีปอื่นในสองร้อยปีที่ผ่านมาก็เช่นกัน โดยเฉพาะการอพยพไปตั้งถิ่นฐานในสหรัฐอเมริกา ที่ชาวยิวส่วนใหญ่ในบรรดาชาวยิวอเมริกัน 5.3 ล้านคนเป็นชาวยิวอัชเกนัซ ซึ่งทำให้เป็นชาวยิวอัชเกนัซกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในโลก

นิยาม

นิยามของความเป็นชาวยิวยังไม่เป็นที่ตกลงกันโดยทั่วไป—ไม่ว่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญทางศาสนาจากนิกายต่างๆ หรือ ในบริบทของการเมือง หรือแม้แต่โดยทั่วไป ซึ่งการเป็นยิวอาจจะกล่าวอย่างง่ายๆ ว่าเป็นทั้งทางศาสนาและทางโลก หรือ ทางศาสนาแต่อย่างเดียว ซึ่งทำให้เป็นการยากที่จะระบุนิยามของชาวยิวอัชเกนัซ เพราะชาวยิวอัชเกนัซได้รับการตีความหมายเป็นหลายอย่างโดยศาสนา วัฒนธรรม และ ชาติพันธุ์เป็นเครื่องวัด แต่ชาวยิวอัชเกนัซส่วนใหญ่ในปัจจุบันมิได้ตั้งถิ่นฐานอยู่ในยุโรปตะวันออกแล้ว ฉะนั้นลักษณะทางวัฒนธรรมและการปฏบัติทางศาสนาที่เคยเป็นลักษณะเฉพาะเพราะตำแหน่งที่ตั้งถิ่นฐานที่ใกล้เคียงกันก็เริ่มเลือนหายไป นอกจากนั้นคำว่า "อัชเกนัซ" ก็ยังนำไปใช้ในบริบทที่นอกไปจากการใช้กันมาก่อน โดยเฉพาะในอิสราเอล ตามหลักของปรัชญาออร์ธอด็อกซ์แล้วผู้ที่จะเป็นยิวได้ก็เมื่อมีแม่เป็นยิว หรือ เปลี่ยนศาสนามานับถือศาสนายูดาย ซึ่งทำให้ตีความหมายได้ว่าผู้หนึ่งอาจจะเป็นอัชเกนัซแต่ไม่ได้เป็นยิวตามการตีความหมายของกลุ่มชาวยิวบางกลุ่ม ซึ่งทำให้การใช้คำว่า "อัชเกนัซ" ตีความหมายได้ว่าเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่วิวัฒนาการมาจากการดำรงชีวิตตามหลักศาสนายูดายในยุโรป

ดูเพิ่ม

• ชาวยิว

อ้างอิง

อ้างอิง

1. . Hebrew University of Jerusalem. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 October 2013. สืบค้นเมื่อ 29 October 2013.
2. "First genetic mutation for colorectal cancer identified in Ashkenazi Jews". The Gazette. Johns Hopkins University. 8 September 1997. สืบค้นเมื่อ 2013-07-24.
3. Feldman, Gabriel E. (May 2001). "Do Ashkenazi Jews have a Higher than expected Cancer Burden? Implications for cancer control prioritization efforts". Israel Medical Association Journal. 3 (5): 341–46. PMID 11411198. สืบค้นเมื่อ 2013-09-04.
4. Statistical Abstract of Israel, 2009, CBS. "Table 2.24 – Jews, by country of origin and age". สืบค้นเมื่อ 22 March 2010.
5. "Yiddish". 19 November 2019.
6. (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 8 May 2013. สืบค้นเมื่อ 2013-08-15.
7. "Jews Are the Genetic Brothers of Palestinians, Syrians, and Lebanese". Science Daily. 2000-05-09. สืบค้นเมื่อ 2013-07-19.
8. "Study Finds Close Genetic Connection Between Jews, Kurds". Haaretz. 21 November 2001.
9. Wade, Nicholas (9 June 2010). "Studies Show Jews' Genetic Similarity". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2013-08-15.
10. "High-resolution Y chromosome haplotypes of Israeli and Palestinian Arabs reveal geographic substructure and substantial overlap with haplotypes of Jews" (PDF). สืบค้นเมื่อ 2013-08-15.
11. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 August 2019. สืบค้นเมื่อ 9 September 2017.
12. Bray, SM; Mulle, JG; Dodd, AF; Pulver, AE; Wooding, S; Warren, ST (September 2010). "Signatures of founder effects, admixture, and selection in the Ashkenazi Jewish population". Proceedings of the National Academy of Sciences. 107 (37): 16222–27. Bibcode:2010PNAS..10716222B. doi:10.1073/pnas.1004381107. PMC 2941333. PMID 20798349.
13. Adams SM, Bosch E, Balaresque PL, และคณะ (December 2008). "The genetic legacy of religious diversity and intolerance: paternal lineages of Christians, Jews, and Muslims in the Iberian Peninsula". American Journal of Human Genetics. 83 (6): 725–36. doi:10.1016/j.ajhg.2008.11.007. PMC 2668061. PMID 19061982.
14. Shai Carmi; Ken Y. Hui; Ethan Kochav; Xinmin Liu; James Xue; Fillan Grady; Saurav Guha; Kinnari Upadhyay; Dan Ben-Avraham; Semanti Mukherjee; B. Monica Bowen; Tinu Thomas; Joseph Vijai; Marc Cruts; Guy Froyen; Diether Lambrechts; Stéphane Plaisance; Christine Van Broeckhoven; Philip Van Damme; Herwig Van Marck; และคณะ (September 2014). "Sequencing an Ashkenazi reference panel supports population-targeted personal genomics and illuminates Jewish and European origins". Nature Communications. 5: 4835. Bibcode:2014NatCo...5.4835C. doi:10.1038/ncomms5835. PMC 4164776. PMID 25203624.
15. Elazar, Daniel J. "Can Sephardic Judaism be Reconstructed?". Jerusalem Center for Public Affairs. สืบค้นเมื่อ 2006-05-24.
16. Pfeffer, Anshel. . Haaretz Daily Newspaper Israel. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-03-19. สืบค้นเมื่อ 2007-09-13.

อ้างอิงสำหรับ "ชาวยิวอัชเกนัซคือใคร?"

• Goldberg, Harvey E. (2001). The Life of Judaism. University of California Press. ISBN 978-0520212671.
• Silberstein, Laurence (2000). Mapping Jewish Identities. New York University Press. ISBN 978-0814797693.
• Wettstein, Howard (2002). Diasporas and Exiles: Varieties of Jewish Identity. University of California Press. ISBN 978-0520228641.
• Wex, Michael (2005). Born to Kvetch: Yiddish Language and Culture in All Its Moods. St. Martin's Press. ISBN 978-0312307417.

อ้างอิงอื่น ๆ

• Beider, Alexander (2001): A Dictionary of Ashkenazic Given Names: Their Origins, Structure, Pronunciations, and Migrations. Avotaynu. ISBN 1886223122.
• Biale, David (2002): Cultures of the Jews: A New History. Schoken Books. ISBN 0805241310.
• Birnbaum, Solomon A. (November 1946). "The cultural structure of East Ashkenazic Jewry". The Slavonic and East European Review. 25 (64).
• Brook, Kevin Alan (2003): "The Origins of East European Jews" in Russian History/Histoire Russe vol. 30, nos. 1–2, pp. 1–22.
• Gross, N. (1975): Economic History of the Jews. Schocken Books, New York.
• Haumann, Heiko (2001): A History of East European Jews. Central European University Press. ISBN 9639241261.
• Kriwaczek, Paul (2005): Yiddish Civilization: The Rise and Fall of a Forgotten Nation. Alfred A. Knopf, New York. ISBN 1400040876.
• Lewis, Bernard (1984): The Jews of Islam. Princeton University Press. ISBN 0691054193.
• Bukovec, Predrag: East and South-East European Jews in the 19th and 20th Centuries, European History Online, Mainz: Institute of European History, 2010, retrieved: 17 December 2012.
• Vital, David (1999): A People Apart: A History of the Jews in Europe. Oxford University Press. ISBN 0198219806.

แหล่งข้อมูลอื่น

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: ชาวยิวอัชเกนัซ

• The YIVO Encyclopedia of Jews in Eastern Europe
• Kaplan, Karen (18 April 2009). "Jewish legacy inscribed on genes?". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 23 December 2009.
• Ashkenazi history at the Jewish Virtual Library
• "Ashkenazi Jewish mtDNA haplogroup distribution varies among distinct subpopulations: lessons of population substructure in a closed group"—European Journal of Human Genetics, 2007
• "Analysis of genetic variation in Ashkenazi Jews by high density SNP genotyping"
• Nusach Ashkenaz, and Discussion Forum 2013-05-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Ashkenaz Heritage