รายพระนามพระมหากษัตริย์กัมพูชา

พระมหากษัตริย์กัมพูชาทรงเป็นพระประมุขที่สืบเชื้อสายมาจากราชวงศ์วรมัน

พระมหากษัตริย์ในพระราชอาณาจักรกัมพูชา ព្រះមហាក្សត្រនៃព្រះរាជអាណាចក្រកម្ពុជា
ธงมหาราช
อยู่ในราชสมบัติ
พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี (รัชกาลที่ 114) ตั้งแต่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2547
รายละเอียด
พระราชอิสริยยศ	พระเจ้ากรุงกัมพูชาธิบดี เป็นเจ้าชีวิตเหนือหัว
รัชทายาท	เลือกตั้งโดยกรมปรึกษาราชบัลลังก์
กษัตริย์องค์แรก	พระเจ้าเกาฑินยะวรมันเทวะ(พระทอง)
สถาปนาเมื่อ	ศตวรรษที่ 1-2 , ราชวงศ์วรมัน ตำนานพระทอง-นางนาค, อาณาจักรฟูนัน
ที่ประทับ	พระบรมราชวังจตุมุขสิริมงคล ราชธานีพนมเปญ, พระราชอาณาจักรกัมพูชา

พระมหากษัตริย์พระองค์ปัจจุบันคือ พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ที่ 114 (รัชกาลที่ 114)

ตามพระราชพงศาวดารกัมพูชาที่ได้บันทึกพระราชวงศ์วรมันนั้นได้แก่ เอกสารมหาบุรุษเขมร และพระราชพงศาวดารกรุงกัมพูชา ฉบับ รบากษัตริย์ โดยการแบ่งบันทึกพระราชพงศาวดารดังกล่าวจะเป็นเป็น 2 ภาค อันได้แก่

ภาคแรก เป็นตำนานที่ได้มีการจดบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร เริ่มจากรัชกาลของพระทอง-นางนาค จนถึง รัชกาลของพระบาทนิพพานบท

ภาคสอง (ภาคพงศาวดาร) เริ่มตั้งแต่รัชกาลของพระบาทนิพพานบท จนถึง รัชกาลของพระบาทสมเด็จพระนโรดม

หน้านี้เป็นรายพระนามพระมหากษัตริย์ในพระราชอาณาจักรกัมพูชา ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน

สมัยอาณาจักรฟูนัน
(อาณาจักรพนม)

รัชกาลที่	พระนามในภาษาสันสกฤต	พระนามในบันทึกของจีน	ครองราชย์
01	นางนาค / พระราชินีโสมา ทรงร่วมครองราชย์กับพระทอง (ตำนานพระทอง-นางนาค)	Liǔyè 柳葉 / Yèliǔ葉柳	ศตวรรษที่ 1-2
02	พระเจ้าเกาฑินยะวรมันเทวะ (พระทอง) (ตำนานพระทอง-นางนาค)	Hùntián 混塡 / Hùnhuì 混湏	1st/2nd century
03	Hun Pan-huang	Hùnpánkuàng 混盤況	2nd century
04	Pan-Pan	Pánpán 盤盤	late 2nd century
05	Srei Meara	Fàn Shīmàn 范師蔓	early 3rd century
06	ไม่ทราบพระนาม	Fàn Jīnshēng 范金生	c. 230?
07	ไม่ทราบพระนาม	Fàn Zhān 范旃	c. 230 – c. 243 or later
08	ไม่ทราบพระนาม	Fàn Cháng 范長	after 243
09	ไม่ทราบพระนาม	Fàn Xún 范尋	245/50-287
10	ไม่ทราบพระนาม	ไม่ทราบพระนาม	4th century
11	Candana	Zhāntán 旃檀	c. 357
12	ไม่ทราบพระนาม	ไม่ทราบพระนาม	ไม่ทราบ
13	Kauṇḍinya	Qiáochénrú 僑陳如	c. 420
14	พระเจ้าศรีอินทรวรมัน	Chílítuóbámó 持梨陀跋摩	c. 430 – c. 440
15	ไม่ทราบพระนาม	ไม่ทราบพระนาม	ไม่ทราบ
16	ไม่ทราบพระนาม	ไม่ทราบพระนาม	ไม่ทราบ
17	พระเจ้าเกาฑินยะ ชัยวรมัน	Qiáochénrú Shéyébámó 僑陳如闍耶跋摩	484–514
18	พระเจ้ารุทรวรมัน	Liútuóbámó 留陁跋摩	514-c.545

สมัยอาณาจักรเจนละ (พ.ศ. 1093–1345)

รัชกาล	พระนาม	ครองราชย์
19	พระเจ้าภววรมันที่ 1	ประมาณ ค.ศ. 550–600
20	พระเจ้ามเหนทรวรมัน (เจนละ)	ประมาณ ค.ศ. 600–616
21	พระเจ้าอิศานวรมันที่ 1	ค.ศ. 616–635
22	พระเจ้าภววรมันที่ 2	ค.ศ. 639–657
23	พระเจ้าจันทรวรรมัน	?
24	พระเจ้าชัยวรมันที่ 1	ประมาณ ค.ศ. 657–690
25	พระนางเจ้าชัยเทวี	ค.ศ. 690–713
26	พระเจ้าสัมภูวรมัน	ค.ศ. 713–716
27	พระเจ้าบุษกรักษา	ค.ศ. 716–730
28	พระเจ้าสัมภูวรมัน	ประมาณ ค.ศ. 730–760
29	พระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 1	ค.ศ. 760–780
30	มหิปติวรมัน (มหิปาฏิวรมัน)	ค.ศ. 780–788 ตามเอกสารไทย (ช่วงปี ค.ศ. ? – ค.ศ. 802) หรือในช่วงพุทธศตวรรษที่ 13 ตอนปลาย ถึงพุทธศตวรรษที่ 14 ตอนต้น
อาณาจักรศรีวิชัยแห่งชวาภายใต้ราชวงศ์ไศเลนทร์ ยกกองทัพเรือขนาดมหึมาเข้าโจมตีและยึดครองอาณาจักรเจนละ

แหล่งที่มา:

ยุคจักรวรรดิเขมร (พ.ศ. 1345–1974)

รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	พระนาม	ระยะเวลาเสวยราชสมบัติ	เมืองหลวง	เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย
31		พระเจ้าชัยวรมันที่ 2	802–835	มเหนทรบรรพต, หริหราลัย (ทรงสถาปนาเป็นเมืองหลวง)	ทรงประกาศอิสรภาพกัมพูชาจากการยึดครองของอาณาจักรศรีวิชัย (ชวา) ทรงสถาปนาจักรวรรดิเขมร และรับการอภิเษกเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ณ พนมกุเลนและทรงริเริ่มลัทธิเทวราชขึ้นเป็นครั้งแรกในกัมพูชา
32		พระเจ้าชัยวรมันที่ 3	835–877	หริหราลัย	พระราชโอรสในพระเจ้าชัยวรมันที่ 2
33		พระเจ้าอินทรวรมันที่ 1	877–889	หริหราลัย	ภาคิไนยในพระเจ้าชัยวรมันที่ 2, พระองค์ได้ทรงสร้างปราสาทพระโค โดยทรงอุทิศแด่พระราชบิดาและพระอัยกา อีกทั้งยังทรงสร้างปราสาทบากอง
34		พระเจ้ายโศวรมันที่ 1	889–910	ยโศธรปุระ (ทรงสถาปนาเป็นเมืองหลวง)	พระราชโอรสในพระเจ้าอินทรวรมันที่ 1, พระองค์ได้ทรงสร้างปราสาทโลเลย ทรงย้ายราชธานีไปตั้งที่กรุงยโศธรปุระล้อมรอบด้วยพนมบาเค็ง, อีกทั้งยังทรงโปรดให้ขุดบารายตะวันออก
35		พระเจ้าหรรษวรมันที่ 1	910–923	ยโศธรปุระ	พระราชโอรสในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1 พระองค์ได้ทรงสร้างปราสาทปักษีจำกรุง
36		พระเจ้าอิศานวรมันที่ 2	923–928	ยโศธรปุระ	พระราชโอรสในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1, พระเชษฐาในพระเจ้าหรรษวรมันที่ 1 พระองค์ได้ทรงมีบทบาทในการชิงพระราชบัลลังก์พระมาตุลาของพระองค์เอง พระเจ้าชัยวรมันที่ 4, พระองค์ทรงโปรดให้สร้างปราสาทกระวาน
37		พระเจ้าชัยวรมันที่ 4	928–941	เกาะแกร์	พระราชโอรสในพระเจ้าอินทรวรมันที่ 1 (ประสูติแต่พระขนิษฐาในพระเจ้าอินทรวรมันที่ 1), องค์หญิงมเหนทรเทวี, พระองค์ได้อภิเษกสมรสกับพระขนิษฐาในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1, พระองค์ทรงราชาภิเษกโดยอ้างสิทธิ์ทางสายพระราชมารดา, พระองค์ทรงสถาปนาเกาะแกร์เป็นราชธานี
38		พระเจ้าหรรษวรมันที่ 2	941–944	เกาะแกร์	พระราชโอรสในพระเจ้าชัยวรมันที่ 4
39		พระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 2	944–968	เมืองพระนคร (ยโศธรปุระ)	ทรงเป็นพระปิตุลาและพระภาดาของพระเจ้าหรรษวรมันที่ 2 พระองค์ได้ชิงพระราชบัลลังก์จากพระเจ้าหรรษวรมันที่ 2และทรงย้ายราชธานีกลับมาที่เมืองพระนคร, ทรงโปรดให้สร้างปราสาทแปรรูปและปราสาทแม่บุญตะวันออก, ทรงเริ่มทำสงครามกับอาณาจักรจามปาในปี ค.ศ. 946
40		พระเจ้าชัยวรมันที่ 5	968–1001	ชัยเยนทรนคร ในศรียโศธรปุระ	พระราชโอรสของพระเจ้าราเชนทรวรมันที่ 2 ทรงสถาปนาราชธานีแห่งใหม่คือเมืองชัยเยนทรนครและปราสาทตาแก้ว ให้เป็นศูนย์กลางแทนเมืองศรียโศธรปุระ
41		พระเจ้าอุทัยทิตย์วรมันที่ 1	1001–1006	เมืองพระนคร	ยุคแห่งความวุ่นวาย, พระมหากษัตริย์ 3 พระองค์ครองราชย์พร้อมกันและต่างขัดแย้ง
42		พระเจ้าสุริยวรมันที่ 1	1006–1050	เมืองพระนคร	ทรงปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ได้สำเร็จ,ทรงดำเนินนโยบายเป็นพันธมิตรกับราชวงศ์โจฬะและทรงสู้รบกับอาณาจักรตามพรลิงก์, ทรงโปรดให้สร้างปราสาทพระขรรค์กำปงสวาย, พระองค์ได้ทรงหันมานับถือศาสนาพุทธ,นิกายมหายาน
44		พระเจ้าอุทัยทิตยวรมันที่ 2	1050–1066	เมืองพระนคร (ยโศธรปุระ)	ทรงปราบดาภิเษกขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ได้สำเร็จ, พระองค์ทรงสืบราชสันตติวงศ์แต่พระมเหสีในพระเจ้ายโศวรมันที่ 1, ทรงโปรดให้สร้างปราสาทบาปวน, ทรงโปรดให้ขุดบารายตะวันตกและทรงโปรดให้สร้างปราสาทแม่บุญตะวันตก, รวมถึงปราสาทสด็อกก็อกธม
45		พระเจ้าหรรษวรมันที่ 3	1066–1080	Yaśodharapura II (Angkor)	Succeeded his elder brother Udayadityavarman II, capital at Baphuon. Champa invasion in 1074 and 1080.
46		พระเจ้าชัยวรรมันที่ 6	1090–1107	เมืองพระนคร	พระองค์ทรงชิงราชบัลลังก์จากวิมายปุระ, ทรงเป็นปฐมกษัตริย์ต้นสายราชสกุลมหิธรปุระ ทรงโปรดให้สร้างปราสาทพิมาย
47		พระเจ้าธรณินทรวรมันที่ 1	1107–1113	เมืองพระนคร	Succeeded his younger brother, Jayavarman VI.
48		พระเจ้าสุริยวรมันที่ 2	1113–1145	Angkor	Usurped and killed his great uncle. Built Angkor Wat, Banteay Samre, Thommanon, Chau Say Tevoda and Beng Mealea. Invade Đại Việt and Champa.
49		พระเจ้าธรณินทรวรมันที่ 2	1150–1160	Angkor	Succeeded his cousin Suryavarman II
50		พระเจ้ายโศวรมันที่ 2	1160–1167	Angkor	Overthrown by his minister Tribhuvanadityavarman
51		พระเจ้าตรีภูวนาทิตยวรมัน	1167–1177	Angkor	อาณาจักรจามปาได้เข้ามารุกรานเมื่อปี พ.ศ. 1720 จนกระทั่งเสียพระนครเขมรให้แก่จามปาในรัชสมัยพระเจ้าชัยอินทรวรมันที่ 4 กษัตริย์แห่งอาณาจักรจามปา ในอีกหนึ่งปีต่อมา คือเมื่อปี พ.ศ. 1721
1178–1181	ถูกรุกรานโดยอาณาจักรจามปา (ว่างเว้นกษัตริย์)
52		พระเจ้าชัยวรมันที่ 7	1181–1218	(ทรงสถาปนานครธมเป็นเมืองหลวง)	ทรงเป็นผู้นำกองทัพชาวเขมรในการกอบกู้เอกราชของอาณาจักรเขมรให้พ้นจากการปกครองของอาณาจักรจามปา จนสามารถได้รับชัยชนะและมีเอกราชอีกครั้งในปี พ.ศ. 1734 หลังจากประสบความสำเร็จจากการทำศึกครั้งนั้นแล้ว จึงได้ทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจที่สำคัญเช่น การสร้างอโรคยศาลา พระราชวัง สระน้ำหลวง รวมไปถึงปราสาทองค์สำคัญ เช่น ปราสาทตาพรหม, ปราสาทพระขรรค์, ปราสาทบายน ใน นครธม และ ปราสาทนาคพันธ์ เป็นต้น
53		พระเจ้าอินทรวรมันที่ 2	1219–1243	Angkor	พระราชโอรสของพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 ในรัชสมัยของพระองค์นั้นได้สูญเสียดินแดนทางฝั่งตะวันตกโดยพ่อขุนศรีอินทราทิตย์ทรงประกาศเป็นเอกราชและสถาปนาอาณาจักรสุโขทัยขึ้น และดินแดนทางฝั่งตะวันออกนั้น อาณาจักรจามปา ก็ยังได้ประกาศเอกราชขึ้นมาอีกในรัชสมัยเดียวกัน
54		พระเจ้าชัยวรมันที่ 8	1243–1295	Angkor	Mongol invasion led by Kublai Khan in 1283 and war with Sukhothai. Built Mangalartha. He was a zealous Shivaite and eradicated Buddhist influences.
55		พระเจ้าอินทรวรมันที่ 3	1295–1308	Angkor	Overthrew his father in law Jayavarman VIII. Made Theravada Buddhism the state religion. Received Yuan Chinese diplomat Zhou Daguan (1296–1297).
56		พระเจ้าอินทรชัยวรมัน	1308–1327	Angkor
57		พระเจ้าชัยวรมันที่ 9 (พระเจ้าสีหนุราชา)	1327–1336	Angkor	พระมหากษัตริย์กัมพูชาที่มีพระนามปรากฏในศิลาจารึกภาษาสันสกฤตเป็นพระองค์สุดท้าย สิ้นสุดการปกครองโดยราชสกุลมหิธรปุระหลังจากที่ได้ปกครองอาณาจักรมาอย่างยาวนานกว่า 300 ปี
58		สมเด็จพระองค์ชัย(ตระซ็อกประแอม)	1336–1340	Angkor	พระมหากษัตริย์ต้นสายราชสกุลตระซ็อกประแอม
59		พระบรมนิพพานบท	1340–1346	Angkor
60		พระสิทธานราชา	1346–1347	Angkor
61		พระบรมลำพงษ์ราชา	1347-1353
1352–1357	สยาม (อาณาจักรอยุธยา) ตีนครธมแตก แต่ยังมีพระมหากษัตริย์ครองราชย์ต่อไป
62		พระบาสาต (พระบากระษัตร)	1353–1356	Angkor
63		พระบาอาต (พระบาอัฐ)	1356–1357	Angkor
64		พระกฎุมบงพิสี	1357	Angkor
65		พระศรีสุริโยวงษ์	1357–1363	Angkor
66		พระบรมรามา	1363–1373	Angkor
67		พระธรรมาโศกราช	1373–1393	Angkor
1393	สยามตีนครธมแตกเป็นครั้งที่สอง นำโดยสมเด็จพระราเมศวรแห่งกรุงศรีอยุธยา แต่ยังมีพระมหากษัตริย์ครองราชย์ต่อไป
68		พระอินทราชา หรือพญาแพรก	1394–c. 1421	Angkor
69		พระบรมราชารามาธิบดีที่ 1 หรือพระบรมราชาเจ้าพระยาญาติ	1405–1431	กรุงจตุรมุข	ทรงทิ้งเมืองนครธมในปี ค.ศ. 1431 และทรงย้ายเมืองหลวงไปตั้งที่กรุงจตุรมุข

ยุคหลังจักรวรรดิเขมร (พ.ศ. 1974–2406)

กรุงจตุรมุข (พ.ศ. 1931–2083)

รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	พระนาม	ระยะเวลาเสวยราชสมบัติ	เมืองหลวง	เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย
69		พระบรมราชารามาธิบดีที่ 1 (หรือพระบรมราชาเจ้าพญาญาติ)	พ.ศ. 1916–1976	(ทรงสถาปนากรุงจตุรมุขเป็นราชธานี)	ทรงย้ายราชธานีมายังกรุงจตุรมุข เข้าสู่ยุคอาณาจักรเขมรจตุรมุข
70		พระนารายณ์รามาธิบดี หรือพระนารายณ์ราชาที่ 1 (พญาคำขัด)	พ.ศ. 1976–1980	ทรงย้ายราชธานีกลับมาเมืองพระนคร
71		เจ้าพญาศรีราชา	พ.ศ. 1981–2019	เมืองพระนคร	*(ถูกเจ้าพญาเดียรราชา พระอนุชาชิงราชสมบัติ)
72		พระศรีสุริโยไทยราชา หรือเจ้าพญาเดียรราชา	พ.ศ. 1981–2019		(โอรสเจ้าพญาญาติ กับพระอิทรมิตรา พระราชธิดาสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 กษัติย์อยุธยา) ถูกพระพระธรรมราชาชิงราชสมบัติ
73		พระธรรมราชาธิราชรามาธิบดี	พ.ศ. 2011–2047	กรุงจตุรมุข	(โอรสพระศรีสุริโยไทย กับธิดาขุนทรงพระอินทร์ขุนนางอยุธยาที่ถูกส่งมาเป็นเจ้าเมืองโพธิสัตว์) ทรงถูกพระอนุชาก่อกบฏ แต่ทรงขอกำลังอยุธยาปราบกบฏได้ และย้ายราชธานีกลับมาเมืองจตุรมุขอีกครั้ง
74		พระศรีสุคนธบท หรือพญางามขัต หรือเจ้าพระยาฎำขัตราชา	พ.ศ. 2047–2055	กรุงบาสาณ	(ย้ายราชธานีมาอยู่เมืองบาสาณ)
75		พระเจ้าไชยเชษฐาฐิราช หรือเจ้ากน หรือขุนหลวงพระเสด็จ	พ.ศ. 2055–2068	กรุงบาสาณ	(ชิงราชสมบัติพระศรีสุคนธบท ตั้งตนเป็นกษัตริย์ที่เมืองบาสาณ)
76		พระบรมราชาที่ 2 (พญาจันทน์)	พ.ศ. 2059–2109	กรุงละแวก	(อนุชาพระศรีสุคนทบท หนีขุนหลวงพระเสด็จมาพึ่งกรุงศรีอยุธยา ภายหลังได้ครองราย์และย้ายราชธานีไปที่ละแวก)
อาณาจักรเขมรจตุรมุขเปลี่ยนมาเป็นอาณาจักรเขมรละแวกได้ตกเป็นประเทศราชของสยาม (กรุงศรีอยุธยา)

กรุงละแวก (พ.ศ. 2083–2140)

รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	พระนาม	ระยะเวลาเสวยราชสมบัติ	เมืองหลวง	เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย
76		พระบรมราชาที่ 2 (พญาจันทน์)	พ.ศ. 2059–2109	(ทรงสถาปนากรุงละแวกเป็นราชธานี)	ทรงย้ายราชธานีมายังกรุงละแวก เข้าสู่ยุคอาณาจักรเขมรละแวก
77		สมเด็จพระบรมราชาที่ 3 (พระยาละแวก) หรือ พระยาละแวก หรือ ปรมินทราชา	พ.ศ. 2109–2119	กรุงละแวก	ทรงประกาศอิสรภาพจากกรุงศรีอยุธยา, ทำสงครามและเข้าโจมตีกรุงศรีอยุธยา
	สมเด็จพระบรมราชาที่ 3 (พระยาละแวก)ทรงประกาศอิสรภาพจากกรุงศรีอยุธยา อาณาจักรเขมรละแวกได้เอกราชจากสยาม (กรุงศรีอยุธยา)
78		สมเด็จพระบรมราชาที่ 4 (นักพระสัตถา) หรือ นักพระสัตถา	พ.ศ. 2119–2137	กรุงละแวก	*(ครองราชย์ร่วมกับพระโอรส)
	สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงยกทัพไปตีกรุงละแวกได้สำเร็จ อาณาจักรเขมรละแวกได้ตกเป็นประเทศราชของสยาม (กรุงศรีอยุธยา) เป็นครั้งที่สอง
79		พระไชยเชษฐาที่ 1 นักพระสัตถา	พ.ศ. 2127–2137	กรุงละแวก	สถาปนาเป็นกษัตริย์ครองราชย์พร้อมกัน
80		พระบรมราชาที่ 5 (พญาตน)	พ.ศ. 2127–2137	กรุงละแวก	นักพระสัตถาสถาปนาเป็นกษัตริย์ครองราชย์พร้อมกัน

กรุงศรีสุนทร (พ.ศ. 2140–2162)

รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	พระนาม	ระยะเวลาเสวยราชสมบัติ	เมืองหลวง	เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย
80		พระบาทรามเชิงไพร หรือพระรามที่ 1	พ.ศ. 2137–2139	(ทรงสถาปนากรุงศรีสุนทรเป็นราชธานี)	ทรงย้ายราชธานีมายังกรุงศรีสุนทร, เข้าสู่ยุคอาณาจักรเขมรศรีสุนทร
81		พระรามที่ 2 (พญานูร)	พ.ศ. 2139–2139/2140	กรุงศรีสุนทร
82		พระบรมราชาที่ 5 (พญาตน)	พ.ศ. 2139/2140–2142	กรุงศรีสุนทร	ครองราชย์ครั้งที่ 2 ที่เมืองศรีสันธร
83		พระบรมราชาที่ 6 (พญาอน)	พ.ศ. 2142–2143:	กรุงศรีสุนทร
84		พระแก้วฟ้าที่ 1 หรือเจ้าพญาโญม (Chau Ponhea Nhom)	พ.ศ. 2143–2145	กรุงศรีสุนทร
85		พระแก้วฟ้าที่ 1 หรือเจ้าพญาโญม (Chau Ponhea Nhom)	พ.ศ. 2143–2145	กรุงศรีสุนทร
86		พระบรมราชาที่ 7 (ศรีสุริโยพรรณ) หรือพระศรีสุพรรณมาธิราช	พ.ศ. 2145–2162	กรุงศรีสุนทร
87		พระไชยเชษฐาที่ 2 (Chettha I) หรือพระชัยเจษฎา	พ.ศ. 2162–2170	กรุงศรีสุนทร

กรุงอุดงฦๅไชย (พ.ศ. 2162–2384)

รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	พระนาม	ระยะเวลาเสวยราชสมบัติ	เมืองหลวง	เหตุการณ์สำคัญในรัชสมัย
87		พระไชยเชษฐาที่ 2 (Chettha I) หรือพระชัยเจษฎา	พ.ศ. 2162–2170	(ทรงสถาปนากรุงอุดงมีชัยเป็นราชธานี)	ทรงย้ายราชธานีมายังกรุงอุดงมีชัย, เข้าสู่ยุคอาณาจักรเขมรอุดง
88		พระศรีธรรมราชาที่ 2 หรือ พญาตู (Thommo Reachea II)	พ.ศ. 2170–2175	กรุงอุดงมีชัย
89		พระองค์ทองราชา หรือองค์ทอง	พ.ศ. 2175–2183	กรุงอุดงมีชัย
90		พระปทุมราชาที่ 1 (องค์นน) หรือพระปทุมวงศา	พ.ศ. 2183–2185	กรุงอุดงมีชัย
91		พระรามาธิบดีที่ 1	พ.ศ. 2185–2201	กรุงอุดงมีชัย
92		พระบรมราชาที่ 8 (นักองค์สูร)	พ.ศ. 2202–2215	กรุงอุดงมีชัย
93		พระปทุมราชาที่ 2 (พระศรีชัยเชษฐ์)	พ.ศ. 2215–2216	กรุงอุดงมีชัย
94		พระแก้วฟ้าที่ 2 (นักองค์ชี)	พ.ศ. 2216–2220	กรุงอุดงมีชัย
95		พระไชยเชษฐาที่ 3 (นักองค์สูร) รัชสมัยที่ 1 (Chettha III)	พ.ศ. 2220–2238	กรุงอุดงมีชัย
96		พระรามาธิบดีที่ 2 (นักองค์ยง)	พ.ศ. 2238–2239	กรุงอุดงมีชัย
--		พระไชยเชษฐาที่ 3 (นักองค์สูร) รัชสมัยที่ 2	พ.ศ. 2239–2243	กรุงอุดงมีชัย
97		พระแก้วฟ้าที่ 3 (นักองค์อิม) รัชสมัยที่ 1	พ.ศ. 2243–2244	กรุงอุดงมีชัย
--		พระไชยเชษฐาที่ 3 (นักองค์สูร) รัชสมัยที่ 3	พ.ศ. 2244–2245	กรุงอุดงมีชัย
98		พระศรีธรรมราชาธิราชที่ 3 รัชสมัยที่ 1 (Thommo Reachea III)	พ.ศ. 2245–2247	กรุงอุดงมีชัย
--		พระไชยเชษฐาที่ 3 (นักองค์สูร) รัชสมัยที่ 4	พ.ศ. 2247–2250	กรุงอุดงมีชัย
--		พระศรีธรรมราชาธิราชที่ 3 รัชสมัยที่ 2	พ.ศ. 2252–2258	กรุงอุดงมีชัย
--		พระแก้วฟ้าที่ 3 (นักองค์อิม) รัชสมัยที่ 2	พ.ศ. 2258–2265	กรุงอุดงมีชัย
99		พระสัตถาที่ 2 หรือนักองค์ชี รัชสมัยที่ 1 (Satha)	พ.ศ. 2265–2272	กรุงอุดงมีชัย
--		พระแก้วฟ้าที่ 3 (นักองค์อิม) รัชสมัยที่ 3	พ.ศ. 2272–2272	กรุงอุดงมีชัย
--		พระสัตถาที่ 2 รัชสมัยที่ 2	พ.ศ. 2272–2280	กรุงอุดงมีชัย
--		พระศรีธรรมราชาธิราชที่ 3 รัชสมัยที่ 3	พ.ศ. 2281–2293	กรุงอุดงมีชัย
100		พระศรีธรรมราชาที่ 3 (นักองค์อิม)	พ.ศ. 2293–2293	กรุงอุดงมีชัย
101		พระรามาธิบดีที่ 3 (นักองค์ทอง) รัชสมัยที่ 1	พ.ศ. 2293–2294	กรุงอุดงมีชัย
--		พระสัตถาที่ 2 ครองราชย์ครั้งที่ 3	พ.ศ. 2294–2294	กรุงอุดงมีชัย
102		พระศรีไชยเชษฐ์ (นักองค์สงวน)	พ.ศ. 2294–2300	กรุงอุดงมีชัย
--		พระรามาธิบดีที่ 3 (นักองค์ทอง) รัชสมัยที่ 2	พ.ศ. 2301–2303	กรุงอุดงมีชัย
103		พระนารายน์ราชารามาธิบดี (นักองค์ตน)	พ.ศ. 2303–2318	กรุงอุดงมีชัย
อาณาจักรเขมรอุดงได้ตกเป็นประเทศราชของสยาม (อาณาจักรธนบุรี) หมายเหตุ: สยามในนามอาณาจักรอยุธยาล่มสลายเมื่อ พ.ศ. 2310 และถูกฟื้นฟูขึ้นใหม่ในนามอาณาจักรธนบุรี
104		สมเด็จพระรามราชาธิราช (นักองค์โนน)	พ.ศ. 2318–2322	กรุงอุดงมีชัย
105		สมเด็จพระนารายณ์รามาธิบดีศรีสุริโยพรรณ (นักองค์เอง)	พ.ศ. 2322–2325:	กรุงอุดงมีชัย
อาณาจักรเขมรอุดงได้ตกเป็นประเทศราชของสยาม (อาณาจักรรัตนโกสินทร์) หมายเหตุ: สยามในนามอาณาจักรธนบุรีสิ้นสภาพจากการสวรรคตของสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี และมีการสถาปนาอาณาจักรรัตนโกสินทร์ขึ้นแทนที่ใน พ.ศ. 2325
เกิดสงครามขึ้นระหว่างสยาม (อาณาจักรรัตนโกสินทร์) กับ เวียดนาม (ราชวงศ์เหงียน) เพื่อแย่งชิงอิทธิพลเหนือกัมพูชา, นำไปสู่สงครามอานัมสยามยุทธ
106		สมเด็จพระอุไทยราชาธิราชรามาธิบดี (นักองค์จัน)	พ.ศ. 2349–2377	กรุงอุดงมีชัย
107		กษัตรีองค์มี (นักองเม็ญ)	พ.ศ. 2349–2377	กรุงพนมเปญ	พระนางได้รับการสนับสนุนจากเวียดนามทำให้พระนางได้สถาปนาเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชาเพื่อถ่วงดุลกับสยามในช่วงอานัมสยามยุทธ
108		สมเด็จพระหริรักษ์รามมหาอิศราธิบดี (นักองค์ด้วง)	พ.ศ. 2384	พ.ศ. 2403

• พ.ศ. 2383–2384: ว่างกษัตริย์

ยุคปัจจุบัน (พ.ศ. 2403–ปัจจุบัน)

กัมพูชาในอารักขาของฝรั่งเศส (พ.ศ. 2406–2496)

กัมพูชาในอารักขาของฝรั่งเศส
รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	รายพระนาม	เริ่มวาระ	สิ้นสุดวาระ	หมายเหตุ
กัมพูชาตกเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส และกลายเป็นรัฐในอารักขาของฝรั่งเศสเมื่อ พ.ศ. 2406 (เข้าสู่ยุคกัมพูชาในอารักขาของฝรั่งเศส) หมายเหตุ: กัมพูชาพ้นจากความเป็นประเทศราชของสยาม ทางฝ่ายสยามถือเป็นการเสียอิทธิพลให้ฝรั่งเศส
109		พระบาทสมเด็จพระนโรดม บรมรามเทวาวตาร (นักองค์ราชาวดี)	19 ตุลาคม พ.ศ. 2403	23 เมษายน พ.ศ. 2447	พระราชโอรสในสมเด็จพระหริรักษ์รามมหาอิศราธิบดี (นักองค์ด้วง)
110		พระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ (นักองค์สีสุวัตถิ์)	27 เมษายน พ.ศ. 2447	9 สิงหาคม พ.ศ. 2470	พระราชโอรสในสมเด็จพระหริรักษ์รามมหาอิศราธิบดี (นักองค์ด้วง) พระอนุชาต่างพระราชมารดาในพระบาทสมเด็จพระนโรดม บรมรามเทวาวตาร (นักองค์ราชาวดี)
111		พระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ (นักองค์สีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์)	9 สิงหาคม พ.ศ. 2470	23 เมษายน พ.ศ. 2484	พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ (นักองค์สีสุวัตถิ์)
112		พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ (ครองราชย์ครั้งแรก)	24 เมษายน พ.ศ. 2484	2 มีนาคม พ.ศ. 2498	พระราชนัดดาในพระบาทสมเด็จพระสีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์ (นักองค์สีสุวัตถิ์ มุนีวงศ์)
กัมพูชาได้รับเอกราชจากฝรั่งเศสโดยสมบูรณ์ พ.ศ. 2496 สถาปนาพระราชอาณาจักรกัมพูชาโดยใช้ระบอบสังคมราษฎรนิยม : พ.ศ. 2496 – 2513 กัมพูชาเข้าสู่ยุคสังคมราษฎรนิยม

พระราชอาณาจักรกัมพูชา (พ.ศ. 2496–2513)

พระราชอาณาจักรกัมพูชา
รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	รายพระนาม	เริ่มวาระ	สิ้นสุดวาระ	หมายเหตุ
113		พระบาทสมเด็จพระนโรดม สุรามฤต	3 มีนาคม พ.ศ. 2498	3 มษายน พ.ศ. 2503	พระราชบิดาของพระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ พระราชนัดดาในพระบาทสมเด็จพระนโรดม บรมรามเทวาวตาร (นักองค์ราชาวดี)
เกิดรัฐประหารปี พ.ศ. 2513 ตำแหน่งถูกยกเลิก หมายเหตุ: ยุบเลิกพระราชอาณาจักรกัมพูชา เปลี่ยนแปลงการปกครองไปเป็นสาธารณรัฐเขมร : พ.ศ. 2513 – 2536

พระราชอาณาจักรกัมพูชา (พ.ศ. 2536–ปัจจุบัน)

พระราชอาณาจักรกัมพูชา
รัชกาลที่	พระบรมฉายาลักษณ์	รายพระนาม	เริ่มวาระ	สิ้นสุดวาระ	หมายเหตุ
ฟื้นฟูราชอาณาจักรกัมพูชาขึ้นใหม่ พ.ศ. 2536
--		พระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ (ครองราชย์ครั้งที่ 2)	24 กันยายน พ.ศ. 2536	7 ตุลาคม พ.ศ. 2547	พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระนโรดม สุรามฤต
114		พระบาทสมเด็จพระบรมนาถ นโรดม สีหมุนี	14 ตุลาคม พ.ศ. 2547	ปัจจุบัน	พระราชโอรสในพระบาทสมเด็จพระนโรดม สีหนุ

อ้างอิง

1. ศานติ ภักดีคำ. "เอกสารกัมพูชากับการศึกษาประวัติศาสตร์อยุธยา" (PDF). ดำรงวิชาการ. สืบค้นเมื่อ 23 มกราคม พ.ศ. 2564. Check date values in: |accessdate= (help)
2. http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_detail.php?id=933
3. O'Reilly, Dougald J. W. (2007). Early Civilizations of Southeast Asia by Dougald J. W. O'Reilly - Chenla. ISBN 9780759102798. สืบค้นเมื่อ 30 December 2015.