ประเทศอุซเบกิสถาน

พิกัดภูมิศาสตร์: 42°N 63°E / 42°N 63°E / 42; 63

อุซเบกิสถาน (อังกฤษ: Uzbekistan; อุซเบก: O'zbekiston) หรือชื่ออย่างเป็นทางการก็คือ สาธารณรัฐอุซเบกิสถาน (อังกฤษ: Republic of Uzbekistan; อุซเบก: O‘zbekiston Respublikasi) เป็นประเทศในทวีปเอเชียกลางที่ถูกล้อมรอบด้วยประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล มีอาณาเขตติดกับประเทศอัฟกานิสถานในทวีปเอเชียใต้ ประเทศคาซัคสถาน คีร์กีซสถาน ทาจิกิสถาน และเติร์กเมนิสถาน และมีชายฝั่งบนทะเลอารัล อุซเบกิสถานเคยเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต

สาธารณรัฐอุซเบกิสถาน Oʻzbekiston Respublikasi (อุซเบก)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
เพลงชาติ: Oʻzbekiston Respublikasining davlat madhiyasi (เพลงชาติสาธารณรัฐอุซเบกิสถาน)
ที่ตั้งของ ประเทศอุซเบกิสถาน (เขียว)
เมืองหลวง และ ใหญ่สุด	ทาชเคนต์ 41°19′N 69°16′E / 41.317°N 69.267°E / 41.317; 69.267
ภาษาราชการ	อุซเบก และรัสเซีย (โดยพฤตินัย)
	การากัลปัก (ในการากัลปักสถาน)
ภาษาสื่อสารข้ามกลุ่มชาติพันธุ์	รัสเซีย
ภาษาพูด	อุซเบก • รัสเซีย • ทาจิก • คาซัค • การากัลปัก • คีร์กีซ • เติร์กเมน • ตาตาร์ไครเมียและโวลกาตาตาร์ • โครยอ-มาร์ • อาร์มีเนียตะวันออก • ยูเครน • อาเซอร์ไบจาน • อุยกูร์ • อาหรับเอเชียกลาง • ยูโด-ทาจิกิ • ปาร์ยา และอื่น ๆ
กลุ่มชาติพันธุ์ (2021)	84.4% ชาวอุซเบก 4.9% ชาวทาจิก 2.4% ชาวคาซัค 2.2% ชาวการากัลปัก 2.1% ชาวรัสเซีย 0.8% ชาวคีร์กีซ 0.6% ชาวเติร์กเมน 0.5% ชาวโวลกาและไครเมียตาตาร์ 0.5% โครยอ-ซารัม 0.2% ชาวยูเครนและชาวเบลารุส 0.2% ชาวอาร์มีเนีย 0.1% ชาวอาเซอร์ไบจาน 1.1% อื่น ๆ
ศาสนา	92,4% อิสลาม 5.6% คริสต์ 2.0% ไม่มีศาสนาและอื่น ๆ
เดมะนิม	ชาวอุซเบกิสถาน
การปกครอง	รัฐเดี่ยว ระบบประธานาธิบดี สาธารณรัฐรัฐธรรมนูญ ฆราวาสนิยม

• ประธานาธิบดี	ชัฟคัต มีร์ซีโยเยฟ
• นายกรัฐมนตรี	อับดุลลา โอรีพอฟ
• ประธานวุฒิสภา	Tanzila Narbayeva
• ประธานสภานิติบัญญัติ	Nurdinjan Ismailov

สภานิติบัญญัติ	สภาสูงสุด
• สภาสูง	วุฒิสภา
• สภาล่าง	สภานิติบัญญัติ
ก่อตั้ง

• ก่อตั้งจักรวรรดิเตมือร์	ค.ศ. 1370
• ก่อตั้งอุซเบก SSR หลังการกำหนดเขตชาติ	27 ตุลาคม ค.ศ. 1924
• เป็นเอกราชจากสหภาพโซเวียต	1 กันยายน ค.ศ. 1991^a
• ได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการ	26 ธันวาคม ค.ศ. 1991
• ยอมรับเป็นสมาชิกสหประชาชาติ	2 มีนาคม ค.ศ. 1992
• รัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบัน	8 ธันวาคม ค.ศ. 1992

พื้นที่
• รวม	448,978 ตารางกิโลเมตร (173,351 ตารางไมล์) (อันดับที่ 56)
• แหล่งน้ำ (%)	4.9
ประชากร
• 2020 ประมาณ	35,011,180 (อันดับที่ 41)
• ความหนาแน่น	74.1 ต่อตารางกิโลเมตร (191.9 ต่อตารางไมล์) (อันดับที่ 132)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2021 (ประมาณ)
• รวม	275.806 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 55)
• ต่อหัว	7,830 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 154)
จีดีพี (ราคาตลาด)	2021 (ประมาณ)
• รวม	60.490 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 78)
• ต่อหัว	1,775 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 173)
จีนี (2013)	36.7 ปานกลาง · อันดับที่ 88
เอชดีไอ (2019)	0.720 สูง · อันดับที่ 106
สกุลเงิน	ซอมอุซเบกิสถาน (UZS)
เขตเวลา	UTC+5 (เวลาอุซเบกิสถาน)
ไฟบ้าน	220 โวลต์, 50 เฮิร์ซ
ขับรถด้าน	ขวา
รหัสโทรศัพท์	+998
โดเมนบนสุด	.uz
เว็บไซต์ gov.uz/en (ในภาษาอุซเบก อังกฤษ และรัสเซีย)
ในวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 1991 สหภาพโซเวียตสูงสุดแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอุซเบกโหวตให้ประเทศเป็นเอกราชจากสหภาพโซเวียต วันถัดมาถูกประกาศเป็นวันหยุดแห่งชาติ และหยุดทำงาน ซึ่งกลายเป็นวันประกาศเอกราชอุซเบกิสถาน

ภูมิศาสตร์

แผนที่ประเทศอุซเบกิสถาน

พื้นที่ มีพื้นที่ 447,400 ตารางกิโลเมตร
ภูมิประเทศ เป็นทะเลทรายล้อมรอบด้วยเทือกเขาสูง
ภูมิอากาศ ทะเลทรายแบบภาคพื้นทวีป หน้าร้อน ๆ นาน หน้าหนาวอากาศเย็นสบาย
ที่ตั้ง ภูมิภาคเอเชียกลาง ทางเหนือของประเทศอัฟกานิสถาน

สิ่งแวดล้อม

ประวัติศาสตร์

ยุคก่อนประวัติศาสตร์

รูปหล่อเล็กหญิง ทำจากคลอไรและหินปูน จุดเริ่มต้นของสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสต์ศักราช

พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช

พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชได้ยึดครองดินแดนของฮ่อเมื่อปี 367 ก่อนคริสตกาล ในภายหลังดินแดนนี้ได้ถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิเปอร์เซียในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 6 ก่อนจะถูกยึดครองโดยจักรวรรดิมองโกลของเจงกีส ข่าน เมื่อ ค.ศ. 1220

ยุคประวัติศาสตร์

ในศตวรรษที่ 13 ขุนศึกชื่อ ติเมอร์ (Timur; Tamerlane) ได้มีอำนาจเหนือมองโกลและตั้งอาณาจักรของตนเองขึ้นที่เมืองซามาร์กันต์ ซึ่งติเมอร์ได้กลายมาเป็นสัญลักษณ์ในการสร้างชาติอุซเบกิสถานในยุคปัจจุบัน

ศตวรรษที่ 19

คริสต์ศตวรรษที่ 19 เมื่อจักรวรรดิรัสเซียได้ขยายอำนาจมาในย่านเอเชียกลาง

ศตวรรษที่ 20

อุซเบกิสถานได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งในสหภาพโซเวียต มีชื่อว่าสาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตอุซเบก ก่อนจะได้รับอิสรภาพหลังจากการล่มสลายของโซเวียตเมื่อวันที่ 31 สิงหาคม ค.ศ. 1991

การเมืองการปกครอง

รัฐธรรมนูญปี 1993 กำหนดให้อุซเบกิสถานมีการปกครองแบบสาธารณรัฐประชาธิปไตย

บริหาร

ประธานาธิบดีเป็นประมุขและนายกรัฐมนตรีเป็นผู้บริหารประเทศ

นิติบัญญัติ

รัฐสภาอุซเบกิสถาน.

ระบบสภาเดี่ยว

ตุลาการ

สถานการณ์การเมือง

เมื่อวันที่ 13 พ.ค. 2548 ได้มีการประท้วงรัฐบาลที่เมือง Andijan ราว 200 กิโลเมตรจากกรุงทาชเคนต์ และต่อมาที่เมือง Korasuv ในเขตหุบเขา Ferghana ทางภาคตะวันออกใกล้พรมแดนคีร์กีซสถาน ซึ่งเป็นเขตที่ถูกจับตามองจากทางการอุซเบกิสถาน เนื่องจากรัฐบาลเชื่อว่ามีกลุ่มมุสลิมที่ต่อต้านรัฐบาลและมีแนวความคิดที่จะแยกตัวเป็นอิสระ แหล่งข่าวต่าง ๆ เชื่อว่าการประท้วงมีสาเหตุจากความไม่พอใจการบริหารประเทศของประธานาธิบดี ที่ละเลยต่อความเป็นอยู่ของประชาชน ในการปะทะกันของกองทัพของรัฐบาลและผู้ชุมนุมประท้วงเป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตราว 750 คน และบาดเจ็บอีกนับพันคน (ตัวเลขทางการมีผู้เสียชีวิต 187 คน) ซึ่งรัฐบาลอุซเบกิสถานได้กล่าวหากลุ่มมุสลิมหัวรุนแรง (Hizb ut-Tahrir) ว่าอยู่เบื้องหลังการก่อเหตุจลาจลดังกล่าว และเมื่อวันที่ 14 พฤศจิกายน 2548 ศาลสูงสุดของอุซเบกิสถานได้ตัดสินจำคุกผู้ต้องหา 15 คน ซึ่งรัฐบาลกล่าวหาว่ามีส่วนก่อเหตุความไม่สงบที่เมือง Andijan ซึ่งผู้ต้องหาทั้งหมดให้การสารภาพ โดยแหล่งข่าวต่าง ๆ เชื่อว่ากระบวนการตัดสินไม่โปร่งใส และน่าจะเป็นเพียงการจัดฉากของฝ่ายรัฐบาลเท่านั้น

หลังจากที่สหรัฐฯ ลังเลที่จะแสดงท่าทีในเรื่องนี้ เนื่องจากความร่วมมือด้านการทหารที่มีอยู่ แต่ต่อมาสหรัฐฯ EU และ OSCE ได้เรียกร้องให้องค์การนานาชาติเข้าไปสอบสวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ประธานาธิบดี Karimov ปฏิเสธและยืนยันไม่ให้มีการสอบสวนดังกล่าว เมื่อเดือนกรกฎาคม 2548 ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากองค์การสหประชาชาติที่สหรัฐฯ เป็นแกนนำได้ช่วยเหลือนำผู้ลี้ภัยชาวอุซเบกที่ลี้ภัยไปยังประเทศคีร์กีซสถานส่งต่อไปยังประเทศโรมาเนีย รัฐบาลของประธานาธิบดีคารีมอฟได้ออกคำสั่งให้ถอนฐานทัพของสหรัฐที่ประจำอยู่ที่เมือง Karshi-Khanabad ซึ่งเป็นเมือง หน้าด่านชายแดนติดกับประเทศอัฟกานิสถานออกจากเทศอุซเบกิสถานภายในสิ้นปี 2548 เมื่อเดือนตุลาคม 2548 ในการประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศของ EU ได้มีมติให้ใช้มาตรการคว่ำบาตรกับอุซเบกิสถาน โดยจะงดค้าอาวุธ ลดเงินทุนช่วยเหลือและระงับโครงการบางส่วนของ The EU - Uzbek Partnership and Cooperation Agreement (PAC) รวมทั้งงดการตรวจลงตราแก่เจ้าหน้าที่ของรัฐบาลอุซเบกิสถานอีก 12 คนด้วย ล่าสุด ที่ประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศสหภาพยุโรปเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2550 มีมติให้ยกเลิกการระงับการให้วีซ่าเข้าสหภาพยุโรปแก่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของอุซเบกิสถานจำนวน 4 คน จาก 12 คนที่สหภาพยุโรปเชื่อว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานการณ์รุนแรงที่ Andijan

สำหรับรัสเซียได้แสดงการสนับสนุนอุซเบกิสถานในเรื่องนี้มาโดยตลอด โดยเชื่อว่าการจลาจลที่เมือง Andijan มีผู้อยู่เบื้องหลังไม่ใช่เกิดขึ้นจากความไม่พอใจต่อรัฐบาลต่อการแก้ปัญหาเศรษฐกิจและสังคมอย่างที่ประเทศส่วนใหญ่เข้าใจกัน โดยเมื่อวันที่ 14 - 15 พฤศจิกายน 2548 ประธานาธิบดีคารีมอฟเยือนรัสเซียอย่างเป็นทางการ โดยได้มีการลงนามความร่วมมือทางการทหารร่วมกัน ซึ่งรวมถึงการอนุญาตให้ใช้อาวุธของตนในเขตแดนของกันและกัน และการช่วยเหลือทางการทหารต่อกันในกรณีที่ถูกรุกราน

สิทธิมนุษยชน

การแบ่งเขตการปกครอง

ประเทศอุซเบกิสถานแบ่งออกเป็น 12 จังหวัด (provinces - viloyatlar) 1 สาธารณรัฐปกครองตนเอง* (autonomous republic - respublika) และ 1 นครอิสระ** (independent city - shahar) ได้แก่

แผนที่เขตการปกครองของประเทศอุซเบกิสถาน

เขตการปกครอง	เมืองหลวง	เนื้อที่ (ตร.กม.)	จำนวนประชากร	หมายเลข
อันดียอน (Andijon)	อันดียอน (Andijon)	4,200	1,899,000	2
บูโคโร (Buxoro)	บูคารา (Buxoro; Bukhara)	39,400	1,384,700	3
เฟอร์กานา (Fergana)	เฟอร์กานา (Fergana)	6,800	2,597,000	4
ยิซซัค (Jizzax)	ยิซซัค (Jizzax)	20,500	910,500	5
โคราซม์ (Xorazm)	อูร์เกนช์ (Urgench)	6,300	1,200,000	13
นามันกัน (Namangan)	นามันกัน (Namangan)	7,900	1,862,000	6
นาวอยย์ (Navoiy)	นาวอยย์ (Navoiy)	110,800	767,500	7
คัชคาดาริโอ (Qashqadaryo)	คาร์ชี (Qarshi)	28,400	2,029,000	8
คาราคัลปัคสถาน* (Karakalpakstan)	โนคิส (No'kis)	160,000	1,200,000	14
ซามาร์กันต์ (Samarqand)	ซามาร์กันต์ (Samarqand)	16,400	2,322,000	9
ซีร์ดาริโอ (Sirdaryo)	กูลิสตอน (Guliston)	5,100	648,100	10
ซูร์คอนดาริโอ (Surxondaryo)	เตอร์เมซ (Termez)	20,800	1,676,000	11
ทาชเคนต์ (Tashkent)	ทาชเคนต์ (Tashkent)	15,300	4,450,000	12
ทาชเคนต์** (Tashkent)		???	???	1

นโยบายต่างประเทศ

ความสัมพันธ์กับกลุ่มเครือรัฐเอกราช

ความสัมพันธ์กับรัสเซีย

ความสัมพันธ์กับราชอาณาจักรไทย

กองทัพ

กองกำลังกึ่งทหาร

เศรษฐกิจ

โครงสร้างทางเศรษฐกิจ

ทาชเคนต์

ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ 13.2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (2549)
การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจ ร้อยละ 6.2 (2549)
มูลค่าการส่งออก 5.47 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
สินค้าส่งออกสำคัญ ฝ้าย 41.5 % ก๊าซธรรมชาติ ปิโตรเลียม ถ่านหิน โลหะ ทองและเงิน เครื่องนุ่งห่ม สิ่งทอ
ตลาดส่งออกสำคัญ รัสเซีย จีน ยูเครน ตุรกี ทาจิกิสถาน บังคลาเทศ
มูลค่าการนำเข้า 4.19 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
สินค้านำเข้าสำคัญ เครื่องจักรและชิ้นส่วน (50%) ผลิตภัณฑ์อาหาร (16%) เคมีภัณฑ์ โลหะ
แหล่งนำเข้าสำคัญ รัสเซีย เกาหลีใต้ เยอรมนี จีน คาซัคสถาน ตุรกี
ทรัพยากร ก๊าซธรรมชาติ ปิโตรเลียม ถ่านหิน ทองคำ ยูเรเนียม เงิน ทองแดง ตะกั่ว สังกะสี ทังสเตน
อุตสาหกรรมหลัก สิ่งทอ อาหารแปรรูป เครื่องจักรกล อุตสาหกรรมโลหะ ก๊าซธรรมชาติ เคมีภัณฑ์

สถานการณ์เศรษฐกิจปัจจุบัน

อุซเบกิสถานมีจุดแข็งที่สำคัญคือเป็นตลาดขนาดใหญ่เป็นลำดับ 3 ของประเทศ CIS และมีความอุดมสมบูรณ์ทางการเกษตรโดยเฉพาะพื้นที่ตอนกลางและตอนใต้ซึ่งเป็นที่ราบลุ่ม อีกทั้งมีแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญและน่าสนใจ ได้แก่ เมือง Samarkand , Bukara และ Khiva ซึ่งเป็นเมืองเก่าแก่ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์และอารยธรรมบนเส้นทางสายไหมในอดีต

รัฐบาลปัจจุบันมีนโยบายทางเศรษฐกิจที่สำคัญ ได้แก่ การพัฒนาเศรษฐกิจแบบยั่งยืน การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ การส่งเสริมการลงทุนจากต่างชาติ การปฏิรูปการเกษตร การเปิดเสรีทางการค้าต่างประเทศและการเงิน การปรับปรุงมาตรฐานการดำรงชีพของประชาชน

อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันธุรกิจส่วนใหญ่ของประเทศเป็นธุรกิจผูกขาดที่ดำเนินการโดยเครือข่ายของบุคคลในตระกูลและกลุ่มผลประโยชน์ของบุคคลในรัฐบาล อีกทั้งระบบการจัดเก็บภาษียังไม่โปร่งใส ตลอดจนการกระจายรายได้ไม่ถึงประชาชนอย่างแท้จริง ทำให้ประชากรยังประสบกับปัญหาความยากจน

การท่องเที่ยว

โครงสร้างพื้นฐาน

คมนาคม และ โทรคมนาคม

คมนาคม

โทรคมนาคม

วิทยาศาสตร์ และ เทคโนโลยี

การศึกษา

สาธารณสุข

สวัสดิการสังคม

ประชากรศาสตร์

เชื้อชาติ

เด็กๆ ชาวอุซเบก

ประชากร 27.7 ล้านคน (2549) ประกอบด้วยชาวอุซเบกร้อยละ 80 รัสเซียร้อยละ 5.5 ทาจิกร้อยละ 5 คาซัคร้อยละ 3 คาราคาลปักร้อยละ 2.5 ตาตาร์ร้อยละ 1.5 อื่น ๆ ร้อยละ 2.5 รวมถึงชนกลุ่มน้อยมากมายหลายกลุ่ม แต่ที่มีจำนวนมาก คือ พวกคีร์ คาซัค อุซเบก ทาจิก เติร์กเมน รัสเซียน อาเซอรี และเคิร์ด

ศาสนา

อิสลาม นิกายสุหนี่ ร้อยละ 88 คริสต์ นิกายอีสเทิร์นออโธด๊อกซ์ ร้อยละ 9 อื่นๆ ร้อยละ 3

ภาษา

อุซเบก 74.3% รัสเซีย 14.2% ทาจิก 4.4%

กีฬา

ฟุตบอล

มวยสากล

วัฒนธรรม

สถาปัตยกรรม

อาหาร

พาโลฟ (Palov) อาหารประจำชาติ

ดนตรี

สื่อมวลชน

วันหยุด

1 มกราคม – วันปีใหม่ "Yangi Yil Bayrami"
14 มกราคม – วันกองทัพอุซเบกิสถาน Vatan Himoyachilari kuni
8 มีนาคม – วันสตรีสากล – "Xalqaro Xotin-Qizlar kuni"
21 มีนาคม – วันปีใหม่ของชาวเตอร์กิซ – "Navro'z Bayrami"
1 พฤษภาคม – วันแรงงานสากล
9 พฤษภาคม – ชัยชนะเหนือเยอรมนี – "Xotira va Qadirlash kuni"
1 กันยายน – วันประกาศเอกราช – "Mustaqillik kuni"
1 ตุลาคม – วันครู – "O'qituvchi va Murabbiylar"
8 ธันวาคม – วันรัฐธรรมนูญ – Konstitutsiya kuni

วันหยุดนอกเหนือจากทางราชการ

End of Ramazon Ramazon Hayit Eid al-Fitr
70 days later Qurbon Hayit Eid al-Adha

อ้างอิง

"Constitution of the Republic of Uzbekistan". ksu.uz. จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 June 2016. สืบค้นเมื่อ 1 January 2015.
↑ "Uzbekistan: Law "On Official Language"". Refworld.
"Constitution of the Republic of Uzbekistan". constitution.uz. constitution.uz. สืบค้นเมื่อ 1 September 2020.
Опубликованы данные об этническом составе населения Узбекистана. The State Statistics Committee. สืบค้นเมื่อ 26 August 2021.
"Uzbekistan - The World Factbook". www.cia.gov. สืบค้นเมื่อ 2021-05-08.
"Demografiya va mehnat statistikasi (Yanvar - Dekabr, 2020)" (PDF). Stat.uz. 20 January 2021.
"Население Узбекистана превысило 35 миллионов)". Gazeta.uz (ภาษารัสเซีย). 2021-09-07.
↑ Uzbekistan. International Monetary Fund
"Income Gini coefficient | Human Development Reports". hdr.undp.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 June 2010. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017.
"GINI index – Uzbekistan". MECOMeter – Macro Economy Meter. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 April 2015. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017.
Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.

อ่านเพิ่ม

Nahaylo, Bohdan and Victor Swoboda. Soviet Disunion: A History of the Nationalities problem in the USSR (1990) excerpt
Rashid, Ahmed. The Resurgence of Central Asia: Islam or Nationalism? (2017)
Smith, Graham, ed. The Nationalities Question in the Soviet Union (2nd ed. 1995)

แหล่งข้อมูลอื่น

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
ประเทศอุซเบกิสถาน

ประเทศอุซเบกิสถาน ข้อมูลการท่องเที่ยวจาก วิกิท่องเที่ยว

National Information Agency of Uzbekistan
Lower House of Uzbekistan parliament
Digital Agency Uzbekistan To Business Digital Agency

ข้อมูลทั่วไป

Uzbekistan. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
Uzbekistan Corruption Profile from the Business Anti-Corruption Portal
Uzbekistan from the U.S. Library of Congress includes Background Notes, Country Study and major reports
from the University of Illinois Slavic and East European Library
at UCB Libraries GovPubs
List of cities and populations
ประเทศอุซเบกิสถาน ที่เว็บไซต์ Curlie
ข้อมูลอุซเบกิสถาน จาก BBC News
Wikimedia Atlas of Uzbekistan
Key Development Forecasts for Uzbekistan จาก International Futures

สื่อ

สถานีวิทยุโทรทัศน์แห่งชาติอุซเบกิสถาน

[1] "Constitution of the Republic of Uzbekistan". ksu.uz. จากแหล่งเดิมเมื่อ 27 June 2016. สืบค้นเมื่อ 1 January 2015.

[law-2] "Uzbekistan: Law "On Official Language"". Refworld.

[3] "Constitution of the Republic of Uzbekistan". constitution.uz. constitution.uz. สืบค้นเมื่อ 1 September 2020.

[4] Опубликованы данные об этническом составе населения Узбекистана. The State Statistics Committee. สืบค้นเมื่อ 26 August 2021.

[5] "Uzbekistan - The World Factbook". www.cia.gov. สืบค้นเมื่อ 2021-05-08.

[6] "Demografiya va mehnat statistikasi (Yanvar - Dekabr, 2020)" (PDF). Stat.uz. 20 January 2021.

[7] "Население Узбекистана превысило 35 миллионов)". Gazeta.uz (ภาษารัสเซีย). 2021-09-07.

[IMF-8] Uzbekistan. International Monetary Fund

[9] "Income Gini coefficient | Human Development Reports". hdr.undp.org. จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 June 2010. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017.

[10] "GINI index – Uzbekistan". MECOMeter – Macro Economy Meter. จากแหล่งเดิมเมื่อ 4 April 2015. สืบค้นเมื่อ 6 December 2017.

[UNHDR-11] Human Development Report 2020 The Next Frontier: Human Development and the Anthropocene (PDF). United Nations Development Programme. 15 December 2020. pp. 343–346. ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ 16 December 2020.